Προτάσεις για την άρδευση

Η επαναχρησιμοποίηση -έπειτα από την κατάλληλη επεξεργασία- των εκροών των βιολογικών καθαρισμών μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικές ποσότητες νερού, πολύτιμες σε συνθήκες λειψυδρίας για τις γεωργικές καλλιέργειες. Οπως επισημαίνουν οι επιστήμονες η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόζεται διεθνώς και με ασφάλεια εδώ και χρόνια, ενώ πρόκειται για μια μέθοδος που κοστίζει πολύ λιγότερο σε σχέση με άλλες μεθόδους συγκέντρωσης νερού, όπως η κατασκευή φραγμάτων, λιμνοδεξαμενών κ.ά. Το ζήτημα της επαναχρησιμοποίησης του νερού για άρδευση επαναφέρουν με κοινή επιστολή τους προς τον σύμβουλο αναπληρωτή του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Βασίλη Λιόγκα ο πρόεδρος του ΤΕΕ-ΤΔΚ Σπύρος Σοφιανός και ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ευάγγελος Διαμαντόπουλος.

Στην επιστολή αφού τονίζεται το πρόβλημα της λειψυδρίας, επισημαίνεται η ανάγκη να υπάρξει μια αποτελεσματικότερη νομοθετική ρύθμιση που θα για την ανάκτηση και επαναχρησιμοποίηση των υδατικών πόρων. Στο πλαίσιο αυτό, οι κ.κ. Σοφιανός και Διαμαντόπουλος υπογραμμίζουν ότι η ΚΥΑ 145116/8-3-2011 που ρυθμίζει το θέμα της επαναχρησιμοποίησης των αστικών λυμάτων για άρδευση έχει από τα πλέον αυστηρά διεθνώς κριτήρια, με συνέπεια να λειτουργεί αποτρεπτικά στο να προχωρήσουν έργα επαναχρησιμοποίησης των εκροών που θα είναι αποκεντρωμένα, χαμηλού κόστους, υψηλής απόδοσης και φιλικά στο περιβάλλον. Σημειώνουν, δε, ότι στην Ε.Ε. επίκειται η δημοσιοποίηση σχετικής Οδηγίας για τα απαιτούμενα ελάχιστα ποιοτικά κριτήρια για επαναχρησιμοποίηση νερού για άρδευση και εμπλουτισμό υδροφορέων και καλούν το Υπουργείο να επικαιροποιήσει την σχετική ΚΥΑ.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Αναφερόμενος στο θέμα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ευάγγελος Διαμαντόπουλος υπογράμμισε ότι το σκεπτικό της επιστολής δεν είναι να απαλειφθούν τα κριτήρια που θέτει η νομοθεσία αλλά να γίνουν κατά τι λιγότερο αυστηρά και πιο κοντά στο πνεύμα της ευρωπαϊκής Οδηγίας. «Δεν υπάρχει λόγος για αυστηρότερα κριτήρια. Άλλωστε σε καμία χωρά, πέραν της πολιτειακής κυβέρνησης της Καλιφόρνιας, δεν υπάρχουν υπερβολικά αυστηρά κριτήρια», ανέφερε και πρόσθεσε ότι η επαναχρησιμοποίηση των εκροών των βιολογικών είναι μια ευρέως διαδεδομένη μέθοδος που βρίσκει εφαρμογή σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων η Ισπανία, το Ισραήλ, η Κύπρος, η Αυστραλία, η Νότιος Αφρική κ.α. Μάλιστα, όπως επεσήαμανε ο κ. Διαμαντόπουλος, σε κάποιες περιπτώσεις, όπως το Ισραήλ, ανακυκλώνεται πάνω από το 90-95% των εκροών των βιολογικών καθαρισμών των βιολογικών. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης υπογράμμισε ότι λόγω της πολύ αυστηρής νομοθεσίας έχουν πραγματοποιηθεί ελάχιστα έργα προς αυτή την κατεύθυνση. Ενα από αυτά είναι και στη ΔΕΥΑ Ηρακλείου που παράγει περίπου 30.000 κυβικά μέτρα ανακυκλώσιμο νερό ημερησίως.

ΑΣΦΑΛΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Στο ερώτημα αν η σύγχρονη τεχνολογία εγγυάται την ασφάλεια της δημόσιας υγείας από την αξιοποίηση επαναχρησιμοποιούμενου νερού ο κ. Διαμαντόπουλος σημείωσε ότι η νομοθεσία ορίζει επίπεδα επαναχρησιμοποίησης: «Αν για παράδειγμα πάρουμε την εκροή του βιολογικού καθαρισμού των Χανίων όπως είναι τώρα και αρδεύσουμε ελιές δεν υπάρχει πρόβλημα. Είμαστε μέσα στο πλαίσιο της νομοθεσίας και η διεθνής εμπειρία λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως υπάρξει μια πρόσθετη επεξεργασία, με βάση τεχνολογία που είναι διαθέσιμη και δεν είναι κοστοβόρα, θα μπορούμε να πετύχουμε αυτό που λέμε απεριόριστη επαναχρησιμοποίηση, δηλαδή, να χρησιμοποιήσουμε το νερό αυτό και για το πότισμα λαχανικών που τα τρώμε ωμά».

Ειδικότερα για το θέμα του κόστους ο κ. Διαμαντόπουλος ανέφερε ότι η χρήση των νέων τεχνολογιών που απαιτούνται είναι οικονομικές: «Για παράδειγμα ο βιολογικός των Χανίων έχει ημερησίως εκροές 20.000 κυβικά μέτρα νερού, δηλαδή 600.000 κυβικά τον μήνα, δηλαδή τους 5 θερινούς μήνες (από Μάϊο μέχρι Οκτώβριο) 3.000.000 κυβικά μέτρα νερού. Όσο δηλαδή περιμένουμε να είναι και η απόληψη από τους ταμιευτήρες – φράγματα που κάνουμε. Όμως ένα φράγμα κοστίζει 30-40 εκατ. ευρώ, ενώ το τρίτο στάδιο επεξεργασίας του νερού για επαναχρησιμοποίηση θα κοστίσει 1-2 εκατ. ευρώ. Χωρίς να τα βλέπουμε αυτά ανταγωνιστικά μεταξύ τους, δεν υπάρχει λόγος εφόσον κάνουμε επεξεργασία του νερού σε ένα υψηλό επίπεδο να μην κάνουμε ένα επιπλέον βήμα και να εξασφαλίσουμε νερό για απεριόριστη χρήση, δηλαδή για πότισμα καλλιεργειών, λαχανικών αλλά και αστικού πρασίνου».