Τα ελληνικά και κρητικά εσπεριδοειδή έχουν μείνει πίσω σε σχέση με ανταγωνίστριες χώρες στη Μεσόγειο σε καίριους τομείς όπως: • Η δημιουργία νέων ποικιλιών. • Η παραγωγή πιστοποιημένου πολλαπλασιαστικού υλικού. • Ο εκσυγχρονισμός των μηχανισμών διακίνησης των προϊόντων. • Η μεταφορά της επιστημονικής γνώσης και καινοτομίας στους παραγωγούς. • Η μείωση του κόστους παραγωγής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα εσπεριδοειδή μας: • Να είναι απαξιωμένα και συχνά μη ανταγωνιστικά. • Να μένουν απούλητα ή να πωλούνται σε προσβλητικές τιμές. • Να ημι-εγκαταλείπονται σταδιακά. • Να είναι ποιοτικά και ποσοτικά υποβαθμισμένα. • Να γίνονται ανεξέλεγκτοι επαν-εμβολιασμοί & φυτεύσεις. Σήμερα η προσπάθεια μόνο στο χωράφι δεν αρκεί (δεν έχει νόημα). Πρέπει: • Να εκπονηθεί και να χρηματοδοτηθεί ένας συνολικός στρατηγικός σχεδιασμός για τα ολοκληρωμένης διαχείρισης και βιολογικά εσπεριδοειδή του νησιού μας. • Να αλλάξουμε όλοι σε όλα, παραγωγοί, έμποροι, ομάδες παραγωγών, υπηρεσίες, γεωπόνοι, πολιτικοί. • Να κάνουμε επιστημονική αναδιάρθρωση ποικιλιών με υγιές πολλαπλασιαστικό υλικό, μετά από έρευνα αγοράς. • Να εφαρμοστούν αυστηροί έλεγχοι και κανόνες στην αγορά. • Να δώσουμε προστιθέμενη αξία στα εσπεριδοειδή μας. Στη νέα εποχή όμως προστιθέμενη αξία δίνουν το μάρκετινγκ, η επωνυμία, η πιστοποίηση, η γνώση, η καινοτομία, η διαφοροποίηση και πολύ λιγότερο τομείς σχετικοί με τη γη. • Να οργανωθούμε σε μια ισχυρή Ομάδα Παραγωγών. • Να πιστοποιήσουμε, να προβάλουμε και να προωθήσουμε τα πορτοκάλια μας και τους χυμούς μας με βάση σύγχρονα δεδομένα και μεθόδους. • Να μπουν όλα τα εσπεριδοειδή στο καθεστώς των συνδεδεμένων ενισχύσεων. • Να ξαν-αγαπήσουμε τον τόπο μας, τη δουλειά μας, τα προϊόντα μας και να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας. Όσο δεν γίνονται αυτά δεν υπάρχει μέλλον & θα ισχύει το κάθε πέρσι και καλύτερα! Αν δεν αλλάξουμε έγκαιρα, θα μας καταντήσουν σύντομα άνεργους ή εργάτες των 300 ευρώ. Λ. ΝτουντουνΑκης