Η αποχή από τις Ευρωεκλογές, πρωτοφανές, µεγάλο ποσοστό το 60%, ακτινογράφησε την τελική κατανοµή των αναποφάσιστων ψηφοφόρων, η ψήφος των οποίων ήταν αδιαφορίας και διαµαρτυρίας. Βουβά, αλλά ηχηρά τα µηνύµατα προς όλους απ’ αυτούς που απήχαν διαµαρτυρόµενοι. Εστάλησαν, πολλά “µαντάτα” που αποτελούν αστάθµητους παράγοντες, ενδεχοµένως, ν’ αλλοιώσουν τον συσχετισµό των πολιτικών δυνάµεων.
Η περιορισµένη συµµετοχή εντοπίζεται στις µικρές ηλικίες. Τούτο ανησυχεί όλο τον πολιτικό κόσµο, ιδίως την κυβερνητική παράταξη, που η διαφορά των 22 µονάδων µεταξύ των τελευταίων Εθνικών Εκλογών και των Ευρωεκλογών µε το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης κατέβηκε στις 13 µονάδες, ποσόν απώλειας τεράστιο µέσα σε χρονικό διάστηµα 12 περίπου µηνών.
Ένας απ’ τους παράγοντες αυτής της ανάσχεσης ήταν και η επιδείνωση του δείκτη νοµικής εµπιστοσύνης της τρέχουσας οικονοµικής κατάστασης και σε πρώτη φάση η αισχροκέρδεια και η ακρίβεια, που δείχνει τάσεις αυξητικές. Όσον αφορά τη φοροδιαφυγή δεν έγινε τίποτα. Ο γενικός τραπεζίτης µας οµιλεί για απώλεια 40 δισ. ευρώ.
Ο µεγαλύτερος γρίφος των Ευρωεκλογών ήταν η πρεµούρα να κατοχυρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη δεύτερη θέση, όπως και έγινε, παρά το γεγονός ότι όλη την καµπάνια των Ευρωεκλογών την ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο κ. Κασσελάκης µε τον Τάϊλερ και την σκυλίτσα του τη Φάρλι. Τι µυνήµατα έστειλε στους οπαδούς του; Ποια η ιδεολογία αναζήτησης;
Η Ν.∆. πληρώνει τα µεγάλα λάθη φορολόγησης των επαγγελµατιών, των µικροµεσαίων και του µεγάλου κεφαλαίου πάνω από 300.000 µε χαµηλούς συντελεστές και τη ζηµιά, που έγινε µε τον νόµο για τα οµόφυλα ζευγάρια, τα Πανεπιστήµια και τις υπουργικές αποφάσεις για την Υγεία.
Κανείς δεν κέρδισε. Οι νέοι δεν έβλεπαν, να έχει αντίκτυπο η ψήφος τους. Αναδείχθηκε πρωταθλήτρια η αποχή. Τα ακροδεξιά κόµµατα ανεξάρτητα, αν πέρασαν, ή όχι το όριο του 3% εµψυχώθηκαν και απέκτησαν βηµατισµούς, έστειλαν µηνύµατα στα τρία µεγαλύτερα κόµµατα, τα στελέχη των οποίων δεν τα ανέγνωσαν σωστά.
Εδώ βλέπουµε ότι χάνει η εξουσία και για πρώτη φορά την απώλεια δεν την καρπούται η αξιωµατική αντιπολίτευση, αλλά µικρές ακροδεξιές οµάδες, που θ’ αποτελέσουν πονοκέφαλο στους αρχηγούς των κοµµάτων, που εναλάσσονται στα έδρανα της εξουσίας.
