Περνά ο καιρός και δεν γίνονται βελτιωτικές παρεμβάσεις στην πόλη. Μένουμε στις εξαγγελίες, όπως αυτές για τις εργασίες στο πάρκινγκ του “πρώην” Ρεγγίνα, για την στάθμευση των λεωφορείων. Τόση επικοινωνιακή κάψα, τόσα παλαμάκια από κάτω και μετά τσιμουδιά.
Περιθώρια παρεμβάσεων πάμπολλα. Πάρτε ένα ακόμη παράδειγμα. Το αστικό πράσινο, το οποίο κρύβει όλη την κεντρική φιλοσοφία για τη λειτουργία μιας σύγχρονης πόλης.
Δεν γνωρίζω σε ποιο σημείο βρίσκεται η αξιοποίηση του Στρατοπέδου “Μαρκοπούλου”, αλλά διακρίνω μια δυσανεξία να επανέλθει στην τοπική επικαιρότητα με δημιουργικούς όρους.
Σα να άλλαξε η ατζέντα…
Πάμε παρακάτω. Oταν υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός, μια αντίληψη των πραγμάτων, ακόμη και παλιά και εγκαταλελειμμένα κτήρια θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε αυτή την κατεύθυνση.
Η συζήτηση στα Χανιά, χάνεται στην ακολουθούμενη “πεπατημμένη”. Τα εργαλεία της σκέψης των ηγητόρων δεν επαρκούν ή μήπως είναι χαμηλών προσδοκιών η εντύπωση που αυτοί είχαν για τη λειτουργία της πόλης.
Ακούγονται τούτες τις μέρες και λέγονται πολλά. Αλλα έχουν τη μορφή δημόσιων παρεμβάσεων, και άλλα την “ενσωμάτωση” των ψιθύρων.
Εμείς πιστεύουμε και αξιολογούμε ότι βλέπουμε.
Και βλέπουμε μια αδράνεια, μια στασιμότητα, μια περιστροφή γύρω από τον αγκιτάτορα, που καθορίζει τις “κοντές” εξελίξεις. Υποψιάζομαι ότι η δωρεάν ψυχαγωγία με το από καθέδρας κήρυγμα, κάπου πρέπει να τελειώσει.
Για να μην σαπίσει τελείως το ψάρι…
Για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να πούμε πως τώρα γίνονται και κάποια πεζοδρόμια στο κέντρο της πόλης που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια, αν και είναι σαφώς έργα του προηγούμενου δήμαρχου, που και για δικό του κακό περίμενε πρώτα να τον κράξουμε για να τα κάνει. Τι θέλει να κάνει ο καινούριος και ποιες προτεραιότητες έχει δεν διαφαίνεται ακόμα, μόνο πολύ θόρυβο για το τίποτα ακούμε ως τώρα εκ μέρους του.