Οι πρώτες Ευρωεκλογές στη χώρα μας διενεργήθηκαν παράλληλα με τις εθνικές τον Οκτώβριο του 1981 ενώ οι υποψήφιοι για την Ευρωβουλή εκλέχθηκαν με τη διαδικασία της λίστας. Από την αναδρομή μας στην εποχή εκείνη, είναι ξεκάθαρο ότι τόσο η ελληνική κοινωνία και ως ένα σημείο και αυτά τα ίδια τα κόμματα, δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με αυτήν τη εκλογική μάχη αλλά -όπως ήταν φυσικό- με τις εθνικές εκλογές. Τότε είχε επικρατήσει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με 40,12% ενώ η ΝΔ του Γεωργίου Ράλλη ήταν δεύτερο κόμμα με 31,34% και ακολουθούσε το ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη με 12,84%.
Τα τρία αυτά κόμματα είχαν εκλέξει 10, 8 και 3 ευρωβουλευτές αντίστοιχα ενώ στην Ευρωβουλή παρουσιά θα είχαν (με ένα ευρωβουλευτή) το ΚΚΕ εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου, το ΚΟΔΗΣΟ-ΚΑΕ του Γιάγκου Πεσμαζόγλου αλλά και το κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους ευρωβουλευτές που τότε είχαν εκλεγεί ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος αλλά και ο Αλέκος Αλαβάνος (σ.σ. ήταν στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ). Στο εβδομαδιαίο περιοδικό Επίκαιρα (σ.σ. τεύχη Οκτωβρίου πριν αλλά και μετά τις εκλογές της Κυριακής 18 Οκτωβρίου 1981) διαβάζουμε ότι εκτός από τα κόμματα που θα διεκδικούσαν την ψήφο των Ελλήνων δεν έλειπαν και «οι επί μέρους παρουσίες (όπως ΦΙΔΗΚ στο Ηράκλειο και συνδυασμοί ανεξάρτητων εδώ κι εκεί)».
Εκτός των κομμάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω, στις εκλογές κατήλθαν και τα εξής: Κόμμα Φιλελευθέρων (έλαβε 0,37%) η Χριστιανική Δημοκρατία (0,15%), Επαναστατική Αριστερά (0,11%), ΕΚΚΕ – Μ-Λ ΚΚΕ (0,08%), η Βυζαντινή Εθνική Οργάνωση (0,01), ΕΔΕ -Τροτσκιστές (0,03%), Ολυμπιακή Δημοκρατία (έλαβε λιγότερες από 200 ψήφους). Τέλος παραθέτουμε κάποια ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το άρθρο “Η Κυριακή της Αλλαγής” σχετικά με την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε και τη «θεαματικοποίηση των εκλογών» που τις έκανε «να είναι λιγότερο μέσο και περισσότερο σκοπός». Μετά το πέρας λοιπόν των εκλογών ο αρθρογράφος Νίκος Δήμου γράφει: «Μέσα στις σημαίες, τα μπαλόνια και τα πανώ εξαφανίστηκαν τα σοβαρά, τα ζωτικά προβλήματα του τόπου.
Σχεδόν έμοιαζε αταίριαστο όταν ο Ανδρέας μιλούσε για το ισοζύγιο πληρωμών ή ο Ράλλης για την εξωτερική πολιτική. Ανυπόμονα το κοινό περίμενε το επόμενο σύνθημα να τραγουδήσει μαζί τους. Κι όταν ο ρήτορας δεν έριχνε σύνθημα – τον αγνοούσαν και άρχιζαν δικά τους». Αναφορά όμως γινόταν και στα γκάλοπ: «Ωρα 11 το βράδυ. Οι Ελληνες διάλεξαν την Αλλαγή. Με τόση σαφήνεια, με τόση έμφαση που κάθε σχόλιο περιττεύει. Τα γκάλοπ είχανε δίκιο. (Τα γκάλοπ σχεδόν πάντα έχουν δίκιο. Μόνον όταν μας συμφέρει θυμόμαστε τις λίγες φορές που έχουν άδικο…).
