Πρώτη ανοιχτή σύγκρουση

Ουδέποτε στο Γιούρογκρουπ οι σύνεδροι βρέθηκαν διατεθειμένοι να συμβιβαστούν σε κοινή προοπτική εναλλακτικών λύσεων επί προβλημάτων ενός ή περισσοτέρων μελών, τώρα με την κρίση ύφεσης.
Δεν συνειδητοποίησαν ότι στις οργανωμένες κοινωνίες, όταν αλλάζουν τα πρόσωπα, αλλάζουν και οι ιδεολογίες και ότι μπορεί να προκληθούν ταραχώδη γεγονότα, που δεν αφήνουν κανέναν ανέγγιχτο. Το Γιούρογκρουπ δημιουργήθηκε να προσφέρει προοπτικές ανάπτυξης. Με τις μονομερείς, όμως, αποφάσεις του και την αλαζονεία που διέπει ορισμένα  μέλη του, προκαλεί απογοητεύσεις.
Οι Ευρωπαίοι δεν έδειξαν ότι θέλουν να βοηθήσουν τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Επιμένουν το προηγούμενο πρόγραμμα και σκληραίνουν τη στάση τους, πριν συγκεντρωθούν, να αναπτύξουν τις απόψεις τους και αποφασίσουν για το ελληνικό. Να δεχθούν μια “γέφυρα” με δεδομένη την παραδοχή ότι η διατύπωση του κοινού ανακοινωθέντος θα επιτρέπει στους Ευρωπαίους να ισχυρίζονται ότι με “παράταση”, θα συνεχίζεται η εφαρμογή των μέτρων που ίσχυαν και με μια “συμφωνία” ότι τα ανοίγματα της κυβέρνησης στην κατεύθυνση της ανατροπής της πτωχοποίησης δεν θα θέσει σε κίνδυνο το προδιαγεγραμμένο δημοσιονομικό αποτέλεσμα.
Το ζητούμενο είναι να δεχθούν μια “συμφωνία γέφυρα”. Ό,τι μας δοθεί να είναι από δεσμευμένους πόρους υπέρ της Ελλάδος και του Τ.Χ.Σ. Να αξιοποιηθεί και το πακέτο Γιούνκερ προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας με αναδιάρθρωση του χρέους, χωρίς ν’ αλλάξει η οικονομική πολιτική με τη μέθοδο των ισοδυνάμων. Να δεχθούν απομείωση του χρέους, όχι με διαγραφή, αλλά με επιμήκυνση, με μείωση επιτοκίων και άλλων τρόπων που καταλήγουν στο αυτό αποτέλεσμα. Όπως μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, για να κάνει η κυβέρνηση ανθρωπιστικό έργο και δημόσιες επενδύσεις ή να επιδιώξει την αύξηση του πλαφόν έκδοσης εντόκων γραμματίων από την Ε.Κ.Τ., να ανασάνει η ρευστότητα στην αγορά.
Ιδού όμως το προσχέδιο παγίδα που συνέταξε ο Ντάισελμπλουμ κατ’ εντολή των Γερμανών και το ’φερε στο Γιούρογκρουπ. Πρόκειται περί τελεσιγράφου μέχρι την Παρασκευή 20/2 να ζητηθεί εξάμηνη παράταση για τη συνέχιση του προγράμματος. «Οι ελληνικές Αρχές κατέστησαν σαφές (περιλαμβάνεται στο σχέδιο) ότι σκοπεύουν να ολοκληρώσουν επιτυχώς το πρόγραμμα… Οι ελληνικές Αρχές διατήρησαν την αναμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις χρηματοπιστωτικές τους υποχρεώσεις προς τους πιστωτές τους… και θα κάνουν χρήση της συνεχιζόμενης πρόβλεψης της τεχνικής βοήθειας». Το σχέδιο, που απερρίφθη απ’ την κυβέρνηση, τελειώνει με κομπασμό. «Παραμένουμε δεσμευμένοι  στο να παράσχουμε επαρκή στήριξη στην Ελλάδα, ως ότου ανακτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές, εφ’ όσον τιμά τις δεσμεύσεις της εντός του συμφωνηθέντος πλαισίου».
Βαθιές οι διαφωνίες. Δεν φταίνε όλοι οι παράγοντες της Ευρωζώνης. Το ότι υποδείκνυαν και συνεχίζουν να το κάνουν πώς να συμπεριφερόμεθα και να υποκύπτουμε στις υποδείξεις τους οφείλεται στη “συσσωρευμένη αναξιοπιστία” μερικών αντιπροσώπων των πολιτικών μας προηγουμένων κυβερνήσεων. Αν δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα είχαμε την προσβλητική απαράδεκτη δήλωση Σόιμπλε ότι λυπάται τους Έλληνες, που έχουν μια ανεύθυνη κυβέρνηση, ενώ δεν ντρέπεται τον εαυτό του, που ανήκει σ’ έναν λαό, οι κυβερνήσεις του οποίου αιματοκύλισαν την οικουμένη σε δύο παγκόσμιους πολέμους.
Είναι ν’ απορεί κανείς και με τον Ολάντ, που προεξοφλεί  ότι δεν θα υπάρξει μετάδοση της κρίσης, αν η Ελλάδα φύγει απ’ το ευρώ. Δεν βλέπει ότι η μόλυνση του χρέους έχει προχωρήσει σ’ όλη την Ευρώπη και αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί και γι’ αυτήν… φάρμακα; Κατέχεται και ο ίδιος απ’ τη λογική του παραλόγου και γίνεται αλληλέγγυος προς τη Γερμανία, μήπως τεθεί εν αμφιβόλω το κύρος της έναντι της Ευρώπης. Συμφωνεί μ’ αυτή την εμπλοκή του Γιούρογκρουπ που μπορεί να φέρει ρήξη, διαταράσσοντας την ηρεμία και την ενότητα στο ευρωσύστημα.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι ν’ απομειωθεί το χρέος, που δεν το ’χει μόνο η Ελλάδα, αλλά όλη η Ευρώπη. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει ο Ντάισελμπλουμ, τόσο το καλύτερο!