Το πρώτο βραβείο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού ιδεών με θέμα το “Γενικό σχέδιο για την αξιοποίηση του ακινήτου του Παγκρητίου Σταδίου Δήμου Ηρακλείου στο δυτικό παραλιακό μέτωπο της πόλης” απέσπασε πρόσφατα ο επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης Aλέξης Τζομπανάκης με την αρχιτεκτονική ομάδα του. Ο διαγωνισμός αφορούσε έκταση σαράντα επτά στρεμμάτων δυτικά του Παγκρητίου Σταδίου, η οποία παραχωρήθηκε στον Δήμο Ηρακλείου. Αντικείμενο του διαγωνισμού ήταν η σύνθεση ενός Σχεδίου Γενικής διάταξης τύπου Masterplan για το ακίνητο καθώς και για τον άμεσο περιβάλλοντα δημόσιο χώρο, ο οποίος περιλαμβάνει και την παραλία βόρεια του Παγκρητίου Σταδίου από τις εκβολές του Ξηροπόταμου δυτικά έως τις εκβολές του Γιόφυρου ανατολικά. Τα βραβεία του διαγωνισμού παρουσίασαν πριν λίγες μέρες ο δήμαρχος Ηρακλείου και εκπρόσωποι της Ανάπτυξης Αθλητισμού Ηρακλείου.
Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Οι προτάσεις συμπεριελάμβαναν: κοινόχρηστες και κοινωφελείς ανοικτές και κλειστές αθλητικές και λοιπές εγκαταστάσεις με τις απαραίτητες για τη λειτουργία τους υποδομές και εξυπηρετήσεις, σχέδιο προστασίας και ανάδειξης ευαίσθητων οικοσυστημάτων, αυτόνομη ανάπτυξη υποδομών εστίασης – αναψυχής χωρίς να παρεμποδίζεται η λειτουργία των αθλητικών εγκαταστάσεων, προτάσεις φυσικής δραστηριότητας/άθλησης για όλες τις ηλικίες, προτάσεις και διευκολύνσεις πρόσβασης για πολίτες με κινητικές αναπηρίες για όλες τις υποδομές και δράσεις, χώρους ελεγχόμενης στάθμευσης. Επίσης είχε ληφθεί μέριμνα για: βιοκλιματικό σχεδιασμό, ελαχιστοποίηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου, μέγιστη δυνατή ενεργειακή αυτονομία, χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, καθαρισμός και ανακύκλωση υδάτων, χρήση υλικών με κριτήρια τη φυσική προέλευση, τη δυνατότητα συντήρησης και ανακύκλωσης, την αντοχή στον χρόνο και στις συνθήκες της παράκτιας ζώνης. Η αξιοποίηση του ακινήτου με βάση τις ιδέες που προτάθηκαν θα συμβάλλει: στην αναβάθμιση του δημοσίου χώρου και της ποιότητας ζωής των κατοίκων της πόλης του Ηρακλείου με τη δημιουργία χώρων αναψυχής και ελεύθερου χρόνου, στην ενίσχυση της ελκυστικότητας της πόλης για τους κατοίκους και για τους επισκέπτες με τη δημιουργία ειδικών υποδομών τουρισμού, στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας στους τομείς του τουρισμού και του ελεύθερου χρόνου, στην ενίσχυση της κλασικής τουριστικής υποδομής με θεματικές δραστηριότητες που επιμηκύνουν τον χρόνο παραμονής των επισκεπτών στο πλαίσιο του τουρισμού της πόλης, στην αναβάθμιση του δυτικού άξονα της πόλης και στην εκτόνωση του πυκνού πολεοδομικού ιστού και στην εξασφάλιση της βιωσιμότητας του πόλου και του ολυμπιακού επιπέδου των εγκαταστάσεων.
ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΑΝ 14 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Στον διαγωνισμό κατατέθηκαν δεκατέσσερις προτάσεις, οι οποίες αξιολογήθηκαν από ειδική επιτροπή με μέλη που κληρώθηκαν από το μητρώο κριτών του Υ.Π.Ε.Κ.Α. και ένα μέλος «εκ των προσωπικοτήτων», η οποία προχώρησε στη βράβευση τριών προτάσεων και την εξαγορά τριών επίσης, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν καινοτόμες προτάσεις και ιδέες. Οπως ανέφερε στα “Χ.Ν.” ο κ. Τζομπανάκης που απέσπασε το πρώτο βραβείο μαζί με τον αρχιτέκτονα Αlessandro Lanzetta, σε συνεργασία με τους Γιάννη Χαριτάκη, μηχανολόγο μηχανικό και Ιωσήφ Πέτρο Αθανασίου, φοιτητή Αρχιτεκτονικής, η «περιοχή της μελέτης αποτελεί την άρθρωση διαφορετικών ειδών προαστικοποίησης καθώς βρίσκεται στα όρια των Δήμων Ηρακλείου και Μαλεβιζίου, με αποτέλεσμα να αποτελεί μια ζώνη τριβής μεταξύ προαστιακών/προαστικοποιημένων αστικών χώρων, οι οποίοι προσδίδουν στην περιοχή μελέτης μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική διττή φύση με υβριδικό και αντιθετικό χαρακτήρα, ο οποίος οφείλεται στις ιδιαίτερες αστικές δυναμικές που ρέουν κεκαλυμμένες κάτω από μια φαινομενικά ήρεμη και ουδέτερη επιφάνεια». Οπως εξήγησε ο κ. Τζομπανάκης: «Η φαινομενική αυτή ηρεμία και ουδετερότητα της περιοχής μελέτης (η οποία οφείλεται στην έλλειψη οπτικών αναφορών, στην έντονη διακύμανση πυκνοτήτων κ.λπ.) αναπαριστά, κρύβοντάς τα, τα κακώς κείμενα της σύγχρονης μεσογειακής πόλης καθώς, με πρόσχημα τη διάχυση, η αρχιτεκτονική, αμέτοχη στην αστική δυναμική, έρχεται μόνο να δημιουργήσει το προσωπείο, το σκηνικό».
«Στόχος μας, τόνισε, ήταν να ξεσκεπάσουμε τι ακριβώς κρύβεται κάτω από αυτή την ουδετερότητα στο επίπεδο της δυναμικής του αστικού χώρου και να επιλύσουμε τα προβλήματα που προκύπτουν». Παράλληλα, πρόσθεσε ότι: «Για να διευκολυνθεί ο προσανατολισμός του χρήστη και η γρήγορη και εύκολη κατανόηση της δομής του χώρου προτείναμε μια ευέλικτη οργάνωση σε ζώνες με κατεύθυνση Βορρά – Νότο. Σκοπός της μελέτης ήταν να δημιουργήσει συνθήκες αστικής πυκνότητας ικανές να ενεργοποιήσουν πολυλειτουργικές καταστάσεις, με στόχο να μετατραπεί σε σημείο αναφοράς όχι μόνο για την “κατανάλωση” της χρήσης του ως αθλητικό πάρκο, αλλά ως πυρήνας συνδεόμενος με τη θάλασσα, την παραλία και την πόλη, ικανός να παίξει ρόλο τόσο υπερτοπικής όσο και τοπικής αναφοράς, δημιουργώντας μεταβάσεις ικανές να επιτύχουν την οικειοποίηση του χώρου καθώς ο σκοπός της κάθε επέμβασης είναι να υποστηρίξει την ανθρώπινη κλίμακα και κατ’ επέκταση να συνεισφέρει στην ενίσχυση της δημόσιας ζωής και στη δημιουργία ταυτότητας». Στο πλαίσιο αυτό οι αρχιτέκτονες αύξησαν τη διείσδυση του δημοσίου χώρου σε αυτό, δημιουργώντας κενά στεγασμένα με πέργκολες με αναρριχητικά φυτά (βουκαμβίλια, κληματαριά), με σκοπό να εξασφαλιστεί η άνετη ημιυπαίθρια ζωή κ.ά.
