Πρωτογενές πλεόνασμα

Στα πάρε – δώσε μεταξύ τροϊκανών και κυβέρνησης κυριαρχούσε η πρόθεση της τελευταίας να εκμεταλλευθεί το “πρωτογενές πλεόνασμα” των 2,9 δισ. ευρώ και να διανείμει απ’ αυτό περί τα 800 εκατ. ευρώ στις κοινωνικά ασθενέστερες ομάδες, να εξοφλήσει δε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της. Η Ευρωζώνη και ο Ντράγκι δεν συμφωνούσαν, ο δε Τόμσεν του Δ.Ν.Τ. αντιδρούσε, γιατί προόριζε ένα μεγάλο ποσό μετά την αφαίρεση του 30% για τους δανειστές, να παρέμενε ως μαξιλάρι για του χρόνου, επειδή αμφέβαλε ότι θα επιτυγχάνετο και το 2014 ο στόχος που είχε εκτιμηθεί για 2,8 δισ. ευρώ.
Αποφασίστηκε, τελικά, να δοθεί από 1 δισ. ευρώ για την αποπληρωμή του χρέους και για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς ιδιώτες και απ’ το απομένον ποσό των 900 εκατ. ευρώ να πάνε 500 εκατ. ευρώ σε πολίτες με χαμηλά εισοδήματα και ενστόλους, 350 εκατ. ευρώ για την κάλυψη των απωλειών των ταμείων από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και τα υπόλοιπα για τα δεδικασμένα των δικαστικών.
Βέβαια αυτό το πλεόνασμα δεν προέρχεται από αναπτυξιακή πολιτική, που παράγει χρήμα και πλούτο, αλλά από οφειλόμενα, που θα ’πρεπε να είχαν πληρωθεί μέχρι τέλους 2013 και από τη στέρηση των νοικοκυριών. Πρόκειται για ένα πλεόνασμα “αρρωσταρέ” κατά έναν αποκορωνιώτικο επιθετικό προσδιορισμό. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι πέτυχε τους στόχους της! Οταν όμως τα 800 εκατ. ευρώ για τους πληγέντες από την κρίση, έγιναν 500 και τα 870 εκατ. ευρώ, το 30% του πλεονάσματος για το χρέος, έγιναν 1 δισ., πού είναι η επιτυχία;
Οταν πήρε το ΟΚ για τη μη απόλυση Δ.Υ. το 2015, ενώ θα απολυθούν μετά τον Οκτώβριο του 2014, προς τι ο πανηγυρισμός;
Η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι έγινε μια συμφωνία για λόγους σκοπιμότητας, αλλά η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Το ότι δίνεται το 1,9 δισ. να πέσει στην αγορά, να πάρει ανάσα, είναι κατ’ αρχήν θετικό σημείο. Δεν παύει, όμως, όπως λένε οι κακές γλώσσες, να μην διαφέρει σε τίποτα απ’ την αγορά ψήφων.
“Διαθέστε τώρα αυτά τα λεφτά για τις ευρωεκλογές και μετά ανακοινώνετε όσα μέτρα έχουν συμφωνηθεί”. Οι μεγάλες εξελίξεις για τότε έχουν δρομολογηθεί. Υπάρχουν πάντοτε τα ψιλά γράμματα. Πίσω απ’ τις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος.
Επιμένει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ότι πρόκειται περί σκηνοθεσίας με τους Ευρωπαίους γραφειοκράτες, ότι είναι συμφωνία προεκλογικού χαρακτήρα, μίζερη και “πολιτικάντικη”, ότι αυτά που δίνουν σήμερα, θα τα πάρουν πίσω αύριο, ότι τα δύσκολα έρχονται. Πάντως η καταγγελία περί συμπαιγνίας είναι σοβαροτάτη και κάπως αίολο να εκπορεύεται από ένα κόμμα που προαλείφεται για την κατάκτηση της εξουσίας. Δεν νοείται να δίνει κακόγουστα επιχειρήματα στους ξένους που μπορεί να χρησιμοποιηθούν εις βάρος του, αποδομώντας έστω και το ελάχιστο θετικό που στήνεται στο Μ. Μαξίμου.
Ετσι εξελίχθησαν τα πράγματα, να φανεί και για λόγους συμβολισμού, ότι τέτοια πρόοδος στα οικονομικά ήταν αδιανόητη πριν έναν χρόνο. Είναι επιπλέον κρίσιμο θέμα και εργαλείο προπαγάνδας για το εσωτερικό, αλλά και για τους έξω, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω αν θα ’χει κάποιον αντίκτυπο, γιατί μας έχουν πάρει χαμπάρι!