Πρώτη Μαΐου!
Η άνοιξη οργιάζει χρωματισμένη, αρωματισμένη, γιορτινή!
Οργιάζει, ναρκισσεύεται, και προσκαλεί…
Προσκαλεί τις οντότητες όλες, χαμογελαστή… Ολες… σε γονιμότητα.
Ομως, όμως και καταθέτει Τιμή και μνήμες, αναφορά και οφειλές στους πρωτοπόρους…
Σε κείνους τους πρωτοπόρους των κοινωνικών αγώνων.
Παγκόσμια… Γιατί παγκόσμια παρατηρούνται κατά καιρούς οι επίπονοι έως και αιματηροί αγώνες στα κοινωνικά πρόσω της αδικίας…
Αγώνες, με το όραμα το ευγενικό, για καλύτερες ημέρες στα εργασιακά δίκαια, στα κοινωνικά δίκαια, στα ανθρώπινα δίκαια…
…Η Πρωτομαγιά, έλαβε και διάσταση πολιτική ασφαλώς -μέσα από τις διεθνείς συγκυρίες- και συνδέθηκε όπως είναι γνωστό, με εργασιακά, γενικότερα κοινωνικά και συνδικαλιστικά ζητήματα, τα οποία ζητούσαν απαντήσεις και λύσεις αποτελεσματικότερες.
…Την Πρωτομαγιά του 1886, το μαζικό απεργιακό κίνημα, διογκώνεται με την παρουσία και τις φωνές για το δίκιο τους, των εργατών, στο Σικάγο της Αμερικής, μ’ ένα δυναμισμό, συγκλονιστικό!
Δύο χρόνια πριν, είχε παρθεί η απόφαση στο Συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας. Το αίτημά τους, εξάλλου, που έμεινε στο διηνεκές, το κορυφαίο ίσως, εργασιακό σύνθημα…, δηλώνει το ζητούμενο με σαφήνεια και χωρίς περιστροφές!
“Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο”.
…Σάββατο… Μέρα εργάσιμη, όπως αναφέρεται ιστορικά, οι εργάτες με τα καλά τους, τις οικογένειές τους, και την απόφασή τους, προχωρούν, κινούνται ειρηνικά, στον χώρο συγκέντρωσης…
Γύρω στις 340.000 διαδηλώνουν σ’ όλη τη χώρα… 190.000 απεργούν και οι 80.000 απ’ αυτούς, στο Σικάγο.
Δυναμική γιορτής, κατακλύζει τους χώρους… Ομως, η ανάλγητη εργοδοσία διαφωνεί.
Συνεργάζεται με την αστυνομία, τους οπλισμένους μπράβους, αλλά και τον ελεγχόμενο Τύπο, όπως ήταν φυσικό.
Ενώ λοιπόν το συγκεντρωμένο πλήθος άοπλο, εννοείται, και ακίνδυνο παρακολουθούσε τις ομιλίες, σκάει ξαφνικά βόμβα, μέσα στον κόσμο…
Το αίμα ρέει, βάφει τον χώρο της συγκέντρωσης, και ντροπιάζει τον καιρό…
Οι δυνάμεις καταστολής, χτυπούν στο ψαχνό… ανελέητα. Η καταστολή, είναι γεγονός, στιγματισμένο με τον εγκληματικό της τρόπο.
…Η δίκη όσων συνέλαβαν, ήταν σκέτη παρωδία, λένε οι ιστορικές, καταγραφές, για τα δραματικά γεγονότα…
Δεν δικάζεται το εγκληματικό γεγονός, δικάζεται η Ιδέα…
Το ματωμένο πουκάμισο των εργατών του Σικάγου, έγινε σύμβολο πάλης και θυσίας…
Εγινε σημαία Δικαίου στο χρωματισμό του κόκκινου από το αίμα των αθώων, κι από την εξέγερση της Ελπίδας ως άνθος του Μάη, ενάντια στην στυγνή εκμετάλλευση του Εργατικού Ιδρώτα…
Του ιδρώτα των φτωχών!!
Παγκόσμια πλέον και στις ημέρες μας, με εορτασμούς και κινητοποιήσεις μαζικές, κατατίθεται ο σεβασμός και το ευχαριστώ στους πρώτους των αγώνων, που άνοιξαν τους δρόμους, για πιο ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, και πιο δίκαιες αμοιβές- μέρος της υπεραξίας- από τον ίδρω του εργαζόμενου, όπου γης…
