Πρωτομαγιά

Κόρη ακριβή της άνοιξης του Μάη πρώτη μέρα
που με μι(α) ανείπωτη χαρά όλοι σε καρτερούν,
στον ερχομό σου εγώ θαρρώ χρυσή παίζεις φλογέρα
και μια ουράνια μουσική οι νότες της σκορπούν.

Ω, στ’ άκουσμά της το γλυκό η πλάση όλη χορεύει
τ’ αηδόνι σέρνει το χορό και τ’ άλλα ακολουθούν
του κόσμου τα πετούμενα, το κύμα αργοσαλεύει,
κάμποι βουνά και λαγκαδιές από χαρά μεθούν.

Πολλοί το λεν κι έρωτας τα βέλη του πυρώνει
στον ήλιο σου κι όποιον χτυπούν στη μέρα σου γλυκόν
πόνο νιώθει στα στήθια του που μέσα του ριζώνει
κι όσο θα ζει, για κείνον ζει και σβήνεται μ’ αυτόν.

Κόρη ακριβή, μυριόχαρη του Μάη θυγατέρα
στον άλλο σου τον ερχομό φέρε χαράς πνοή
για ν’ απλωθεί σαν βάλσαμο στην πλάση πέρα ως πέρα
κλείνοντας όλες τις πληγές που αιμορραγούν στην γη.

Ελπίδας φέρε μήνυμα σε όσους πονούν και τρέμουν
απ’ του πολέμου την οργή, ειρήνης ζεστασιά
φέρε ψωμί σ’ όσους πεινούν, δύναμη σ’ όσους γέρνουν
απ’ τα πολλά τα βάσανα, δουλειά στην εργατιά.