Προβλήματα απονομής δικαιοσύνης

Ένα ακόμα πρόβλημα στη λειτουργία του κράτους είναι η μη απονομή ουσιαστικά δικαιοσύνης αφού μέχρι να εκδικασθεί μία υπόθεση μπορεί να περάσουν και πάνω από επτά χρόνια.
Μάλιστα, η Ελλάδα κατέχει θέση – ρεκόρ στις καθυστερήσεις, αφού είναι η πρώτη ανάμεσα στις 26 χώρες της Ευρώπης. «Στα διοικητικά δικαστήρια εκκρεμούν σήμερα 288.229 υποθέσεις, από τις οποίες 245.795 εκκρεμούν στα Πρωτοδικεία και 42.434 στα Εφετεία. Από αυτές, το σύνολο των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων που κατά κανόνα προκαλούν το ενδιαφέρουν είναι 58.082, ενώ οι εκκρεμείς υποθέσεις που αφορούν άλλα αντικείμενα είναι 230.147».
Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν στην ετήσια τακτική συνέλευση των διοικητικών δικαστών και παρουσιάστηκαν από την πρόεδρο της Ενωσης Ρένα Γιανναδάκη, η οποία με δηκτικό ύφος υποστήριξε ότι η Ενωση έχει ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον υπουργό και τον πρωθυπουργό για τα θέματα που απασχολούν τη διοικητική Δικαιοσύνη, αλλά ακόμη δεν έχουν γίνει δεκτά.
Πέρα από τις όποιες κυβερνητικές ευθύνες που μπορεί να υπάρχουν αναρωτιέμαι μήπως το ίδιο το δικαστικό σύστημα έχει και αυτό τις ευθύνες του;
Παράδειγμα, παρακολουθούμε μία δίκη όπου καταθέτουν οι μάρτυρες, οι κατηγορούμενοι, οι δικηγόροι και ο εισαγγελέας. Αντί λοιπόν να έχουμε αμέσως την απόφαση, περνούν μήνες να ανακοινωθεί.
Ειλικρινά αυτό ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω όπως επίσης γιατί καθυστερεί η πρόταση νόμου να λύνονται εξωδικαστικά ορισμένες κατηγορίες ποινικών υποθέσεων. Είναι αδιανόητο και σε αυτό τον τομέα να έχουμε αυτή την τραγική καθυστέρηση.
Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θα δεχθώ ότι μπορεί να ισχυρισθούν πως οφείλεται σε μισθολογικές καταστάσεις, όταν οι γιατροί που ασχολούνται με το να σώζουν ζωές παίρνουν λιγότερα και από τα μισά των δικαστικών ή οι αστυνομικοί, οι μεγάλοι αδικημένοι αφού καθημερινά η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο και δυστυχώς η πολιτεία δεν τους αναγνωρίζει ούτε την επικινδυνότητα του επαγγέλματος.
Πέρα λοιπόν από τις όποιες αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης ας προσπαθήσει ο ευαίσθητος αυτός κλάδος να βελτιώσει τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν προνομιούχες τάξεις, αυτό ας το έχουμε όλοι υπόψη μας, όπως επίσης καμία νομοθετική πράξη δεν επιβάλει τον σεβασμό .
Αυτό είναι το μόνο που κερδίζεται.