ΣΤΑ “Χανιώτικα νέα” της περασμένης Παρασκευής (15-11-19) δημοσιεύτηκαν μερικές αξιοπρόσεκτες και -ως επί το πλείστον- εφικτές προτάσεις για τα Χανιά, από τον δρ Ε.Μ. Παπαδάκη, γιατρό παθολόγο-νεφρολόγο, επί χρόνια πρόεδρο του ΙΣΧ καθώς και παλιό πολιτευτή σε Δήμο και Νομαρχία (σημερινή Αντιπεριφέρεια).
ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ από αυτές τις προτάσεις, συμπληρωματικά θα προσθέταμε:
– (για την ανακαίνιση του Νοσοκομείου) Eνα ίδρυμα, όπως το Νοσοκομείο, για τη δημόσια υγεία, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι εστία οιασδήποτε μορφής μολύνσεων. Γι’ αυτό και η απολύμανση καθώς και η ανακαίνιση των χώρων του (φωτ.) είναι -ή θα πρέπει να είναι- σε καθημερινή βάση. Τώρα ειδικά που υποτίθεται ότι η κυβέρνηση της ΝΔ εξοικονομεί κάποιο “πλεόνασμα”, θα μπορούσαν να βρεθούν τα ανάλογα χρήματα. Οσο για τη “συμπλήρωση του -ελλείποντος- προσωπικού” είναι κάτι το απολύτως αναγκαίο, όπως επισημαίνεται τακτικά και από την εφημερίδα.
– (για τα Νεώρια) Πράγματι, εδώ και δεκαετίες (για να μη πούμε εκατονταετίες!) τα βενετσιάνιακα αυτά κτίσματα βιώνουν αφρόντιστα την παρακμή και τη φθορά τους. Ο χρόνος δυστυχώς είναι αμείλικτος. Πριν μερικά χρόνια η κα Εμμυ Παπαβασιλείου είχε κάνει “μεστές” προτάσεις για την πολιτιστική αξιοποίηση και χρήση του καθενός από τα εναπομείναντα νεώρια (φωτ.), χαρίζοντας μάλιστα στα εννέα από αυτά τα ονόματα των Μουσών! Είναι στο πρόγραμμα της Περιφέρειας η αποκατάστασή τους όπως, τόσο σωστά προτείνει και ο κ. Παπαδάκης ή θα τα αφήνουμε εσαεί για… αργότερα; Η αξιοποίησή τους θα κάλυπτε πολλές ανάγκες των Χανίων, τόσο εμπορικές (εκθέσεις προϊόντων), όσο και πολιτιστικές (ποικίλες εκδηλώσεις).
– (το παλιό Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων) Μια έκταση 120 στρεμάτων σχεδόν μέσα στα Χανιά, χρόνια τώρα μένει αναξιοποίητη. Το κτίσιμο εκεί ενός “Δικαστικού Μεγάρου”, με πάρκινγκ, και η μεταφορά όλων των δικαστικών υπηρεσιών, όπως προτείνεται από τον κ. Παπαδάκη, θα έλυνε δύο βασικά προβλήματα: την αποσυμφόρηση των υπηρεσιών της Αντιπεριφέρειας (πιθανόν και άλλων φορέων που “στενάζουν”) και, με τον περιορισμό των αυτοκινήτων, θα συντελούσε στην έστω μερική επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος στην πόλη.
