Προβλήματα και προβληματισμοί

Γι’ αυτό δε μπορούμε να πάρουμε τα πάνω μας. Γιατί μπερδεύουμε τα προβλήματα με τους προβληματισμούς.
Τις μικρές χαζές ανησυχίες και μικροαναποδιές τα λέμε προβλήματα. Τα προβλήματα είναι σκληρά και ψυχοφθόρα. Οι προβληματισμοί είναι παίδεμα του μυαλού μας. Τολμώ να πω αυτομαστίγωμα άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας.
Αυτός που έχει προβλήματα και συνεχίζει να προσπαθεί να τα λύσει ή να τα αποδεχθεί είναι δυνατός.
Αυτός που προβληματίζεται για τα καθημερινά και δεν βρίσκει λύσεις έστω εναλλακτικές είναι αδύναμος και ανικανοποίητος.
Τα πιο σκληρά προβλήματα είναι τα υγείας και μάλιστα τα χρόνια. Κι αν πραγματικά τα καταφέρεις τουλάχιστον να συμφιλιωθείς και να πορεύεσαι με αυτά, τότε μπράβο σου· σού αξίζει να ζεις. Οταν μέσα απ’ τα προβλήματα βρίσκεις και τη θετική πλευρά της ζωής, όταν βρίσκεις τη χαρά, όταν δίνεις χαρά, όταν δημιουργείς, τολμώ να πω ότι ζεις ηρωικά.
Οταν έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή σου, όταν ανατρέπονται τα δεδομένα σου, καλείσαι να παλαίψεις. Να δώσεις μάχη.
Σκέψου νά ‘σαι μες την καλή χαρά, κι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθείς καθηλωμένος με αιτία ένα τροχαίο ή εγκεφαλικό. Όταν το πρόβλημα είναι η κίνηση, ο λόγος και η εικόνα σου, εκεί πρέπει να δίνεις τη μάχη σου καθημερινά.
Επίσης είναι σκληρό και είναι όντως πρόβλημα το εργασιακό. Σκέψου να δουλεύεις σκληρά στον ιδιωτικό τομέα 25-30 και, χρόνια και ξαφνικά να απολύεσαι. Εδώ τίθεται θέμα επιβίωσης. Και καλά να έχεις κάποιες αβάντες. Όπως: σπίτι δικό σου ή άλλου είδους εισόδημα, ή κάποιους δικούς σου να σε στηρίζουν. Τουλάχιστον να μη βρεθείς στο δρόμο και να μην πεινάς εσύ και η οικογένεια, αν έχεις. Αν είσαι φτερό στον άνεμο; Τι κάνεις; Γίνεσαι αγρίμι.
Βλέπε: άστεγους, βλέπε: αυτοκτονίες.
Αλλά αν είσαι παλικάρι θα βρεις κάποιες εναλλακτικές λύσεις.
Αν προβληματίζεσαι και αγχώνεσαι για το τι αυτοκίνητο θα αγοράσεις, τι σαλόνι θα διαλέξεις και τι χρώμα κουρτίνες θα κρεμάσεις, με συγχωρείς αλλά μάλλον δεν ξέρεις ακόμα ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα. Οταν σου ανεβαίνει το σάκχαρο, η πίεση, η χοληστερίνη και σου πέφτει η διάθεση επειδή αγχώθηκες υπερβολικά, επειδή χάλασε ο υπολογιστής σου, το πλυντήριο θα στο πω αλλά μη μου θυμώσεις: Ηθελές τα και έπαθές τα.
Αφού ξέρεις ότι όλα σχεδόν είναι ψυχοσωματικά.
Και μου τα ’λεγε η θυμόσοφη η μάνα μου:
«Μην τρως την ψυχούλα σου για χαζά πράγματα. Αντε βρε κορίτσι μου, αυτά είναι αρρώστιες που δεν φέρνουν θάνατο. Περνάνε και τα ξεχνάς».
Το επεξεργάστηκα μεγαλώνοντας και διαπίστωσα:
Η ζωή είναι τόσο μικρή για να την ξοδεύουμε αλόγιστα. Είναι και τόσο απλή.
Έμαθα να βρίσκω και εναλλακτικές λύσεις.
Συμφιλιώθηκα με τα πραγματικά μου προβλήματα και χαίρομαι. Χαίρομαι την κάθε μικρή όμορφη στιγμή στο εδώ και τώρα.
Θαυμάζω τους μικρούς ήρωες της καθημερινότητας. Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της δύναμής τους.
Λυπάμαι γι’ αυτούς που… αυτομαστιγώνονται, αναλώνονται και προσδοκούν το τέλειο και το ανέφικτο.