Κύριε διευθυντά,
θέλω μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας, να διαμαρτυρηθώ για τα προβλήματα που δημιουργούν κάποιοι Ρομά με την εγκατάστασή τους στις διάφορες παραλίες γύρω από τα Χανιά. Η εικόνα που παρουσιάζουν οι παραλίες μας, ειδικά τώρα το καλοκαίρι, είναι τουλάχιστον αποκρουστική όταν οι συνάνθρωποί μας εγκατασταθούν σ’ αυτές.
Κι ερωτώ: Γιατί να τους αφήνουμε να κατασκηνώνουν όπου αυτοί θέλουν, δημιουργώντας μύρια προβλήματα και δολιοφθορές στο δίκτυο ύδρευσης, ανεξέλεγκτους; Θα μου πείτε, είναι άνθρωποι κι αυτοί και θέλουν να επιβιώσουν και ν’ απολαύσουν τα αγαθά της μητέρας φύσης.
Αυτό ακριβώς θέλω να επισημάνω κι εγώ. Είναι άνθρωποι κι αυτοί και δεν έχουμε το δικαίωμα να τους βρίζουμε όπου τους δούμε, ειδικότερα όταν τους βλέπουμε να ρυπαίνουν το περιβάλλον ανεξέλεγκτοι. Τώρα, εφόσον το Ελληνικό Κράτος από την ίδρυσή του δεν μπόρεσε να τους εντάξει σε οργανωμένες κοινωνίες, που εγώ δεν γνωρίζω ποιοι είναι οι λόγοι ή γιατί εκείνοι δεν το επιθυμούν να ενταχθούν γιατί τους αρέσει να γυρίζουν λεύτεροι σαν τον άνεμο σε όλο το χώρο της Ελλάδας, δεν πρέπει πιστεύω ν’ αφήσουμε να συνεχιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση. Κάποιος πρέπει να λύσει αυτό το πρόβλημα.
Επίσης έχω την εντύπωση ότι αν τους παραχωρήσει η πολιτεία ένα δικό τους χώρο με όλα τα εφόδια, τα προς το ζην, νερό, ρεύμα κ.λπ., τα προβλήματα που προκαλούν τουλάχιστον θα συρρικνωθούν. Δεν θέλετε κύριοι να ενταχθείτε σε οργανωμένη κοινωνία; Πηγαίνετε και κατασκηνώστε στον χώρο σας και ζήστε όπως εσείς θέλετε να ζήσετε.
Αυτό πιστεύω πρέπει να τους κάνουμε να το πιστέψουν, δηλαδή ότι δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν. Κι αν το απορρίπτουν να τους το επιβάλλουμε εμείς. Τώρα με ποιον τρόπο, δεν είμαι εγώ εκείνος που θα τους υποδείξω. Είναι αλήθεια ότι τα προβλήματα που δημιουργούν κάποιοι Ρομά χρόνο με τον χρόνο διογκώνονται κι αυτό πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.
Ενα άλλο επίσης σοβαρό πρόβλημα, που φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τους λουόμενους σε ορισμένες παραλίες, είναι οι μόνιμα κλειδωμένες τουαλέτες τους. Για να τις χρησιμοποιήσει κάποιος πρέπει να ζητήσει το κλειδί από τους ιδιοκτήτες τους και δεν είναι άλλοι εκτός από τους ενοικιάζοντες τις καντίνες.
Αλλο επίσης μείζονος σημασίας πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, είναι η έλλειψη χώρου, με την ανεξέλεγκτη θα έλεγα καταπάτηση του χώρου των παραλιών μας από τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες. Σε ορισμένες παραλίες ο ελεύθερος χώρος, για κείνους που δεν μπορούν να πληρώσουν το αρκετά τσουχτερό χρηματικό ποσό ή που δεν θέλουν ξαπλώστρα, είναι πάρα πολύ μικρός και οι άνθρωποι στριμώχνονται σαν τις παστωμένες σαρδέλες για μια θέση στον ήλιο.
Τέλος, αν θελήσει κάποιος να περπατήσει στους λόφους που δεσπόζουν στους Αγίους Αποστόλους και στη Χρυσή Ακτή, σίγουρα θα μετανιώσει γι’ αυτή του την επιλογή, γιατί τα μεν μισογκρεμισμένα κτήρια που υπάρχουν και κατά τη γνώμη μου φαντάζουν σαν σκιάχτρα, έχουν μετατραπεί εκτός από εστία μολύνσεως και σε “άντρο” των εξαρτημένων συνανθρώπων μας, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Ευελπιστώ η παρούσα θα τύχει τη δέουσα ανταπόκριση.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
