Ακούσαμε από πολιτικά χείλη την έκφραση, ότι οι κάλπες της 25ης Ιουνίου θα «είναι άδειες και πρέπει να γεμίσουν». Ο ελληνικός λαός ψήφισε την 21η Μαΐου, αλλά παρά το 40%, που πήρε το πρώτο κόμμα, η Ν.Δ., δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Με το σκεπτικό της “Γαλάζιας παράταξης”, ότι θα ξαναπάρει το ίδιο ποσοστό στις επαναληπτικές εκλογές, πιστεύεται, ότι το κόμμα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, να καλυτερεύσει τα εκλογικά του ποσοστά και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με μεγάλο εύρος πλειοψηφίας μέχρι του σημείου, να αναθεωρήσει το Σ/μα και ιδίως το πολυσυζητημένο άρθρο 16.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλα τα κόμματα διεκδικούν άνοδο των ποσοστών τους. Η κυβερνώσα παράταξη να ξαναγίνει κυβέρνηση και η Αξ/κη αντιπολίτευση, να πάρει εκείνη την εξουσία ή αν εκλεγεί με μικρότερη διαφορά, να γίνει εκ νέου Αξ/κη αντιπολίτευση.
Όμως μια τόσο μεγάλη διαφορά 20 εκατοστιαίων μονάδων της πρώτης ψηφοφορίας είναι δύσκολο να καλυφθεί και τούτο σημαίνει, ότι από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα περιορισθεί και πάλι στον ρόλο, που είχε πριν, παρά τον διακαή πόθο του ΠΑΣΟΚ να ανέλθει εκείνο σ’ αυτό το επίπεδο. Αν συμβεί τούτο θα πρόκειται για απρόβλεπτη συντριβή της Κουμουνδούρου.
Να ξαναπάρει ο κ. Μητσοτάκης την πρωθυπουργία αλλά να μην αποφασίσει μέτρα, που θίγουν τους μη προνομιούχους, μακρυά από παρακολουθήσεις και αναθέσεις έργων σε ημέτερους χωρίς διαγωνισμούς.
Να γίνει περιορισμός των μετακλητών υπαλλήλων και να σταματήσει το κουκούλωμα των σκανδάλων. Να αναθεωρήσει τις αποφάσεις εκποίησης της Δημόσιας περιουσίας, της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, την υποβάθμιση της Υγείας, να μεριμνήσει για την προστασία της πρώτης κατοικίας, να αποφύγει αύξηση του Δημοσίου Χρέους και να διαθέσει ορθολογικά τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, που προορίζονται να μοιρασθούν σε συγκεκριμένες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σε επιδόματα.
Επίπλέον, να αποφευχθεί η τοποθέτηση σε καίριες κυβερνητικές θέσεις ακροδεξιών στοιχείων και να μελετηθεί η προσέλκυση επενδυτών όχι κερδοσκόπων, που στόχος τους είναι η εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού και η λεηλασία του πλούτου της Χώρας.
Ταυτόχρονα πρέπει η νέα κυβέρνηση, να μεριμνήσει ώστε να εμπεδωθεί η ελπίδα και το ενδιαφέρον για καλύτερη ζωή με σωστή λειτουργία των θεσμών για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σ’ αυτό τον καιρό των “χαμηλών πτήσεων” που ζούμε και διαπιστώνουμε την κακοποίηση της χώρας.
Γιατί ο κόσμος αλλάζει, προχωρεί κι εμείς βρισκόμαστε στην εποχή των αραμπάδων.
