Κύριε διευθυντά,
δεν είναι άγνωστο σε κανέναν ότι η πόλη μας είναι μια από τις πόλεις με τα περισσότερα αδέσποτα.
Η προσπάθεια όμως μείωσης του αδέσποτου πληθυσμού δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ με σοβαρότητα από καμία δημοτική αρχή, ούτε η φροντίδα τους, γεγονός που δηλώνει, εκτός των άλλων, έλλειψη σεβασμού απέναντι σε όλους τους πολίτες, ΦΙΛΟΖΩΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΦΙΛΟΖΩΟΥΣ και είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους.
ΤΙ κάνει ο δήμος και ΤΙ οι εθελοντές που αντιμετωπίζονται με απαξίωση:
Η σίτιση και η φροντίδα των αδέσποτων ζώων, σκυλιών και γατιών, γίνεται αποκλειστικά από μεμονωμένους εθελοντές πολίτες με δικά τους έξοδα ή από εθελοντές των φιλοζωικών Σωματείων. Μέχρι τώρα ΠΟΤΕ δεν έχει οριστεί υπάλληλος του δήμου που να αναλάβει το τάισμα τους με τη χορήγηση τροφών μέσω δήμου.
Η σίτιση ζώων που φροντίζουν κάποιοι άποροι συμπολίτες μας που τα βρήκαν ως αδέσποτα που δεν έχουν τη δυνατότητα να τα ταΐζουν, να τα στειρώσουν ή να τους προσφέρουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και που συχνά είναι και η μόνη τους συντροφιά, γίνεται και πάλι μέσω της τσέπης των εθελοντών ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Ο Δήμος είναι Απών.
Ολα αυτά τα χρόνια αλλάζοντας αντιδημάρχους, “αρμόδιους” για τα αδέσποτα, έχουν δοθεί 1-2 φορές μικρές ποσότητες σκυλοτροφής σε φιλοζωικά σωματεία προκειμένου να ταΐσουν κάποια αδέσποτα σκυλιά.
Η ελάχιστη αυτή συμβολή του δήμου σταμάτησε πρόωρα καθώς οι εθελοντές θεωρούνται “παράνομοι” ενώ ο δήμος αρνείται να υπογράψει πλαίσιο συνεργασίας μαζί τους παρόλο που το προβλέπει ο νόμος – που η αρμόδια υπηρεσία τον ερμηνεύει κατά το δοκούν και αναλόγως της εποχής. Ετσι προτίμησε κάποια ποσότητα τροφής σε αποθήκη του να την αφήσει αδιάθετη και να χαλάσει, αφού από το δήμο κανένας δεν ταΐζει.
Το δημοτικό κτηνιατρείο παραμένει κλειστό. Δημοτική Κλινική αποθεραπείας δεν υπάρχει. Οι στειρώσεις μέσω του δήμου είναι απειροελάχιστες σε σχέση με τις ανάγκες που υπάρχουν.
Τεράστια η λίστα αναμονής. Για γάτες ούτε καν λόγος για στείρωση ενώ δεν υπάρχει ούτε ένα οργανωμένο δίκτυο υιοθεσιών. Οι εθελοντές αναγκάζονται να στειρώνουν ό,τι μπορούν με δικά τους έξοδα για να αποτρέψουν τις αγέλες και τα νέα κουτάβια και γατάκια.
Καθώς η αρρώστια ή ο τραυματισμός αδέσποτου ζώου δεν έχει ωράρια, βάρδιες, γιορτές ή αργίες, δεν υπάρχει καμία μέριμνα από το δήμο για την περισυλλογή του αδέσποτου ζώου και μεταφορά του σε κτηνιατρείο (εκτός από τις πρωινές ώρες και τις καθημερινές -εάν υπάρχει πρόγραμμα- και αφού θα έχει προηγηθεί η έγκριση από τον προϊστάμενο του δήμου για τη μεταφορά από τον περισυλλογέα, ο περισυλλογέας είναι διαθέσιμος και δε βρίσκεται σε άδεια και ο μοναδικός κτηνίατρος που έχει σύμβαση με το δήμο μπορεί να το δεχτεί).
Ολες τις άλλες ώρες χτυπάνε τα τηλέφωνα των εθελοντών των φιλοζωικών σωματείων που καλούνται να τρέξουν να πιάσουν το ζώο, να το πάνε σε διαθέσιμο κτηνιατρείο, να μεριμνήσουν για την αποθεραπεία του, τη φιλοξενία του και για την υιοθεσία του – αν καταφέρει να ζήσει. Ο Δήμος είναι αμέτοχος σε όλο αυτό. Δεν θα καλύψει ούτε καν τα έξοδα της περίθαλψης των ζώων καθώς οι εθελοντές θεωρούνται αναρμόδιοι να μεταφέρουν το ζώο στον κτηνίατρο. Είναι παράνομοι, ενώ όλα αυτά πέφτουν στις πλάτες τους και χρωστάνε χρήματα σε κτηνιατρεία και εν τέλει υποκαθιστούν τη δουλειά του δήμου.
Κάποιοι “αρμόδιοι”, που δεν έχουν πάει ποτέ σε ένα δημοτικό κυνοκομείο, ούτε έχουν προσφέρει έστω και μία ώρα εθελοντικής εργασίας σε αυτά, μιλούν εθελοτυφλώντας, αποποιούμενοι τις ευθύνες τους, ότι η λύση είναι ένα κυνοκομείο.
Όμως δε θέλουν να δουν ότι τόσα χρόνια όποια προσπάθεια κυνοκομείου έγινε πανελλαδικά, μετατράπηκε σύντομα σε χώρο συνεχούς ξεφορτώματος ζώων και στοιβάγματός τους σε άθλιες συνθήκες, μετατρέποντάς το σε κολαστήριο, ενώ τα αδέσποτα πολλαπλασιάζονταν.
Οι τοπικοί σύμβουλοι είναι εντελώς απόντες χωρίς να προτάσσουν μια άλλη παιδεία στην περιοχή τους, ενώ δε γίνονται ενημερωτικές δράσεις ούτε από το δήμο.
Μήπως το ζήτημα των αδέσποτων στον δήμο μας θα έπρεπε να μεταβεί στην υπηρεσία του Περιβάλλοντος ή του Πολιτισμού μπας και “τύχουν” μεγαλύτερου ενδιαφέροντος και σεβασμού και τα ζώα αλλά και οι εθελοντές που αγωνίζονται για την προστασία τους, μακριά από τη διαχρονική στάση αδιαφορίας, ανούσιας γραφειοκρατίας, ευθυνοφοβίας και κατ’ επιλογήν εφαρμογής του νόμου, που επικρατούν στην παρούσα αρμόδια υπηρεσία;
Mιας υπηρεσίας που απευθύνεται στους εθελοντές των φιλοζωικών σωματείων όταν δεν “τρέχει” πρόγραμμα στον δήμο και ζητά ευθαρσώς βοήθεια ώστε να καλύψουν οι εθελοντές τα έξοδα σε περιστατικά τραυματισμών ενώ δέχεται με μεγάλη ανακούφιση την πολυπόθητη φιλοξενία των ζώων από αυτούς, γιατί λύνεται το πρόβλημά της με τον πολίτη που απευθύνθηκε -ορθώς- στην αρμόδια υπηρεσία.
Μιας υπηρεσίας που μεταλλάσσεται όταν υπάρχει κάποιο περιστασιακό δημοτικό πρόγραμμα, λέγοντας στους εθελοντές ότι δε μπορούν να φιλοξενούν ενώ ταυτόχρονα μπλοκάρει τα προγράμματα εθελοντικών στειρώσεων με φτηνές δικαιολογίες.
Φάσκουν και αντιφάσκουν….
Πόση υποκρισία να ανεχτούμε πια;
Ευχαριστώ,
μια από τις “παράνομες” εθελόντριες
Κατερίνα Βουτετάκη
