Προβληματισμοί περί Χάγης

Για την προσφυγή στη Χάγη πάμε να πιστέψουμε σιγά σιγά, ότι είναι ο μόνος τρόπος διευθέτησης, να λυθούν τα προβλήματά μας με την Τουρκία. Πρόκειται για θέμα, που καλλιεργείται στην κοινή γνώμη και δεν είναι κάτι, που γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Απαιτούνται πολυσχιδείς διαδικασίες διερευνητικές επαφές και συμφωνία με την Τουρκία υπογραφής συνυποσχετκού, στο οποίο θα περιλαμβάνονται τα επίδικα ζητήματα και έγγραφη δέσμευση, ότι οι δύο χώρες θα αποδεχθούν την απόφαση του δικαστηρίου. Κάτι θετικό δεν θα προκύψει και για τους δύο, διότι ο ένας θα κερδίζει κάτι, που θα χάνει ο άλλος. Το συνυποσχετικό θεωρείται διεθνής συμφωνία και κυρώνεται απ’ τα δύο κοινοβούλια.
Από ελληνικής πλευράς είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, που προστέθηκε και η Α.Ο.Ζ., από δε Τουρκικής υπήρχαν περισσότερα των δυο θεμάτων στα οποία προστίθενται και άλλα. Η ατζέντα της περιλαμβάνει, εκτός από τα δικά μας, τα χωρικά ύδατα, τον εναέριο χώρο, τα θαλάσσια σύνορα Β/Α του Αιγαίου, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, τα όρια του F.I.R., τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, τη μη αναγνώριση υφαλοκρηπίδος στα νησιά, τη νομιμότητα της συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης για την μεταξύ τους ΑΟΖ, τα όρια περιοχών έρευνας και διάσωσης, τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, το προσφυγικό και το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Η χώρα μας έχει ενημερώσει τον ΟΗΕ και το Δ.Δ. της Χάγης απ’ το 2015, ότι τα θέματα τα οποία προτείνει η Τουρκία για συζήτηση, δεν τα αποδέχεται να συζητηθούν, διότι ανάγονται σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας.
Το Δ. Δικαστήριο και τα Διεθνή δικαιοδοτικά όργανα λαμβάνουν τις αποφάσεις τους με κύριο σκεπτικό τη Δικαιοσύνη, αλλά τις ανακατεύουν και με “πολιτική γαρνιτούρα”, κατόπιν έξωθεν πιέσεων. Το μεμπτόν είναι, οτι δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαναγκάσουν τα κράτη, να εφαρμόσουν την απόφασή τους, αν αυτή δεν τα συμφέρει. Οι Τούρκοι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της Χάγης, αν ποτέ πάμε, δεν θα το δεχθούν, αν απορρίψουν μερικά απ’ τα αιτήματά τους, θα δουν όμως ποιες κινήσεις θα κάνουμε για να κατευνάσουμε την επιθετικότητά τους.
Λέγεται ότι η Τουρκία δεν έχει τον νου της στη Χάγη, τώρα που είναι ανοιχτή σε δύο μέτωπα. Το κυρίαρχο μέλημά της είναι οι συμμετοχή της στο μοίρασμα της ενεργειακής πίτας της Α. Μεσογείου και του Αιγαίου και να καθιερωθεί ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη, ασκώντας επιρροή στους γείτονές της με διαστρέβλωση και ερμηνεία κατά το δοκούν του Δ. Δικαίου και αναπολώντας το παρελθόν της πρώην Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Πάντως πόλεμος υπό την ένοιαν εχθροπραξιών Ελλάδος – Τουρκίας δεν μπορεί να γίνει, γιατί δεν το επιτρέπουν ΝΑΤΟ και ΗΠΑ. Αν παρά ταύτα συμβεί μονομερές επεισόδιο, θα είναι αψιμαχίες, “πόλεμος δι αντιπροσώπων”, που θ’ αναγκασθούν και τα δύο μέρη να διαπραγματευθούν. Η περίπτωση της μη ύπαρξης ανωτάτης αρχής να επιβάλλει την εφαρμογή των αποφάσεων των Δ. Δικαστηρίων ενισχύει την προκλητικότητα της Τουρκίας.
Πολλά χρόνια συζητάμε για τα Μ.Ο.Ε. χωρίς αποτέλεσμα. Τα μέχρι τούδε γεγονότα αποδεικνύουν, ότι η αναβλητικότητά μας, να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, εργάσθηκε σε βάρος μας. Για να πάμε στη Χάγη, πρέπει να είμαστε ενισχυμένοι διπλωματικά.
Η επέκταση των χωρικών υδάτων και η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι κυριαρχικά δικαιώματα, που ισχύουν εφ’ όσον κατοχυρωθούν με οριοθετήσεις.
Η κατάσταση είναι δύσκολη. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Το δίλημμα είναι ποιος θα επιχειρήσει το “μη χείρον” θερμό επεισόδιο, ή Χάγη.