Στο δρόμο όταν περπατώ και είμαι μες το πλήθος,
ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο για να τον χαιρετήσω.
Να είναι χαμογελαστός, με αισθήματα ωραία,
να ‘ναι σωστός και ειλικρινής μέσα εις την παρέα.
Του Διογένη έμοιασα και πήρα το φανάρι,
ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο
ή μήπως να το ξέχναγα να μπω μες το πιθάρι;
Ακόμα κι ο χαιρετισμός γίνεται από συμφέρον
και η αγάπη χάθηκε φτάσαμε εις το τέλος.
Και το παιδί σου σκέφτεσαι σαν πάει στο σχολειό του λες άραγες θα ‘ναι σωστός τώρα ο δάσκαλός του;
Βλέπετε με το Ιντερνετ και την τεχνολογία,
εις το γκρεμό πώς έφτασε τώρα η κοινωνία;
Χρήμα και δόξα κυνηγούν επί πτωμάτων να πατούν,
αρκεί να φτάσουνε ψηλά, αυτά είναι τα ιδανικά.
Ω Ελλάδα, πρώτη χώρα τι ανθρώπους τρέφεις τώρα, κάποτε έτρεφες σοφούς, τώρα τρέφεις παλαβούς.
Μα πάλι αισιοδοξώ. Ισως δεν έψαξα σωστά
και να υπάρχουνε καλοί άνθρωποι πάνω στη γη.
Φίλοι μου σας σε χαιρετώ εύχομαι να ‘σαστε καλά,
κι άλλη φορά τα λέμε να έχω νέα πιο πολλά.