Ψαράκια παραλλαγής…

Ανακάτεμα παλιών πραγμάτων του πατρικού…
Ώρα τώρα ν’ ανοίξουμε κι εκείνο το ξεχασμένο βαλιτσάκι που απ’ το πρωί περιμένει πάνω σε δυο καρέκλες!
Ένα μάνταλο που μοιάζει μ’ αγκιστράκι μας χωρίζει απ’ το περιεχόμενό του…
Ποιος ξέρει τι εκπλήξεις μας ετοιμάζει;
Αλλά πως θα σας φαινόταν να το ανασύρατε και να βρισκόσασταν μπρος σε μια σειρά…ολοζώντανα…ψαράκια;
Ή μάλλον τέλειες, πλαστικές…απομιμήσεις ψαριών!
Είναι κι αυτό μια ολόκληρη ιστορία…
Πλαστικά, λαμπερά για να γυαλίζουν στο βυθό κάτω, σε διάφορα σχήματα και μεγέθη -το πιο προηγμένο εργαλείο παραπλάνησης των καιρών εκείνων- είχαν σκοπό να δελεάσουν και να αιχμαλωτίσουν!
Γιατί βέβαια, κάτω απ’ τη λουσάτη κοιλιά τους -τη γεμάτη ρίγες, πιτσιλιές και βούλες- τα μικρά αυτά κομψοτεχνήματα γλυπτικής της εποχής κουβαλούσαν μια σειρά κοφτερά, φονικά…αγκίστρια!!
Ψαράκια παραλλαγής, δεμένα στην άκρη μιας διάφανης κλωστής, που σερνόταν στα ήσυχα νερά του δειλινού με την ταχύτητα του πλεούμενου μας, κι υπό τον ήχο της παλιάς, βενζινοκίνητης μηχανής με τη μανιβέλα αναζητούσαν θηράματα σ’ έναν κόσμο αδηφάγο, όπου ως γνωστόν «Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό…»!
Έτσι έφθασαν μέσα στην μακριά απόχη του ερασιτέχνη ψαρά μας, σπαρταριστοί -παλεύοντας μέχρι τέλους μ’ όλες τους τις δυνάμεις- οι νόστιμοι ροφοί κι οι τσιπούρες που γινόταν λουκούλλεια γεύματα κάτω απ’ την κληματαριά, ενώ τα δολώματα -καθαρά, αθώα κι απαστράπτοντα- αναπαυόταν στο κουτί της ψαρικής, αναμένοντας το επόμενο θύμα…
Αυτή είναι η ζωή δυστυχώς!
Όλα τα όμορφα, ψεύτικα πράγματα να μας στοιχίζουν ακριβά!!
Να τα πληρώνουμε ενίοτε, ακόμα και με τη ζωή μας…