Κύριε διευθυντά,
κατ’ αρχάς, προς άρσιν κάθε παρεξηγήσεως, οφείλω να διευκρινίσω ότι το ψέμα αποτελεί το διαχρονικά απόλυτο πολιτικό όπλο για όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας. Το ότι στον τίτλο αποδίδεται αποκλειστικά στον κ. Τσίπρα, οφείλεται στο ότι το παρόν σημείωμά μας αναφέρεται αποκλειστικά σε εκείνον.
Ο υπουργός Προπαγάνδας του Ναζιστικού καθεστώτος του Αδόλφου Χίτλερ Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς έλεγε, ότι «το ψέμα γίνεται πιο πιστευτό, όσο μεγαλύτερο είναι». Πάνω στη διαπίστωση αυτή στηρίχτηκαν όλα τα τυραννικά καθεστώτα που εγκαθιδρύθηκαν τον περασμένο αιώνα, ήτοι ο Φασισμός, ο Ναζισμός και ο μακροβιότερος όλων Κομμουνισμός. Και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος προέρχεται από τα τσικό του ΚΚΕ, το γνωρίζει άριστα αυτό.
Με λάβαρο λοιπόν την ως άνω αρχή ο κ. Τσίπρας κατόρθωσε, μέσα σε λίγο χρόνο, να μετατρέψει ένα ασήμαντο σε δύναμη κόμμα, σε κόμμα εξουσίας. Ποιος ξεχνάει τη μνημειώδη εκείνη αγόρευσή του από το βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης με τα ουρανομήκη και χονδροειδή ψέματα, ότι «με ένα απλό νόμο θα έσκιζε τα μνημόνια και θα έκανε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη». Κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος ο ανεκδιήγητος και ιδιόρρυθμος εκείνος υπουργός οικονομικών κ. Γιάνης (με ένα νι) Βαρουφάκης, στην εμμονή του να επιβάλλει τις εξωπραγματικές απόψεις του επί των δανειστών, παρέτεινε τις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή του τρίτου μνημονίου επί εξάμηνο, με ολέθριο για τη χώρα αποτέλεσμα να αναγκασθεί να υπογράψει τελικά ένα μνημόνιο κατά πολύ χειρότερο απ’ αυτό που αρχικά μας πρότειναν, να επιβάλλει τα capital controls και να ζημιώσει τη χώρα με περισσότερα από 80 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτή λοιπόν ήταν η προσφορά της «Πρώτη Φορά Αριστερά» κυβερνήσεως του κ. Τσίπρα.
Τρία και πλέον χρόνια στην εξουσία και με δεδομένο ότι τα ψέματα της Θεσσαλονίκης τον έχουν εκθέσει ανεπανόρθωτα, θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Τσίπρας θα είχε αναθεωρήσει ορισμένα πράγματα και θα είχε προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα. Δυστυχώς τίποτε δεν έχει αλλάξει. Η προσπάθειά του να ανανεώσει τη θητεία του στις επικείμενες εκλογές επενδύει και πάλι στην αρχή του Γκαίμπελς, δηλαδή στα απύθμενα ψέματα.
Επιχειρώντας να ανατρέψει το επικρατούν βαρύ πολιτικό κλίμα ο σημερινός κακή τη μοίρα πρωθυπουργός της χώρας διατείνεται ψευδέστατα ότι η κυβέρνησή του έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και ότι από τον επόμενο Αύγουστο αποκαθίσταται πλήρως η ομαλότητα. Ο ισχυρισμός του φυσικά δεν έχει καμιά απολύτως δικαιολογητική βάση, καθ’ ότι ο κ. Τσίπρας μας λέει τη μισή αλήθεια αποκρύπτοντας τα εξής :
α. Ότι η ισχύς ορισμένων οδυνηρών για τους συνταξιούχους μέτρων, τα οποία εμπεριέχονται στο τρίτο μνημόνιο, όπως η κατά 18% μείωση των συντάξεων (νόμος Κατρούγκαλου) και η κατάργηση του ΕΚΑΣ αρχίζει τον επόμενο χρόνο.
β. Βασική προϋπόθεση για την ελάφρυνση του χρέους είναι η παραμονή των δανειστών στον έλεγχο της χώρας και η ανάληψη συγκεκριμένων δεσμεύσεων από την κυβέρνηση, οι οποίες θα ισχύουν για την επόμενη τετραετία 2019-2022. Οι δεσμεύσεις αυτές θα αποτυπωθούν στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που θα κατατεθεί στη Βουλή μαζί με το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα και θα ψηφιστεί μέχρι 15 Ιουνίου. Στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα θα προβλέπεται πλαφόν στο ανώτατο όριο δαπανών, ώστε να επιτυγχάνεται ο στόχος του πλεονάσματος 3,5% επί του ΑΕΠ. Και επ’ αυτού υπάρχει σχετική ρήτρα, ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται να πάρει πρόσθετα μέτρα, εφ’ όσον ο στόχος αυτός δεν επιτευχθεί, λόγω εφαρμογής δικαστικών αποφάσεων.
γ. Πόσο σφικτός θα είναι ο έλεγχος των δανειστών και μετά την τυπική έξοδο της χώρας από το μνημόνιο προκύπτει και από το γεγονός, ότι και οι οποιεσδήποτε παροχές που προτίθεται να κάνει η κυβέρνηση, μετά την επίτευξη του στόχου, θα τελούν υπό την έγκριση των δανειστών και του ΔΝΤ.
Από όλα τα παραπάνω αβιάστως προκύπτει το συμπέρασμα, ότι ο ασφυκτικός εναγκαλισμός των δανειστών μας συνεχίζεται ακάθεκτος και μετά την τυπική λήξη του μνημονίου τον ερχόμενο Αύγουστο. Τέλος ότι εφ’ όσον υπάρχουν μέτρα εις βάρος των Ελλήνων πολιτών και μετά τον Αύγουστο, στην ουσία δεν έχουμε έξοδο από τα μνημόνια, όπως ψευδέστατα μας λέει ο κ. Τσίπρας, αλλά συνέχεια με ένα 4ο επώδυνο Μνημόνιο.
Γεώργιος Β. Κασσαβέτης
επισμηναγός (Ι) ε.α. – τ. κυβερνήτης Ο.Α.
Σωστά σχεδόν όλα, αλλά πως και τα άλλα κόμματα χειριζόταν το ψέμα με τον ίδιο τρόπο δεν είναι αλήθεια. Βέβαια παίζει το ψέμα στην πολιτική πάντα έναν μεγάλο ρόλο, αλλά εκεί που η πολιτική βασίζεται αποκλειστικά στο ψέμα έχουμε να κάνουμε με παρασιτισμό, εδώ άνθρωποι που δεν έχουν και δεν θέλουν να προσφέρουν τίποτα χρησιμοποιούν την πολιτική για προσωπική τους ανάδειξη. Ανεβαίνουν στην εξουσία λέγοντας πως οι Εβραίοι φταίνε για όλα τα κακά του κόσμου, πως η Αγγλία μπορεί να ζήσει εκτός παγκοσμιοποίησης, το ίδιο και οι ΗΠΑ, πως η Ελλάδα μπορεί να δανείζεται και άλλα χωρίς να γυρίσει τα παλιά και χωρίς εγγυήσεις, πως η Ιταλία θα είναι πιο δυνατή εκτός Ευρώπης, το ίδιο και η Γαλλία, και πάει λέγοντας- τα ονόματα πίσω από αυτά τα μεγάλα ψέματα, που λέγονται προς όφελος αυτών που τα υποστηρίζουν και σε αντίθεση προς το όφελος των χωρών τους, εύκολα μπορεί να τα βρει ο καθένας. Η ισοπέδωση στην κριτική της πολιτικής είναι πολύ επικίνδυνη γιατί, εκτός άλλων, βοηθάει αυτά τα πολιτικά τέρατα να έχουν άλλοθι.