Ψηφίδες Πολιτισμού στη Δημοτική μας Πινακοθήκη…

Καλός, παλιός ζωγράφος κι άριστος δάσκαλος ο Γιώργης Κουνάλης! Πρόσφατα είχαμε τη χαρά να μυηθούμε στη Τέχνη του, να μελετήσουμε τα έργα και να μοιραστούμε τις ανησυχίες του. Καθαρή, ελληνική η ζωγραφική του, παραπέμπει στη θητεία του στην Αγιογραφία, ειδικά τα εκλεκτά πορτραίτα του ισογείου. Σταθήκαμε ώρα μπρος στο ατελιέ του το στημένο με τέχνη,  που έτοιμο ήταν λες να τον δεχτεί! Στον τοίχο του προσχέδια και γραφήματα για μελλοντικές συνθέσεις, το καβαλέτο κι η παλιά καρέκλα ελαφρά συρμένη προς τα έξω, ανοιχτό το βαλιτσάκι με τις μπογιές -άλλες γεμάτες κι άλλες μισοτελειωμένες- εκεί κοντά και το καφετί σακίδιο με τα σύνεργα έτοιμο για ζωγραφική στο ύπαιθρο, πινέλα κι άλλα πολλά μικροαντικείμενα σπαρμένα εδώ κι εκεί σε μεταφέρουν στον μαγευτικό χώρο της Τέχνης και της δημιουργίας. Παραδίπλα δέντρα πεζοδρομίου, στρατοπέδου, αυλής, πλατείας, σε ποικίλες φόρμες, με καλοδουλεμένα φυλλώματα, διαφορετικούς κορμούς, φουντωτές ή αιχμηρές κορφές… Στην προθήκη εκεί κοντά        -ανάμεσα στα σημειωματάρια με ιδέες και πειραματισμούς- προσωπικά αντικείμενα μαζί με μερικά μικροπράγματα που έδωσαν την πρώτη ιδέα, γιγάντωσαν την έμπνευση, χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια για τις ανάγκες των νεκρών φύσεων ή βρήκαν τη θέση του σε κάποιο απ’ τα πιο μοντέρνα έργα του. Εντυπωσίασαν στους πάνω ορόφους οι κόμποι, όπως κι οι νεκρές φύσεις του με  πρωταγωνιστή σε μερικά έργα το κοινό νάιλον ή το καλώδιο. Γέννησαν μύριες σκέψεις, συνειρμούς και προβληματισμούς οι σουρεαλιστικές συνθέσεις του, οι λιτές φόρμες των τεσσάρων τοπίων γαλήνεψαν ψυχές, οι τρεις μουσικοί του με τα παλλαϊκά  τους όργανα ζωντάνεψαν θύμησες και μνήμες. Κι ο Ερωτόκριτος σε ποικίλες συνθέσεις σε άσπρο – μαύρο ή χρώμα, μας ταξίδεψε σ’ άλλες εποχές κι ανθρώπους… Ενας αξιόλογος καλλιτέχνης της πόλης μας που δεν είναι πια κοντά μας… Αφησε το στίγμα του, ωστόσο! Αφησε έργο! Θα τον θυμόμαστε…