Καθηγητής Alister McGrath Εκδόσεις: Ουρανός
Μετάφραση: Βασίλης Αδραχτας
Θεοφάνια 2014 μ.Χ.: Αναζητείται ο νέος ουσιώδης αναβαπτισμός ολόκληρης της χριστιανοσύνης με ύδωρ ζωής και πνεύμα ανακαίνισης ανθρώπου – ανθρωπότητας.
Ενα σημαντικό βιβλίο ενός πρώην αθεϊστή – καθηγητή θετικών επιστημών που τώρα είναι ένας από τους πιο γνωστούς ακαδημαϊκούς στον χώρο του χριστιανισμού. Με παρακολούθηση της ιστορίας του αθεϊσμού από την εμφάνισή του στην Ευρωπη, τον 18ο αιώνα, μέχρι το πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα. Για να σημειώσει στη μελέτη του ότι ο αθεϊσμός είναι ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων διακοσίων χρόνων. Για να φανεί σε έντονες φάσεις αυτού του κρίσιμου χρονικού διαστήματος πως η θρησκεία, γενικότερα, βρισκόταν ένα βήμα από την εξάλειψή της.
Τώρα όμως, αντίθετα, φαίνεται πως το Λυκόφως του αθεϊσμού αναστατώνει πιστούς και άπιστους εγείροντας πολλά ζητήματα σχετικά με το μέλλον τόσο της θρησκείας όσο και της απιστίας στη σύγχρονη κοινωνίας μας. Με το αδιέξοδο ενός απάνθρωπου και άθεου πολιτισμού που πορεύεται στους δρόμους της ανθρώπινης υπερισχύος του, αλλά και στους δρόμους υψηλής επικινδυνότητας για την αυτοκαταστροφή του.
ΤΟΝ ΑΘΕΪΣΜΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ
Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ… ΘΕΪΣΜΟΣ
Το βιβλίο “Το λυκόφως του αθεϊσμού” – άνοδος και πτώση της απιστίας στον σύγχρονο κόσμο περιλαμβάνει εισαγωγή με τέσσερα υποκεφάλαια: Αυγή της χρυσής εποχής του αθεϊσμού, οι επικριτές των θεών: αθεϊσμός της κλασικής Ελλάδας, η μετάβαση στη σύγχρονη εποχή, η εποχή της επανάστασης: δέκατος όγδοος αιώνας.
Μέρος πρώτο: Το μεσουράνημα του αθεϊσμού με εκπληκτικού ενδιαφέροντος 6 κεφάλαια και 34 υποκεφάλαια και μέρος δεύτερο: το λυκόφως του αθεϊσμού με 5 κεφάλαια και 25 υποκεφάλαια επίσης μεγάλου ενδιαφέροντος. Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου με τίτλο: “Η διαρκής σημασία του αθεϊσμού” επισημαίνει πολλά και ουσιώδη που πρέπει να τα αντιμετωπίσουν και να τα σκεφθούν πολύ σοβαρά κυρίως οι κρατικές εκκλησίες, οι οποίες -κατά τη γνώμη του καθηγητή Alister McGrath- βρίσκονται στην έξοδό τους ως εκκλησιαστικά συστήματα τα οποία δημιουργούν μια αίσθηση απέχθειας και αηδίας για τις υπερβολές και τις αποτυχίες της οργανωμένης θρησκείας. Με την επισήμανση ότι αυτοί που δηλώνουν άθεοι έχουν προηγουμένως απωθηθεί από τον θεϊσμό…
Θεοφάνια 2014: “Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σήμερα”, αλλά σε ποιον Ιορδάνη; Εκείνου που το ύδωρ του έχει γίνει αίμα αθώων;
ΟΙ ΗΡΩΔΙΑΔΕΣ ΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΗΡΩΔΗΔΕΣ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΥΝ
Αιώνες πριν την έλευση του Ιωάννη του Προδρόμου το Αγιο Πνεύμα είχε προαναγγείλει το μεγάλο του μήνυμα που έλεγε: “Ιδού εγώ αποστέλλω του αγγέλου μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν συν έμπροσθέν σου”…
Αυτός ο προρρηθείς να εξαποσταλεί ήταν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος. Αυτός δεν γνώρισε την αμαρτία του κόσμου, αλλά αποσύρθηκε στην έρημο και έζησε με προφητική αυστηρότητα και αγιότητα. Γιατί έπρεπε να προετοιμαστεί ο ίδιος για να προετοιμάσει τον δρόμο της προφητικής του αποστολής. Ετσι χρειάστηκε ένας αγγελικός βίος για μια άγια ζωή. Ενας σκληρός χιτώνας από τρίχες καμήλας σκεπάζει το ασκητικό του σώμα και η τροφή του ήταν ακρίδες με μέλι άγριο, με πόσιμο νερό από τον ποταμό Ιορδάνη.
Η στιγμή είχε φθάσει για το μεγάλο έργο, την προετοιμασία της οδού του Κυρίου. Με το κήρυγμα του Ιωάννη του Προδρόμου του Χριστού να γίνει “η φωνή βοώντος εν τη ερήμω”.
2014 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΟ
Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΡΕΕΙ ΜΕ ΑΙΜΑ ΑΘΩΩΝ
Φωνή βοώντος, λοιπόν, εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδό του Κυρίου. Αλλά ο Ιωάννης ο Πρόδρομος δεν ήταν ο λυτρωτής που ήταν ο αναμενόμενος, αφού ο Ιωάννης θα βάφτιζε διά ύδατος ηγιασμένου, ενώ ο αναμενόμενος θα εβάπτιζε διά ύδατος και πνεύματος αγίου. Για να κηρύξει ο Ιωάννης το βάπτισμα της μετάνοιας. Τότε από παντού τρέχουν τα πλήθη ν’ ακούσουν τη μεγάλη διδαχή, να προσλάβουν το μεγάλο ιστορικό μήνυμα της μαρτυρίας. Για τον ερχομό και τον προορισμό του αναμενόμενου για λύτρωση και σωτηρία. Αλλά ο Ιωάννης διακήρυττε “εγώ δεν είμαι εκείνος, αυτός είναι ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου”… κι ακόμα εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων του. Αλλά ο Ιωάννης δεν θ’ αργήσει να επισφραγίσει το μέγα έργο του με το μαρτυρικό του τέλος, αφού θα έχει ολοκληρώσει το πνευματικό χρέος του και θα δώσει την καλή ομολογία για τη μαρτυρία της νέας θρησκείας του Χριστού διαχέοντας το μέγα μήνυμα του ερχομού του Χριστού και Σωτήρα.
ΠΟΙΟΣ ΘΑΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΘΑΡΜΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;
Αλλά ο Πρόδρομος της αναγγελίας του ερχομού του Χριστού φυλακίστηκε και αποκεφαλίστηκε ως απόλυτη εκδίκηση για την αμαρτωλή ζωή της Ηρωδιάδας που τη στηλίτευσε για την παράνομη ζωή της με τον Ηρώδη που ήταν αδελφός του νόμιμου συζύγου της. Για να καρατομηθεί με την ανίερη απαίτηση και εγκληματική συμπεριφορά της λόγω του πνευματικού και ηθικού του ελέγχου. Ετσι, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος έγινε στο κατώφλι του χριστιανισμού ο τελευταίος και μέγιστος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης -όπως γράφει στο κυριακοδρόμιό του με τίτλο “Ο Χριστός και η κοινωνία Κυριακοδρόμιον” ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος Παπουτσάκης.
Ομως ο Ιωάννης ο Πρόδρομος με τον εγκληματικό αποκεφαλισμό του έγινε πρώτος απόστολος και μάρτυρας της Καινής Διαθήκης. Χαράσσοντας αυτός τον δρόμο και τον λόγο του Χριστού προετοιμάζοντας το κήρυγμα του Ευαγγελίου… Με τη φωνή του κατά τον Τιμόθεο να διαπερνά όλους τους αιώνες και να παραγγέλνει “ετοιμάσατε την οδό του Κυρίου”.
ΒΑΠΤΙΖΟΜΕΝΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΙΟΡΔΑΝΗ “ΕΘΑΨΕ” ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΑΔΑΜ ΑΝΕΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ…
Γι’ αυτή την οδό του Κυρίου και την αξία του βαπτίσματος του Χριστού από τον Πρόδρομο και βαπτιστή του Ιωάννη της ερήμου ο μέγας πατέρας της ορθοδόξου θεολογίας, ποιητής και ιεράρχης Γρηγόριος ο Μέγας γράφει στο “καταβάπτισμα του Ιησού” μέρος των λόγων του και τα εξής: (Μετάφραση Βενεδίκτου ιερομονάχου αγιορείτου: Γρηγοριανόν ταμείον): “Ο Ιωάννης όμως βαπτίζει. Και έρχεται να βαπτισθεί ο Ιησούς, για να αγιάσει φυσικά και τον βαπτιστή. Οπως είναι όμως ολοφάνερο για να θάψει μέσα στο παλιό νερό όλο τον παλιό Αδάμ και την Εύα και να αγιάσει πριν από αυτούς και για χάρη τους τον Ιορδάνη. Και όπως ο ίδιος ήταν πνεύμα και σάρκα, έτσι δίνει την πνευματική ολοκλήρωση με πνεύμα και ύδωρ…”.
Για να συνεχίσει πάνω στο ίδιο θέμα ο Μέγας Γρηγόριος λέγοντας:
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑ
…Αλλά και ανεβαίνει από το νερό ο Ιησούς. Ανεβάζει όμως μαζί του και τον κόσμο και βλέπει να σχίζονται οι ουρανοί, τους οποίους είχε κλείσει ο Αδάμ για τον εαυτό του και τους απογόνους του, όπως είχε κλείσει και με τη μαχαίρα του πυρός τον παράδεισο. Και το πνεύμα μαρτυρεί τη θεότητα (διότι το όμοιο τρέχει στο όμοιο) και η φωνή από τους ουρανούς (διότι από εκεί προερχόταν εκείνος για τον οποίο εδίδετο η μαρτυρία). Εμφανίζεται δε σαν περιστέρι το πνεύμα διότι τιμά το σώμα, αφού και αυτό γίνεται Θεός με τη θέωση όταν αυτή εξετάζεται από τη σωματική πλευρά του σώματος και λόγω του ότι είναι συνηθισμένο από πολύ παλιά να φέρει την ευχάριστη αγγελία, το περιστέρι της παύσεως του κατακλυσμού”. Για να συνεχίσει ο Γρηγόριος λέγοντας:
“Στα πέντε είδη του βαπτίσματος ο Μωϋσής εβάπτισε στο ύδωρ και πριν από αυτό στη νεφέλη και τη θάλασσα. Αυτό όμως το βάπτισμα ήταν συμβολικό όπως πιστεύει και ο Παύλος. Η θάλασσα ήταν τύπος του νερού και η νεφέλη τύπος του πνεύματος.
Ηταν το μάννα του άρτου της ζωής και το ύδωρ που έπιναν ήταν τύπος του ουρανίου ποτού. Ο Ιωάννης όμως δεν εβάπτισε εντελώς ιδουαϊκά βαπτίζοντας μόνο στο ύδωρ και στη μετάνοια. Οχι όμως και ευτελώς πνευματικά επειδή δεν προσθέτει και «εις το πνεύμα». Βαπτίζει βέβαια και ο Ιησούς, αλλά «εις το πνεύμα». Αυτό είναι η τελειότητα. Γνωρίζω όμως και το τέταρτο βάπτισμα”, συνεχίζει ο μέγας Γρηγόριος. “Είναι το βάπτισμα του Μαρτυρίου και του αίματος, στο οποίο βαπτίσθηκε ο ίδιος ο Χριστός και το οποίο είναι πολύ περισσότερο, άξιο σεβασμού από όλα τα άλλα, διότι δεν μολύνεται από μεταγενέστερα αμαρτήματα, ωστόσο, το πέμπτο βάπτισμα είναι το βάπτισμα των δακρύων, το οποίο είναι ακόμη πιο επίπονο… Με τον κατά Χριστόν άνθρωπο να προσέρχεται στην αναγέννηση που συντελείται με ύδωρ και πνεύμα, αλλά και με τελείωσή του, κατά Χριστού, ανθρώπου με τη μετάθεση και ανάπλαση του χοϊκού σύμφωνα με το πνεύμα”.
ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΥΔΩΡ 2014 μ.Χ. ΡΕΕΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΑΠΗΝΕΙΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
Για να ολοκληρώσουμε με λόγους του Γρηγόριου Θεολόγου με ένα μικρό απόσπασμα από τα θεολογικά του ΕΠΗ ΛΔ’) “Το αίμα και το νερό που έρρευσαν από την πλευρά φανέρωναν το διπλό βάπτισμα στο νερό και στο πάθος που αυτό συμβαίνει όταν καιρός διωγμού επιφέρει τον κίνδυνο”.
“Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε η της τριάδος εφανερώθη προσκύνημα…” Θεοφάνια 2014 σε καιρούς και χρόνους με απηνείς διωγμούς των Ελλήνων ορθοδόξων. Διωγμούς αίματος και δακρύων πονου και απόγνωσης, αλλά ποιος σωτήρας θα μας επανακαθάρει, βαπτίζοντάς μας με ύδωρ και πνεύμα, ως μυστήριο καθαρής πίστης και όχι συμβατικού εκκοσμικευμένου βαπτίσματος: Μέσα στις εκκλησίες του θεσμικού αθεϊσμού, που αιώνες τώρα αποτελεί το πρόγραμμα αποχριστιανισμού χωρίς πίστη στον “βαφτισμό με ύδωρ και πνεύμα”.
ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟΔΟΞΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ
Βέβαια αυτός ο αποχριστιανισμός δεν οφείλεται μόνο σε αλλόδοξους, αλλά και σε ομόδοξους, μέσα από επαναστατικές και πολιτικοκοινωνικές ιδεολογίες, όπως έγινε με την “αυτοκτονία” του φιλελεύθερου χριστιανισμού και εξόχως χειρότερα του νεοφιλελευθερισμού, μετανεωτερισμού και μεταμοντερνισμού, αλλά και του αθεϊστικού παραληρήματος με μοναδιάστατη απόλυτη επιστημοσύνη, η οποία ενισχυόμενη υπερτεχνολογικά αδιαφορεί και προχωρεί με κοινωνική αφροσύνη. Με αποτέλεσμα την παγκόσμια σύγχυση, αδικία και τρομοκρατία. Συγκεκριμένα όλη αυτή την απόλυτη αθρησκευτικότητα και την εκκοσμικευμένη θεσμική χριστιανική εκκλησιαστικότητα. Αυτήν περιγράφει ο χημικός – μοριακός βιοφυσικός και θεολόγος Αλιστερ Μακγκράθ από την Οξφόρδη που είναι καθηγητής της ιστορικής θεολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Αυτός έγραψε το βιβλίο 400 σελίδων με τίτλο: “Το λυκόφως του αθεϊσμού – Η άνοδος και η πτώση της απιστίας στον σύγχρονο κόσμο” (εκδόσεις Ουρανός, του εκδοτικού οίκου “Ψυχογιός”).
ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΘΕΪΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Στο βιβλίο του αυτό αναφέρεται ότι: “Ο αθεϊσμός είναι ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα στον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό. Οπου κατά τη διάρκεια των τελευταίων διακοσίων χρόνων φάνηκε πως βρισκόταν ένα βήμα από την εξάλειψη της θρησκείας και μιας παρωχημένης και επικίνδυνης δεισιδαιμονίας. Ωστόσο πρόσφατα (2004 έκδοση στην Αμερική και 2008 έκδοση στην Ελλάδα) γράφει στο βιβλίο του “Το λυκόφως του Θεού” ότι “έχει παρατηρηθεί άνοδος της θρησκευτικής ευσέβειας σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο συγγραφέας ήταν πρώην αθεϊστής, ο οποίος μελέτησε την ιστορία του αθεϊσμού από την εμφάνισή τους στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα μέχρι τη χρυσή εποχή του το πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα. Με το έργο του αυτό εκθέτει τα σφάλματα που υπάρχουν στην καρδιά του αθεϊσμού. Ενα έργο που εγείρει πολλά ζητήματα σχετικά με το μέλλον τόσο της θρησκείας όσο και της απιστίας.
ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΟ “ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑ”
Βασικά ο καθηγητής Alister McGrath στο βιβλίο του διερευνά με πολλά στοιχεία την άνοδο και πτώση της απιστίας στον σύγχρονο κόσμο. Για να γράψει στο υποκεφάλαιο (σελ. 241-246) ότι: “Γίνεται ολοένα και πιο παραδεκτό ότι οι φιλοσοφικές αποδείξεις περί της υπάρξεως του Θεού είναι αδιέξοδες. Το όλο θέμα βρίσκεται πέρα από λογικές αποδείξεις υπό την έννοια ότι γίνονται κρίσεις τη στιγμή που δεν διαθέτουμε επαρκείς μαρτυρίες (ακόμα σημειώνουμε εμείς και μετά από τις τελευταίες έρευνες στο CERN)” αλλά στο περί Θεού ερώτημα δήλωσε εμφατικά και ο Στέφεν Τζεϊ Γκουλντ καθώς και άλλοι επιστήμονες ότι: “οι φυσικές επιστήμες δεν είναι σε θέση αρνητικά ή θετικά να αποφανθούν στο μέγα αυτό ερώτημα ύπαρξης η μη Θεού…”, ωστόσο, όπως τονίζει στο βιβλίο του “Το λυκόφως του αθεϊσμού” ο καθηγητής χημείας και μοριακής βιοφυσικής αλλά και θεολογίας Αλιστερ Μακγκράθ, (σελ. 243) “Η μεγάλη ιδέα ότι
ΕΧΕΙ ΚΡΥΦΤΕι ΑΛΛΑ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ο αθεϊσμός είναι η μόνη επιλογή που έχει ο σκεπτόμενος άνθρωπος έχει προ πολλού παρέλθει και μάλιστα έχει αντικατασταθεί από μια αυξανόμενη επίγνωση των περιορισμών που διέπουν την ανθρώπινη γνώση και την ανάγκη για ταπείνωση τόσο στις θρησκευτικές όσο και στις αντιθρησκευτικές ομολογίες…
Ο ορθόδοξος επίσκοπος Δ. Κάλλιστος Γονέαρ στο βιβλίο το “Ο ορθόδοξος δρόμος” γράφει (σελ. 72) “ότι η θεϊκή εικόνα μέσα στον άνθρωπο έχει κρυφτεί, αλλά δεν έχει εξαφανιστεί…
Με τον άνθρωπο έστω και σ’ έναν κόσμο πεπτωκότα να διατηρεί μια γνώση του Θεού…”.
Αλλά ας κλείσουμε το σημερινό κείμενό μας στη σημερινή εορτή των Θεοφανίων, 2014 χρόνια μ.Χ. με τα εξής: “Μέγας ει Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου;
Συ, διά στοιχείων και δι’ αγγέλων και δι’ ανθρώπων και διά ορωμένων και δι’ αοράτων δοξάζηταί σου το Πανάγιον όνομα του Πατρός και του υιού και του Αγίου Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας. Αμήν”. (απόσπασμα από την ευχή του μεγάλου Αγιασμού των υδάτων την εορτή των Θεοφανίων).
