Να μιλήσουμε άλλη μια φορά για την καθαριότητα δρόμων και πεζοδρομίων. Ιδιαίτερα τώρα που κάνουμε και αίτηση να βραβευτούμε ως προσβάσιμη πόλη της Ευρώπης.
Tο ζητάμε από τους… πάλαι ποτέ κουτόφραγκους, αλλά μήπως πρέπει να σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Διότι τι να το κάνουμε το βραβείο όταν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια είναι -ουσιαστικά- απροσπέλαστα;
Και μη μας πουν ότι η καθαριότητα δρόμων και πεζοδρομίων δεν σχετίζεται άμεσα με την προσβασιμότητα. Επειδή ο όρος σαφώς περιλαμβάνει την ασφάλεια, την επικινδυνότητα, αλλά και την υγιεινή των δρόμων και πεζοδρομίων.
Οπότε εκτός από το κυκλοφοριακό χάος, εκτός από τα αδιάβατα πεζοδρόμια για πεζούς, ΑμΕΑ, ηλικιωμένους, γονείς με καροτσάκια κ.λπ., εκτός από την κατάληψη δημόσιων χώρων από τραπεζοκαθίσματα και εμπορεύματα, εκτός των κατεστραμμένων οδοστρωμάτων σε κεντρικότατους και περιφερειακούς δρόμους της πόλης και του Δήμου Χανίων, εκτός από την έλλειψη ποδηλατοδρόμων. Εκτός, εκτός…
Υπάρχουν και προβλήματα ασφάλειας και πρόκλησης ζημιών εξ αιτίας της βρομιάς και της επικινδυνότητας από τα περιττώματα ζώων που είναι γεμάτα τα πεζοδρόμια (και φταίνε σ’ αυτό και οι πολίτες).
Αλλά και της βρομιάς και επικινδυνότητας που προκαλούνται από ένα είδος δένδρων το οποίο είναι διάσπαρτο σε όλη την πόλη. Και φυσικά -και αυτά- λογαριάζονται στα αρνητικά της προσβασιμότητας στην πόλη μας.
UHU
Ο λόγος σήμερα, λοιπόν, για τα δένδρα που παράγουν μία κολλώδη ουσία (ρωτήσαμε αλλά δεν μάθαμε το όνομά τους) η οποία καλύπτει σε μεγάλο μήκος τα πεζοδρόμια, αλλά και την άσφαλτο ακόμα και εάν δεν είναι συνεχόμενα.
Η κατάσταση, κυρίως κάθε καλοκαίρι, είναι δραματική (χωρίς υπερβολή). Καθώς η ρύπανση δεν είναι μόνο οπτική, αλλά δημιουργεί και προβλήματα υγιεινής, ατυχημάτων και ζημιών.
Δηλαδή: Η κολλώδης ουσία πέφτει μαζί με φύλλα στα πεζοδρόμια και σε μεγάλο μέρος της ασφάλτου. Ετσι, πέραν του ότι μαζί με την άσφαλτο μετατρέπεται σε μία συμπαγή κολλώδη μάζα που δεν ξεκολλά με τον αέρα ούτε από τα πεζοδρόμια ούτε από την άσφαλτο δεν ξεκολλά και από τα παπούτσια μας και τα αυτοκίνητα που είναι παρκαρισμένα.
Το χειρότερο, όμως, είναι η πρόκληση μικροατυχημάτων τόσο στους ανθρώπους (στραμπουλήγματα, αλλά και μερικές φορές κατάγματα) όσο και στα αυτοκίνητα (ζημιές). Επειδή η κόλλα αυτή κολλά (καλύτερα από Uhu) στις οροφές, στα παρμπρίζ και στα πλαϊνά τζάμια των αυτοκινήτων και δεν φεύγει. Ζημιές προκαλούνται και στον μηχανισμό των τζαμιών των αυτοκινήτων, αφού δεν ανοίγει, ταλαιπωρείται, καταστρέφεται. Αυτά ποιος θα τα πληρώνει, πλέον; (Γνωρίζουν στον Δήμο ότι οι πολίτες έχουν αρχίσει αγωγές κατά αυτοδιοικητικών για ατυχήματά τους και ζημιές σε περιουσίες τους; Και ότι δικαιώνονται;).
Γιατί ο Δήμος Χανίων δεν παρεμβαίνει να απαλλάξει την πόλη από το μικρό, αλλά -ουσιαστικά- μεγάλο πλέον πρόβλημα; Λύσεις υπάρχουν. Τρεις, τουλάχιστον: 1. Κόψιμο των κλαδιών ώστε η κολλώδης ουσία να περιοριστεί. 2. Πλύσιμο κατ’ αρχάς με υδροφόρα που θα ξύσει την κόλλα και στη συνέχεια πλύσιμο δυο φορές τουλάχιστον την εβδομάδα για να μην ξανακολλούν. 3. Η σταδιακή -έστω- αντικατάστασή των δένδρων αυτών από άλλα.
Σκοπεύει ο Δήμος Χανίων να παρέμβει και να ανακουφίσει τους κατοίκους πολλών δρόμων της πόλης μεταξύ των οποίων και οι κεντρικοί από τη βρομιά και τα ποικίλα ατυχήματα; (Π.χ. δρόμοι όπως η 8ης Δεκεμβρίου (τα χειρότερα), Ηρώων Πολυτεχνείου, Α. Παπανδρέου και πολλοί άλλοι). Οι φωτογραφίες είναι αποκαλυπτικές. (Φωτ. Το δένδρο που παράγει την κόλλα).
Κι επειδή όλα αυτά είναι στοιχεία που συνθέτουν τη γενικότερη προσβασιμότητα στην πόλη μας, το ερώτημα είναι… «υπαρξιακό»: Αφού όλα τα ’χει η Μαριορή, πώς, άραγε… «κολλούν» τα φρου – φρου και τα αρώματα βραβείων προσβασιμότητας για την πόλη μας;
