Κύριε Διευθυντά,
Αυτές τις μέρες δοκιμαζόμαστε σαν έθνος ουσιαστικά και συναισθηματικά, αφού ζούμε όλοι μας μία νέα τραγωδία. Όλη η Ελλάδα καίγεται ανελέητα. Τραγικοί παρατηρητές όλοι μας, συμμεριζόμαστε την αγωνία πολλών ανθρώπων που παλεύουν με τις πύρινες γλώσσες, για να σώσουν τις περιουσίες τους και μετά από απεγνωσμένες προσπάθειες, να εγκαταλείπουν τα πάντα, για να σωθούν. Μέρες τώρα, λόγω υψηλών θερμοκρασιών και ίσως λόγω κάποιων ασυνείδητων, με σύμμαχο στην καταστροφή, τους δυνατούς συνεχείς ανέμους, κατακαίεται η Ελλάδα μας. Περιουσίες, σπίτια, δασικές εκτάσεις καταβροχθίζονται από το πύρινο θεριό που όλοι παρατηρούσαμε άφωνοι στους δέκτες της τηλεόρασης, ανεξέλεγκτα. Βλέπεις το θεριό να πλησιάζει και όσο και αν οι ήρωες πυροσβέστες με όλο τον εξοπλισμό που διαθέτει ο κρατικός μηχανισμός, οχήματα πυροσβεστικά, αεροπλάνα, ελικόπτερα, κάτοικοι να αγωνίζονται και να μην μπορούν να το δαμάσουν. Σε όλη αυτή την απειλή- εντολή της πολιτικής προστασίας: “εκκένωση των περιοχών για να σωθούν ανθρώπινες ζωές…”
Είναι πολύ δύσκολο, αδιανόητο, να πρέπει να εγκαταλείψεις το σπιτικό σου. Αρπάζεις τα παιδιά στην αγκαλιά ή μόνος, δίχως τίποτε και γυρίζεις την πλάτη σε όλο το βιός σου και φεύγεις κυνηγημένος από την πύρινη κόλαση. “Οι περιουσίες, με όποια δυσκολία, γίνονται.
Οι ανθρώπινες ζωές δεν αναπληρώνονται”, ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός σε διάγγελμα του στον ελληνικό λαό.
Ευτύχημα, παρόλη την τεράστια οικολογική καταστροφή, 650.000 στρέμματα γης, και την οικονομική καταστροφή, δεν θρηνήσαμε θύματα. Μόνο ο εθελοντής πυροσβέστης που έδωσε τη δική του ηρωική μάχη και δεν κατάφερε να βγει νικητής στα μαρμαρένια αλώνια.
Κατάφερε, όμως, να βρει μία θέση στις καρδιές όλων μας, αφού έγινε φωτεινό παράδειγμα αυτοθυσίας και αγωνιστικότητας. Τώρα βρίσκεται ψηλά, ανάμεσα σε όλους τους ήρωες της πατρίδας μας.
Ολοι μας ας ευχηθούμε να τελείωσει αυτός ο πόλεμος, ένας ακόμη πόλεμος που βιώνει ο λαός μας αρκετό καιρό τώρα, και ας δείξουμε λίγη ευγνομωσύνη σε όλους τους πυροσβέστες μας, σε όλους όσοι ήρθαν από άλλα κράτη για να μας βοηθήσουν, τους εθελοντές και στους ανθρώπους της πολιτικής προστασίας, και ας μην, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, κατακρίνουμε, κατηγορούμε, και ρίχνουμε “χολή” για αδιαφορία και απραξία.
Συγκλονιστική, που μπαίνει βαθιά σαν μαχαιριά μέχρι το κόκκαλο, η αναφορά της κ. Μαρίας Κουτρουμπή, φωτογράφου, μόνιμη κάτοικος στην περιοχή Μάτι. Αναφέρει περιστατικά ωμά, με πικρία για μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσει ποτέ όσο ζει:
«Αν έψαχνες την μητέρα σου μέρες, και έκλαιγες από πάνω της, χωρίς να καταλάβεις, γιατί είχε τη μορφή κούτσουρου, αν έβλεπες το δέρμα των γειτόνων σου να λιώνει από το θερμικό φορτίο, αν είχες δει αγκαλιασμένα, απανθρακωμένα παιδιά, αν έδινες dna για να δεις, αν είναι ο άνθρωπος σου μέσα στην σακούλα, αν σκούπιζες πτώματα στον δρόμο, θα καταλάβαινες τη σημασία της εκκένωσης», «Μην γράφετε ό,τι σας έρχεται στο κεφάλι. Σας διαβάζουν και “ΜΑΤΙΩΤΕΣ».
Θυμάμαι και εγώ κάποια από τα πολλά που μαθαίναμε τότε στο Μάτι που με συγκλόνισαν:
Eνα ηλικιωμένο ζευγάρι που ο σύζυγος ήταν κατάκοιτος και δεν μπορούσε να φύγει, έμεινε και η σύζυγος του κοντά του και κάηκαν μαζί. Επιλογή μίας συζύγου, που έζησε χρόνια με τον άνθρωπό της και επέλεξε να καεί μαζί του. Ούτε στη φωτιά επέτρεψε να τους χωρίσει.
Βαθιά ανθρώπινη σχέση. Γιαγιά για να γλιτώσει τα εγγόνια της, τους φόρεσε βρεγμένα μπουρνούζια, πολλοί έπεσαν στα βράχια στη θάλασσα και οικογένειες ολόκληρες κάηκαν ζωντανές μέσα σε αυτοκίνητα αβοήθητοι. Μαρτυρίες που ακόμη και τώρα σοκάρουν.
Απολογισμός: 102 ή 103 αν θυμάμαι σωστά, τα θύματα της πύρινης λαίλαπας. Τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβη ΕΥΤΥΧΩΣ με την έγκαιρη εκκένωση, η οποία σχολιάστηκε αρνητικά από κάποιους και τη συλλογική προσπάθεια όλων. Πυροσβεστών, εθελοντών, πολιτών, πολιτικής προστασίας, πρωθυπουργού.
Ευχή τώρα, μετά την καταστροφή, ένας συνετός προγραμματισμός και βοήθεια για τους πληγέντες και αργά αλλά σταθερά αποκατάσταση της οικολογικής καταστροφής. Ας έχουμε υπομονή, εμπιστοσύνη στους κυβερνόντες και με καρτερικότητα και ελπίδα να περιμένουμε το καλύτερο. Ήδη στις πρώτες δυσκολίες κυριαρχεί το ελληνικό φιλότιμο που πρωτοστατεί με τους εθελοντές στο πλευρό των πληγέντων, προσφέροντας είδη πρώτης ανάγκης ως φόρος τιμής για όλους όσοι αγωνίστηκαν στην πρώτη γραμμή.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Με εκτίμηση,
Μαριάννα Μαυροματάκη
