Κύριε Διευθυντά,
Οι ημέρες έγιναν νύκτα… και οι νύκτες έγιναν μέρα… το ανθρώπινο έγκλημα… παρόν πέρα ως πέρα.
Χρυσοφόρα δάση καίγονται, κατοικίες στάχτη, η φύση θρηνεί, όλη η ανθρωπότητα σε άχτη. Η κλιματική σε μεγάλη έξαρση, φυσικοί νόμοι αλλάζουν σε όλη την έκταση. Η Ελλάδα θύμα, εκατόν αυθημερόν εμπρηστών, δείγμα της οργανωμένης δράσης αδίστακτων ληστών.
Οι εικόνες θλιβερές, άνθρωποι και επίγεια, αλλά και ιπτάμενα μέσα δρουν σε προπύλαια. Οι αγώνες άνισοι, άνεμοι και θερμοκρασία, βοηθοί των εμπρηστών, σε καταστροφή η δημιουργία. Τα δάση, το φυτικό και ζωικό βασίλειο, γίνονται στάχτη, η γη με μαύρο βραχιόνειο. Ποια η σωστή ποινή, στους θράσεις εγκληματίες, τους πρέπει να επιχαίρονται ή τα ισόβια ως ταραξίες;
Είθε η Παναγία μας, φωτισμό να σκορπίσει κατά το Πάσχα της, τα θύματα να βοηθήσει.
Μακάρι η δοκιμασία αυτή να τερματισθεί κι’ ο κάθε αίτιος της σύντομα ν’ αποκαλυφθεί.
Θεόδωρος Ηλιάκης
