Από επίσημα χείλη ακούστηκε η πολιτική δικαιολογία για το πλήθος και το μέγεθος των πυρκαγιών, ότι φταίει η κλιματική κρίση και όχι η κοινωνική πολιτική. Πού είναι το αίσθημα ασφαλείας, πώς εδραιώνεται η πολιτική προστασία, πώς συντηρείται η αξιοκρατία; Η ρητορική των πολιτικών μπορεί ν’ αλλάζει, η πρακτική όμως παραμένει η ίδια. Φαίνεται πως τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα και πάντοτε κάποιος άλλος φταίει. Ο καθένας διαβάζει την πολιτική σύμφωνα με τα μέτρα του κόμματος του. Εν προκειμένω η επιστήμη φιμώνεται, παραμερίζεται.
Η αυτοκριτική είναι κάτι σαν νοσογόνος παράγοντας και αποφεύγεται να ασκείται. Δεν έγινε για την πανδημία, δεν έγινε για τις υποκλοπές, τον πληθωρισμό και τη φτώχεια και δεν γίνεται απο κυβερνητικούς παράγοντες, όταν προκύπτουν θέματα πρωτοφανή σαν τις καταστροφικές πυρκαγιές. Και ευθύνεται “ο στρατηγός άνεμος”. Ο ανυπόφορος καύσωνας, οι προσφυγοδιακινητές και μερικοί “αλιτήριοι” που «δεν συμμμορφώνονται προς τις υποδείξεις». Στους διαφόρους “αλιτήριους” προστέθηκε και αυτός ο ένοχος για τις φωτιές, ως εχθρός, το «πυρονέφος της νύχτας»! Νεολογισμός, λεξιθηρία ή λεξιπενία στον προφορικό λόγο, εξαιρετικά δυσνόητη έννοια, ακραίο φαινόμενο, που «θα μελετάται για χρόνια;».
Τίποτα δεν μας εκπλήσσει! Και ο λογογράφος ανεύθυνος; Όταν όλα όσα συμβαίνουν τα καταστροφικά, δεν οφείλονται μόνο στην “κλιματική κρίση” αλλά και στον ανθρώπινο παράγοντα, στην πολιτική αβλεψία, ξεχωριστά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τότε χρειάζεται να ’χει θάρρος κανείς για ν’ αναλάβει πολιτική ευθύνη. Σου λένε: «αν δεν σωθείς, δική σου ευθύνη και αν κατά τύχη σωθείς, έγινε από δική μας ευθύνη». Φθηνές δικαιολογίες προβάλλονται πάντα. Εξαρτάται πώς θα τις υποδεχθεί ο συνήθως αδιάφορος πολίτης. Οι αιτίες για τα προβλήματα που μας πλημμυρίζουν, ευθύνη φέρουν άλλοι. Μας πυροβολούν με κενολογίες, παγίδες και τεχνάσματα ότι κάποιοι έχουν ύποπτους ρόλους, οι οποίοι δεν μπορούν να προβλεφθούν, διότι οι παράγοντες είναι αστάθμητοι.
Οι φυσικές συνθήκες επηρεάζουν τη ζωή μας. Οι επιστήμονες οφείλουν με γνώμονα ττη διάδοση της επιστημονικής γνώσης να γίνονται κατανοητοί και να μη φοβούνται την πολιτική αντπαράθεση.
