Για ένα ποδόσφαιρο πρωτίστως «µορφή τέχνης, έργο τέχνης αλλά και φορέα πολιτικών αλλαγών», µίλησε ο καθηγητής πανεπιστηµίου Βασίλης Κωστάκης στην παρουσίαση του βιβλίου του “Αλλάζοντας τον κόσµο µε µια µπάλα” που παρουσιάστηκε το βράδυ της Τρίτης στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών στα Χανιά.
Ο συγγραφέας αρχικά επισήµανε πως µπορεί να υπογράφει το βιβλίο ωστόσο «οι συγγραφείς είναι πολλοί», αναφέροντας µεταξύ άλλων τα παιδιά της γειτονιάς που µεγάλωσε, οι συµφοιτητές του στη Θεσσαλονίκη, ο φροντιστής της παιδικής οµάδας στην οποία αγωνίζεται ο γιος του, οι φίλοι του που συναντιούνται κάθε Τρίτη στα Ιωάννινα και συζητούν για το ποδόσφαιρο και πολιτικά ζητήµατα. θέλοντας να επισηµάνει το συλλογικό της προσπάθειας.
Έπειτα παρουσίασε ένα βίντεο του ποδοσφαιριστή Ρόµπερτ Γκόζενς της Ίντερ, υπογραµµίζοντας πως ο ποδοσφαιριστής χρίστηκε σκόρερ αλλά το γκολ ήταν αποτέλεσµα συλλογικής προσπάθειας, από την πάσα που δέχθηκε, τους συµπαίκτες του που άδειασαν το χώρο µπροστά παρασύροντας τους αντίπαλους αµυντικούς. Έπειτα έδειξε ένα βίντεο µε τον Κριστιάν Ρονάλντο µετά την κατάκτηση από την Πορτογαλία του ευρωπαϊκού κυπέλλου σηµειώνοντας πως «ακόµα και αυτός ο παίκτης, που σε κάθε γκολ που βάζει αυτοθαυµάζεται ευχαρίστησε τον προπονητή, του συµπαίκτες του, τους φροντιστές ακόµα και τους security, αναγνωρίζοντας τη σηµασία της συλλογικής προσπάθειας».
Επισήµανε χαρακτηριστικά µε βάση τα παραπάνω παραδείγµατα πως «οι παίκτες δεν θα µπορούσαν να βάζουν γκολ και να βγάζουν εκατοµµύρια, αν δεν υπήρχε γύρω τους η κοινωνία.
Μπορεί κάποιοι παίκτες να πιστώνονται τα γκολ αλλά αυτά βλέπουµε ότι είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας». Ξεχωριστά µίλησε για την περίοδο του covid όπου «από τα άδεια γήπεδα λόγω των µέτρων προστασίας ξαναγυρίσαµε στα γεµάτα γήπεδα χάρις στις προσπάθειες των γιατρών, των νοσηλευτών, των ανθρώπων της υγείας».
Στο πρώτο µέρος του βιβλίου ο συγγραφέας παρουσιάζει ιστορίες του ποδοσφαιριστή Σώκρατες, του Ντοστογιέφσκι, του Νίτσε, τη φιλοσοφία των Ινδιάνων Λακότα, θέλοντας να εξηγήσει ότι το ποδόσφαιροβ είναι «µια φυσική έκφραση, σαν το χορό! Με κινήσεις στον χώρο, µε τη µπάλα και χωρίς, προµελετηµένες ή βάση ενστίκτου, που µπορεί να είναι βίαιες ή αέρινες, που να επιδιώκουν τη νίκη ή απλά την έκφραση! Αντιλαµβάνονται το ποδόσφαιρο ως πολιτική έκφραση, ως µορφή τέχνης».
∆ίνοντας ένα παράδειγµα του πως αντιλαµβάνεται το ποδόσφαιρο ως πολιτική έκφραση παρουσίασε ένα βίντεο µε αγώνα µεταξύ ∆ανίας και Ιράν το 2003. Σε µια φάση ακούγοντας σφύριγµα από την εξέδρα που νόµιζε ότι ήταν από το διαιτητή ένας ποδοσφαιριστής του Ιράν έπιασε τη µπάλα µε τα χέρια µέσα στην περιοχή του. Ο διαιτητής έδωσε πέναλτι σε βάρος του Ιράν. Οι παίκτες της ∆ανίας συνεννοήθηκαν µεταξύ τους και µε τον προπονητή τους και στη συνέχεια στην εκτέλεση έστειλαν την µπάλα άουτ.
«Αυτό ήταν µια µορφή έκφρασης, µια µορφή τέχνης. Το ποδόσφαιρο θα συντηρήσει είτε ένα κόσµο που καταρρέει ή θα τον αλλάξει, µε κινήσεις όπως αυτή των ποδοσφαιριστών της ∆ανίας», κατέληξε ο κ. Κωστάκης.
