“Φοβικό σύνδρομο”

Καταστάσεις γύρω απ’ τα Ελληνοτουρκικά δεν ζούμε για πρώτη φορά σε τέτοια ένταση και επικινδυνότητα, αν θυμηθούμε το 1987 με την κρίση των Ιμίων. Υπήρξε μια περίοδο ηρεμίας με την προοπτική να βρεθούν οι προϋποθέσεις για έναν ουσιαστικό διάλογο Οικοδόμησης Μέτρων Εμπιστοσύνης (Μ.Ο.Ε.). Οι επίσημες γραμμές «εδώθεν κακείθεν» είναι τόσο δύσκαμπτες που εμποδίζουν να αρχίσει κάποια συζήτηση.
Η στάση της Άγκυρας έναντι της Αθήνας είναι εχθρική και μακροχρόνια. Η τακτική αλλάζει, ανάλογα με τις συγκυρίες. Τώρα επιδιώκουν διεθνή αναγνώριση ύστερα απ’ τον απομονωτισμό στον οποίο έχουν περιέλθει, αφού η Δύση κατατάσσει την Τουρκία ως έναν δύστροπο σύμμαχο, επειδή κάθε επέμβασή της να αποφεύγει μονομερείς συγκρούσεις, προσκρούει σε τοίχο. Το κλίμα συνεχίζει να είναι βαρύ όταν ο Χουλουσί Ακάρ, ο αντ’ αυτού Καλίν, ακόμα και η αντιπολίτευση τάσσονται αλληλέγγυοι με τις δηλώσεις Ερντογάν, ο οποίος δέχεται απανωτές κατηγορίες επειδή δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο και ως μέλος η Τουρκία μιας συμμαχίας απειλεί με πόλεμο ένα άλλο μέλος της, αν ασκήσει κυριαρχικά της δικαιώματα επέκτασης των χωρικών της υδάτων.
Ωστόσο ένας παράλογος μηχανισμός επιδιώκεται να στηθεί ώστε τα Ελληνοτουρκικά της εθνικιστικής ιδεολογίας να μπουν διά τηλεοπτικών συζητήσεων σε πρωινάδικες και βραδινές εκπομπές, για να εκλαμβάνονται ως μοναδικού ενδιαφέροντος θέματα. Έτσι, ολόκληρο το φάσμα των εξωτερικών ζητημάτων με τη γείτονα παρουσιάζεται ως «τηλεοπτικό θέαμα» με κίνδυνο της επαναφοράς του «φοβικού συνδρόμου» που μας κατείχε ανέκαθεν, χωρίς να διαφαίνεται πουθενά πολιτική διευθέτηση, αλλά δια της βίας λύση.
Αυτό το ρεύμα αναδεικνύεται συνεχώς απ’ τους απέναντι, που μας απειλούν ότι, αν τολμήσουμε ν’ αυξήσουμε τα χωρικά μας ύδατα έστω και ένα πέραν των 6 ν.μ. στο Αιγαίο, στην Κρήτη ακόμα και στη Γαύδο που δεν την αναγνωρίζουν ως ελληνική κυριαρχία, θα έχουμε διαπράξει, όπως λένε, παρανομία, και δεν θα το επιτρέψουν.
Εμείς ακολουθούμε τα ισχύοντα στο Δ. Δίκαιο και τις υπάρχουσες Συνθήκες, καταγγέλλοντας ότι αυτοί είναι παραβάτες προτάσσοντας εχθρικές επιθετικές κινήσεις εναντίον μας. Φαίνεται πως δεν ξεχνούν την επανάσταση του 1821, που άρχισε να ξηλώνεται η Οθωμανική αυτοκρατορία, τους Βαλκανικούς πολέμους που ο ελληνικός στρατός έφτασε μέχρι το Εσκί Σεχίρ, ούτε τη Συνθήκη της Λωζάνης που συρρίκνωσε το τουρκικό κράτος στα σημερινά του όρια.
Εμείς έχουμε με το μέρος μας το Διεθνές Δίκαιο, που αυτοί λένε ότι το παραβιάζουμε. Εμείς τους κατηγορούμε ότι μας απειλούν επιθετικά και εκείνοι μας επιστρέφουν ως ανυπόστατα όσα λέμε, παραγγέλλοντας στους Δυτικούς να πάψουν να μας κάνουν τα χατίρια!
Πάντως σε ένα θερμό επεισόδιο θα ‘ρθουν ως συμπαραστάτες οι δηλωμένοι σύμμαχοι να μας συνδράμουν, αλλά θα ‘ναι κατόπιν εορτής. Αν οι Τούρκοι έχουν καταφέρει να βάλουν πόδι σε κάποιο νησί, θα έχουμε το Κυπριακό προηγούμενο.
Γι’ αυτό ευκταίο είναι να βρεθεί ευκαιρία απευθείας συμφωνία επίλυσης του προβλήματος μας από κοινού, μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Α.Ο.Ζ. μεταξύ μας.