Αν το να µεταφέρει κάποιος ένα έργο από τον γήινο, χειροποίητο κόσµο του θεατρικού σανιδιού στον φαντασµαγορικό κόσµο του κινηµατογράφου εµπεριέχει ένα ρίσκο, το αντίστροφο, δηλαδή να διασκευάσει µια ταινία -και µάλιστα animation- για τις ανάγκες µιας θεατρικής σκηνής µοιάζει σχεδόν µε άθλο.
Κι όµως αυτό το δύσκολο στοίχηµα, που απαιτεί γερές δόσεις τόλµης, φαντασίας και ευρηµατικότητας, φαίνεται πως το κέρδισαν οι συντελεστές της παράστασης “Η νεκρή νύφη”, που παρουσιάστηκε στα Χανιά πριν από λίγες ηµέρες και αγκαλιάστηκε από το κοινό που γέµισε το θέατρο, ενώ θα δοθούν δύο ακόµα τελευταίες παραστάσεις αύριο, Πέµπτη 9 και Παρασκευή 10 Μαΐου στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων.
Μια παράσταση που βασίζεται στην οµότιτλη ταινία animation του Tim Burton και η οποία θα µπορούσε να χαρακτηριστεί και ως υπερπαραγωγή για τα θεατρικά δεδοµένα των Χανίων, καθώς συµµετέχουν σε αυτήν 46 ερασιτέχνες ηθοποιοί, πλαισιωµένοι από µια οµάδα από επαγγελµατίες συντελεστές, που συνδυάζει χορό, τραγούδι, υποκριτική αλλά και πολλά σκηνικά εφέ.
ΕΝΑ ΤΟΛΜΗΡΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ
Πώς όµως τολµάει κανείς να προχωρήσει σε ένα τέτοιο πολυπρόσωπο και απαιτητικό θεατρικό εγχείρηµα χωρίς να έχει την υποστήριξη ενός µεγάλου και οργανωµένου θεατρικού οργανισµού; «Για να κάνεις κάτι τέτοιο δεδοµένου ότι οι πόροι δεν υπάρχουν κι είναι κάτι ζόρικο από µόνο του, θέλει αγάπη, µεράκι και τρέλα. Θα έλεγα ότι είµαστε µια οµάδα ονειροπόλων που το τολµήσαµε», επισηµαίνει η Μικέλα Παπαδουλάκη, που είχε την καλλιτεχνική επιµέλεια της παράστασης και µαζί µε τη Φαίη Ψωµαδάκη σκηνοθέτησαν την παράσταση.
Σε κάθε περίπτωση, το τόλµηµα ήταν µεγάλο, αν αναλογιστεί κανείς ότι τέτοιου µεγέθους παραγωγές δεν συνηθίζονται σε επαρχιακές πόλεις: «Αυτή τη φορά είχαµε τη στήριξη της Περιφέρειας, ενώ είχαµε µια βοήθεια και από το Βενιζέλειο Ωδείο. Γενικά, πάντως, τέτοιες µεγάλες καλλιτεχνικές παραγωγές είναι εφικτές µόνο αν στηρίζονται από φορείς, κάτι που στην Ελλάδα δεν είναι δυστυχώς δεδοµένο. Επίσης, είναι σηµαντικό για τους ανθρώπους που ασχολούνται µε την τέχνη -µιλάω για εδώ στα Χανιά- να γνωρίζουν τι εργαλεία είναι διαθέσιµα για τη δουλειά τους: από χώρους και πόρους µέχρι ανθρώπους που µπορούν να στηρίξουν τέτοιες παραγωγές».
ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Πέρα από τη στενότητα των πόρων και των διαθέσιµων εργαλείων, για τους επαγγελµατίες συντελεστές της παράστασης αποτέλεσε µια επιπλέον πρόκληση (θετική όµως όπως αποδείχθηκε) να συνεργαστούν µε ερασιτέχνες ηθοποιούς: «Οι όποιες αδυναµίες µπορεί να έχει ένας ερασιτέχνης µπορούν να καλυφθούν χάρη στη θέληση που έχουν», αναφέρει η χορογράφος Έβελυν Κουροµιχελάκη η οποία ανέλαβε την επιµέλεια της κίνησης των ηθοποιών. «Όταν βλέπεις ανθρώπους που εργάζονται τα πρωινά να έρχονται στις πρόβες τα απογεύµατα και να φεύγουν από αυτές στις 2:30 το βράδυ, καταλαβαίνεις την αποφασιστικότητα και τη θέλησή τους. Κι όταν υπάρχει θέληση τα καταφέρεις όλα. Ίσως και κάποιες φορές οι ερασιτέχνες να αποδεικνύονται καλύτεροι συνεργάτες γιατί είναι πιο δεκτικοί. Εγώ πάντως πέρασα πολύ καλά στη συνεργασία µου µαζί τους. Θα το ξαναέκανα!», συµπλήρωσε η Έβελυν.
Το ίδιο θετική δηλώνει και η χορογράφος Βασιλική Ντουντουλάκη: «Για εµένα ήταν µια πολύ θετική πρόκληση να συντονίσουµε πάνω στη σκηνή τόσους πολλούς ανθρώπους. Ήταν µια µεγάλη πρόκληση, αλλά έµεινα και πολύ ικανοποιηµένη από το αποτέλεσµα, όταν είδα την ενέργεια όλων αυτών των ανθρώπων πάνω στη σκηνή. Νοµίζω ότι και η Έβελυν συµφωνεί πως δεν είχε τόσο σηµασία αν θα έφευγε σε κάποιον ένα βήµα κ.λπ. Αυτό που µετράει είναι να βλέπεις ανθρώπους που µπορεί να µην είχαν τραγουδήσει ποτέ ξανά στη ζωή τους και να ανεβαίνουν στη σκηνή να τραγουδάνε και να χορεύουν µαζί µε άλλους, να βρίσκεται στη θέση που πρέπει, να “κρατάει” τον χαρακτήρα που υποδύεται κ.λπ. Αυτό είναι κάτι σηµαντικό και γι’ αυτούς τους ανθρώπους και για εµάς», σηµειώνει η Βασιλική και τονίζει πως το “κλειδί” του θετικού αποτελέσµατος βρίσκεται στην καλή συνεργασία και συνεννόηση µεταξύ όλων των συντελεστών.
Για την Άννικα Schuffler που είχε την επιµέλεια της διδασκαλίας των τραγουδιών, η µεγαλύτερη δυσκολία που είχε να αντιµετωπίσει ήταν ο περιορισµένος χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους για να προετοιµαστεί η παράσταση: «Το να µάθει κάποιος να τραγουδάει και να έχει στη σκηνή µία φυσικότητα και άνεση, κρύβει πάρα πολύ δουλειά από πίσω. ∆εν θα επαρκούσαν ούτε 6 µήνες γι’ αυτό κι εµείς είχαµε στη διάθεσή µας 4 µόλις µήνες. Κι αυτούς όχι αποκλειστικά για το τραγούδι αλλά για όλα: χορό, υποκριτική κ.λπ. Παρόλα αυτά το αποτέλεσµα νοµίζω ότι είναι πολύ ικανοποιητικό για τον χρόνο που είχαµε».
«ΛΙΓΗ ΜΑΓΕΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ»
Ρωτάω τους συνοµιλητές µου πως µπορεί κανείς να µεταφέρει τη µαγεία του κινηµατογράφου και του animation -µιας τέχνης κατεξοχήν φαντασµαγορικής- στο θέατρο: «Είµαστε µια αλυσίδα ανθρώπων που δουλέψαµε προς αυτή την κατεύθυνση συντονισµένα κι ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του κι ένα δικό του κοµµάτι µαγείας για να βγει αυτό το αποτέλεσµα. Ήταν δηλαδή η µαγεία των ανθρώπων που συντονιστήκαµε κι έκανε εφικτή αυτή τη µεταφορά», απαντά η Μικέλα και συµπληρώνει πως παράλληλα επιστρατεύτηκαν πολλές τεχνικές πατέντες και εφέ για να υποστηριχθεί το έργο.
«Για εµένα αυτή ήταν και η πιο δύσκολη πρόκληση. Το ό,τι επιχειρήσαµε τη µετάβαση µιας ταινίας κινουµένων σχεδίων σε real life θέατρο, σε περφόρµανς δηλαδή σε σκηνή. Ούτως ή άλλως ο Tim Burton είναι ένας πολύ ιδιαίτερος σκηνοθέτης, οπότε το να µείνουµε πιστοί στην αισθητική του έργου και να δώσουµε σε κάτι σουρεαλιστικό µια µορφή µε σάρκα και οστά ήταν το πιο δύσκολο κοµµάτι. Ωστόσο, αποδείχθηκαν όλοι αντάξιοι των προσδοκιών και βγήκε κάτι πάρα πολύ ωραίο», υπογραµµίζει η δασκάλα υποκριτικής Φαίη Ψωµαδάκη, ενώ αναφέρει πως όλη αυτή η διαδικασία υπήρξε κι ένα ξεχωριστό µάθηµα για τους ηθοποιούς καθώς για να υποστηρίξουν αυτό το έργο έµαθαν να δουλεύουν µια ιδιαίτερη εκφραστική φόρµα, “καρτουνίστικη”, µε έντονες εκφράσεις και κινήσεις, όπως συνηθίζονταν στο ιταλικό αναγεννησιακό θέατρο.
Σε αυτή τη µαγική µετάβαση από τα κινούµενα σχέδια στο θέατρο βοήθησε, όπως σηµειώνουν οι συνοµιλητές µου καταλήγοντας, και η διασκευή του σεναρίου που έκανε η Εύα Γκουντάρα, τα σκηνικά των ∆ηµήτρη Νάκου Καπενεκάκη και Γιώργου Μπάκα, η µουσική επιµέλεια – διασκευή του Κώστα Αβίδη, ο συντονισµός της παραγωγής του Gary Borland, οι φωτισµοί του Γιάννη Λύκου, οι υπεύθυνες του µακιγιάζ Χριστίνα Σαγώνα και Ευδοξία Οικονοµάκη, οι φωτογραφίες της Αικατερίνης Σχοινοπλοκάκη, η ηχοληψία του Μανώλη Παπαδάκη, οι projections του Αλέξη Κουβαριτάκη και οι projections remake των Γιώργου Αρτσιδάκη και Άννας Παγώνα – Παπίδη και τέλος τα γραφιστικά της Μαρίας ∆ιαµαντάκη.
Νέες παραστάσεις
Οι δυο νέες παραστάσεις θα πραγµατοποιηθούν την Πέµπτη 9 και την Παρασκευή 10 Μαΐου στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων. Πληροφορίες – κρατήσεις: ∆ευτέρα έως Σάββατο: 10:00 – 15:00 στο τηλ.: 698 0186013.
Η προπώληση θα ξεκινήσει σήµερα, Τετάρτη 8 Μαϊου: 10:00 – 15:00 στο Youca. Η παράσταση είναι ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 10 ετών.
