Το 1976 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Αθανασία” του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου με βασικό ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά.
Τα τραγούδια του δίσκου εξαιρετικά. Όμως “Ο Γιάννης ο φονιάς” θα ξεχωρίσει: «Ένα συγκλονιστικό τρίλεπτο μονόπρακτο που θα το ζήλευε ακόμη και ο Μπέκετ», χαρακτήριζε ο Μάνος Ελευθερίου το τραγούδι.
Ο Γκάτσος ποτέ δεν δήλωσε δημόσια εάν η συγκεκριμένη ιστορία ήταν υπαρκτή. Παρά ταύτα, τρεις ιστορίες διεκδικούν τον ρόλο της πηγής της έμπνευσής του, σύμφωνα με μαρτυρίες τρίτων, όπως γράφει ο Γιώργος Λάμπρος στο crimefictionfans.com.
Ιστορία πρώτη: Ηλεία
Πρόκειται για την εκδοχή που διηγήθηκε ο παραγωγός της ΕΡΑ Γιώργος Μητρόπουλος στον Νίκο Γκάτσο το 1974, όταν ο Μητρόπουλος, φοιτητής της νομικής, έβγαζε τα έξοδα του δουλεύοντας ως γκαρσόνι στο καφέ “Φλόκα”: Ορεινό χωριό Πόθος, Ηλεία, Αύγουστος, 1960. Ο 40χρονος Γιάννης είχε κλέψει την γυναίκα του, Δήμητρα, από έρωτα και ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί της. Είχαν μαζί 6 αγόρια και 1 κορίτσι, το Φροσί. Ο Γιάννης ήταν πλανόδιος μουσικός, τραγουδώντας και παίζοντας σε διάφορα γλέντια και πανηγύρια. Χαράματα, στο τέλος ενός γλεντιού και μετά από μεγάλη κατανάλωση κρασιού, ο Γιάννης έστειλε στο σπίτι με έναν γιο του, το λαούτο του και το βιολί του φίλου του Κώστα που παίζανε μαζί, επειδή οι δυο φίλοι ήταν μεθυσμένοι και θα δυσκολεύονταν να τα κουβαλήσουν μετά. Όταν ο Γιάννης επέστρεψε στο σπίτι, έπιασε στα χέρια του το βιολί του φίλου του και το άνοιξε. Μέσα στη θήκη βρήκε 35 ερωτικά γράμματα απευθυνόμενα στον Κώστα, γραμμένα από τη γυναίκα του Γιάννη. Οργισμένος ο Γιάννης ξύπνησε την 36χρονη γυναίκα του και την ρώτησε για τα γράμματα. Εκείνη παραδέχτηκε τη σχέση της με τον Κώστα. Τότε ο Γιάννης, παρότι τα παιδιά του επιχείρησαν να τον σταματήσουν, την μαχαίρωσε. Στη συνέχεια παραδόθηκε στη χωροφυλακή. Ο Γιάννης κρίθηκε ένοχος για «ανθρωποκτονία εν βρασμώ ψυχής». Ταυτόχρονα όμως το δικαστήριο αποφάσισε ότι ο δράστης βρισκόταν «σε πλήρη σύγχυση» όταν έκανε το έγκλημα, ενώ «καθάρισε από πάνω του την προσβολή». Σύμφωνα με τα ήθη της εποχής, ο Γιάννης τελικά αφέθηκε ελεύθερος. Το Φροσί, που εκείνη την εποχή εργαζόταν στην Αθήνα ως υπηρέτρια, ήρθε στο χωριό για να υποδεχθεί κι αυτή τον πατέρα της. Δύο χρόνια αργότερα, το Φροσί έδωσε τέλος στη ζωή της, μην αντέχοντας άλλο το χαμό της μητέρας της.
Ιστορία δεύτερη: Αιτωλοακαρνανία
Ήταν μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, αρχές του 1950, σε ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας. Ο 15χρονος Γιάννης, που είχε χάσει τον πατέρα του στον εμφύλιο, λέρωσε τα χέρια με αίμα, σκοτώνοντας τη μάνα του και τον εραστή της όταν τους έπιασε στα πράσα.
Ιστορία τρίτη: Αρκαδία
Αυτή την εκδοχή παρουσίασε ο Γιώργος Μέγγουλης, στενός φίλος του Μάνου Λοϊζου, την οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, του την αφηγήθηκε ο ίδιος ο Νίκος Γκάτσος. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, ο Γιάννης ήταν αθώος.
Ο Γιάννης ήταν 20 χρονών και αρραβωνιασμένος με τη Φρόσω. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, πατέρας 4 ανήλικων παιδιών, ήταν αυτός που σκότωσε για λόγους τιμής έναν συγχωριανό τους. Για να μη μείνουν ορφανά τα 4 παιδιά του αδελφού του, η οικογένεια του Γιάννη τον παρακάλεσε να δηλώσει εκείνος ότι έκανε το έγκλημα ώστε να οδηγηθεί αυτός στη φυλακή. Ο Γιάννης το δέχτηκε, έκτισε την ποινή, αφήνοντας έτσι πίσω το αγαπημένο του Φροσί, να τον περιμένει να γυρίσει. Και πράγματι τον περίμενε.
Όταν εκείνος αποφυλακίστηκε πήγε κατευθείαν στο πατρικό του σπίτι να την συναντήσει.
Καλές ακροάσεις μέχρι την επόμενη ιστορία με ρεφρέν!
* Η Μαρία Σουρουκίδου είναι ραδιοφωνική παραγωγός
