Αν φανερώνονταν τα κίνητρα μας, τότε θα ντρεπόμασταν για τις καλές μας πράξεις.
Λα Ρουσφουκώ
Γιατί μέλλει να έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του Πατέρα του μαζί με τους αγγέλους και τότε θα ανταμείψει καθένα σύμφωνα με ό τι εκανε. (Ματ.16:27)
Κατανοούμε τα έργα και τις πράξεις ενός ανθρώπου μόνο εάν λάβουμε υπόψη τον σκοπό, την ανάγκη και την πρόθεση του.
Τα έργα και οι πράξεις ενός ανθρώπου, δεν σημαίνουν έργα και πράξεις απλώς όπως εμφανίζονται στην εξωτερική μορφή της ζωής του αλλά μάλλον περισσότερο σημαίνουν τον τρόπο που αυτά τα έργα και οι πράξεις γίνονται στον εσωτερικό του κόσμο.
Όλοι μας αναγνωρίζουμε ότι κάθε έργο και κάθε πράξη προέρχεται από την πρόθεση και τη σκέψη ενός ανθρώπου. Οι προθέσεις των πράξεων, έστω κι αν οι πράξεις είναι ίδιες με χιλιάδων άλλων ανθρώπων, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι που κάνουν τη μεγάλη και ουσιαστική διαφορά. Τις προθέσεις αυτές ο αποδέκτης δεν μπορεί να τις γνωρίζει. Τις γνωρίζει όμως καλά εκείνος από τον οποίο προέρχονται.
Ένας άνθρωπος μπορεί να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια και δικαιοσύνη με στόχο να φαίνεται ειλικρινής και δίκαιος για χάρη του κύρους του, κάποιος άλλος από το φόβο του νόμου, κάποιος άλλος για να καταφέρει να εξαπατήσει έναν συνάνθρωπο του, κάποιος άλλος γιατί περιμένει κάποια κοινωνική διάκριση και ούτω καθεξής. Πολύ λίγοι όμως είναι οι άνθρωποι που είναι ειλικρινείς και δίκαιοι γιατί πραγματικά αγαπούν και πιστεύουν στην ειλικρίνεια και στη δικαιοσύνη.
Έτσι, λοιπόν, μια φαινομενικά σωστή συμπεριφορά μπορεί να είναι ακριβώς το αντίθετο. Οι καλές, ηθικές ή οι τίμιες πράξεις, εάν δεν προέρχονται από αγάπη για το συνάνθρωπο, δεν είναι παρά άψυχες πράξεις. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν μέσα μας, αυτό το οποίο μας διαφοροποιεί από έναν συνάνθρωπο μας, ο οποίος είναι κι αυτός καλός ή κακός, είναι η εσωτερική κατάσταση που μας οδηγεί στο καλό ή στο κακό αντίστοιχα. Αυτό μπορεί να μην είναι σε θέση να το γνωρίζει κανείς έξω από εμάς και κάποιες φορές ούτε κι εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να διακρίνουμε γιατί δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Το γνωρίζει όμως πολύ καλά η ψυχή μας και άρα ο Θεός. Δε θα ανταμειφτούμε λοιπόν σύμφωνα με τις πράξεις μας. Θα ανταμειφτούμε σύμφωνα με την αγάπη που μας οδήγησε στις συγκεκριμένες πράξεις.
Η πίστη δεν έχει καμία αξία εάν δεν προέρχεται από αγάπη. Η ελεημοσύνη δεν έχει καμία αξία εάν δεν προέρχεται από αγάπη. Η συνετή ζωή, η τήρηση των νόμων, η θυσία σε οποιαδήποτε μορφή της, δεν έχει καμία αξία εάν δεν προέρχεται από αγάπη. Έτσι λοιπόν, όχι αυτά που έχουμε αλλά αυτά που κάνουμε και ο τρόπος που τα κάνουμε, είναι τα πραγματικά αποκτήματα μας , η αληθινή περιουσία μας και αυτό που μας ξεχωρίζει από τους άλλους. “Γιατί μέλλει να έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του Πατέρα του, μαζί με τους αγγέλους, και τότε θα ανταμείψει καθένα σύμφωνα με ό τι έκανε”. (Ματ. 16-27)
Η έμπρακτη αγάπη είναι αυτή που διαρκεί. Αυτή, επομένως, είναι η ζωή του ανθρώπου, αυτή είναι και το έργο και η πράξη.
