“Pacta sunt servanda”

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου, αποφάσισαν να πάρουν μέτρα εναντίον της Τουρκίας, εάν συνεχίσει την παραβατική της συμπεριφορά… Ημερομηνία λήψης μέτρων θα ήταν η επόμενη σύνοδος κορυφής του Δεκεμβρίου. Τον Δεκέμβριο λοιπόν, αφού δεν συμφώνησαν να τηρήσουν τα συμπεφωνημένα, αποφάσισαν, ότι θα το ξανασυζητήσουν στην επόμενη σύνοδο του Μαρτίου. Αυτήν την αδυναμία, έστω μιας κάποιας απόφασης, πώς ο κ. Μητσοτάκης την εξέλαβε σαν ένα ισχυρό μήνυμα της Ευρώπης προς την Τουρκία, είναι απορίας άξιο. Ο κ. Ερντογάν, μας προσγείωσε, λέγοντας ότι: «Ούτε η Σύνοδος Μαρτίου θα έχει αποτελέσματα που θα πλήττουν την Τουρκία»
Το ενδιαφέρον που παρουσίαζε αυτή η Σύνοδος, ήταν να δούμε ποιες χώρες ήταν αρνητικές στην επιβολή κυρώσεων… γιατί αυτό θα σήμαινε πιθανή οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας. Για τον μεγάλο σύμμαχο της Τουρκίας στην Ευρώπη, την κα Μέρκελ, είναι αυτονόητο να κρατά αυτήν την στάση, όταν, εξάγει προϊόντα αξίας 19,2 δισ, …εισάγει αντίστοιχα προϊόντα αξίας 16,6 δισ. και δραστηριοποιούνται 7.500 γερμανικές επιχειρήσεις στη γείτονα χώρα. Πέραν της Γερμανίας, όπου ζουν πλέον σχεδόν 4 εκατ. πολίτες τουρκικής καταγωγής και οι οποίοι έχουν σημαντική παρουσία στα τοπικά και ευρωπαϊκά κοινοβούλια, υπάρχουν και άλλες, κυρίως μεσογειακές χώρες που έχουν ισχυρές οικονομικές σχέσεις με την τουρκική οικονομία. Όπως για παράδειγμα η Ισπανία και η Ιταλία από τον Μεσογειακό Νότο, που έχουν κάνει μια σειρά από οικονομικές συμφωνίες με την γείτονα χώρα. Έτσι η Ισπανία, που κράτησε και την πιο σκληρή στάση, ξέρει ότι μια οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας θα παρέσυρε και το δικό της τραπεζικό σύστημα. Να αναφέρουμε εδώ, ότι η δεύτερη σε μέγεθος ισπανική τράπεζα BBVA, συμμετέχει κατά 50 % στην επίσης δεύτερη σε μέγεθος τουρκική τράπεζα Garanti Bank. Συνολικά με πάνω από 52 δισ. ευρώ συμμετέχουν οι ισπανικές τράπεζες σε δάνεια και επενδύσεις στο τραπεζικό σύστημα της γείτονος, σύμφωνα με τη γερμανική Die Welt. Επιπλέον από το 2016 υπάρχει μια Ισαπανο-τουρκική κοινοπραξία, για τη ναυπήγηση του αεροπλανοφόρου Αναντολού σε τουρκικά ναυπηγεία. Ανάλογη εικόνα παρουσιάζει και η Ιταλία με 9 δισ., αλλά και οι γαλλικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες με 29 δισ. δολάρια. Ετσι εξηγείται η υποχωρητικότητα του Μακρόν σ’ αυτήν τη Σύνοδο. Συνολικά το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει επενδύσει στην Τουρκία… δάνεια και ομόλογα… 154 δισ. ευρώ.
Επομένως τι δεν καταλαβαίνουν τα κόμματα που άσκησαν και ασκούν κυβερνητική πολιτική; Για ποιες κυρώσεις μας μιλάνε, και ποια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ονειρεύονται. Δεν οφείλουν να γνωρίζουν, ότι όταν συγκρούονται οικονομικά αλλά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, δεν μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη, δεν υπάρχει σεβασμός στο διεθνές δίκιο, είναι αδιανόητο να επιβληθούν κυρώσεις; Αυτά δεν όφειλαν να τα γνωρίζουν, όταν οι παραπάνω τράπεζες ήταν, εκτεθειμένες αντίστοιχα στα δικά μας δάνεια και ομόλογα και αντί να διαπραγματευτούν μας έβαλαν στα μνημόνια; Οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων τότε, δεν διανοήθηκαν, να πράξουν αυτό, που κάνει η Τουρκία τώρα.
Ο Ερντογάν είχε διαμηνύσει, ότι σε περίπτωση κυρώσεων, μαζί με την τούρκικη λίρα, θα καταρρεύσουν και οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Ας θυμηθούμε τότε τι διαμήνυαν οι κυβερνήτες μας προς τους… εταίρους; Μαζί θα προχωρήσουμε. Όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις ακολούθησαν μια πολιτική, που τους υπέδειξαν οι δανειστές….
Αν είναι δυνατόν συμφώνησαν να μεταφερθεί το ελληνικό χρέος από τις ιδιωτικές τράπεζες, στα κράτη-μέλη με εγγύηση όλη τη δημόσια περιουσία. Έτσι το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα που δάνειζε τη χώρα μας χωρίς περιορισμούς, όπως την Τουρκία, προσδοκώντας σε υψηλά κέρδη, απαίτησε και κατάφερε τελικά να μην πάρει κανένα ρίσκο. Αυτήν την πρακτική του υποτελή, η Τουρκία δεν την αποδέχεται. Τώρα γίνεται πλέον ξεκάθαρο, ότι το μεγάλο μας πρόβλημα, δεν είναι ούτε η Τουρκία, ούτε η Ε.Ε. Ούτε το μέγεθος της χώρας μας… Επιτέλους υπάρχουν πάρα πολλές χώρες στο μέγεθος της χώρας μας και πολύ μικρότερες… Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι το πολιτικό μας προσωπικό, όλων των αποχρώσεων, το οποίο δεν τολμά, όταν διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα, να διαπραγματευτεί σκληρά, χρησιμοποιώντας και ακραία μέτρα, την άσκηση βέτο, όπως η Πολωνία και Ουγγαρία πρόσφατα. Τώρα θα μου πείτε ότι όταν σε τέτοιες δύσκολες συγκυρίες, τα δυο μεγάλα κόμματα ερίζουν, γιατί ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε περίπατο στο δάσος χωρίς μάσκα και αν έχει δικαίωμα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να νοικιάσει ένα σπίτι στο Σούνιο, δεν μπορούμε να ελπίζουμε για το μέλλον.