Εγκαινιάστηκε η έκθεση φωτογραφίας του Α. Χαμπά στα Χανιά
Ο πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει το “παράθυρο” για τα άτομα με ειδικές ανάγκες ώστε να ενταχθούν ως ισότιμα μέλη στην κοινωνία. Αυτό μεταξύ άλλων επισημάνθηκε στη χθεσινοβραδυνή εκδήλωση εγκαινίων της έκθεσης φωτογραφίας του Αντώνη Χαμπά και στην συζήτηση που ακολούθησε με θέμα: «Η τέχνη ένας δρόμος για την συμπερίληψη ατόμων με αναπηρία».
Μιλώντας στο κοινό που γέμισε το Νεώριο Moro ο Αντώνης Χάμπας αναφέρθηκε στην αγάπη του για τη φύση και τη φωτογραφία και πως παρότι κινείται σε αναπηρικό αμαξίδιο κατάφερε να φτάσει σε διάφορα σημεία της πόλης και του νομού και να αποτυπώσει με την κάμερα του σπάνιες εικόνες από την Κρητική φύση.
Τόνισε χαρακτηριστικά πως για χρόνια «δεν έβλεπα τα άτομα με ειδικές ανάγκες στους δρόμους της πόλης. Και όταν έμεινα σε αναπηρικό αμαξίδιο κατάλαβα γιατί δεν έβλεπα . Γιατί είναι πολύ δύσκολο να κινηθείς στα Χανιά όταν είσαι ΑμΕΑ. Θέλει θράσος και να διεκδικούμε αυτά που είναι αυτονόητα στις άλλες πόλεις της Ευρώπης».
Στη συνέχεια ευχαρίστησε την ΕΛΕΠΑΠ για την ιδέα της έκθεσης και για το ότι «αισθάνθηκα χρήσιμος κάνοντας το χόμπι μου» ενώ δήλωσε τον ενθουσιασμό του που κάθε Παρασκευή βρίσκεται με την ομάδα εφήβων της ΕΛΕΠΑΠ.
Στο χαιρετισμό της η Μάγκι Αρσενίδου, διευθύντρια της ΕΛΕΠΑΠ Χανίων σημείωσε πως «οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες αποδεικνύουν ότι μπορούν το ίδιο καλά με τους τυπικούς να προσφέρουν το ίδιο καλά μέσα από τις τέχνες και τον πολιτισμό.»
Για το Δ.Σ. της ΕΛΕΠΑΠ η κ. Άννα Μακράκη εξήρε την προσπάθεια του Αντώνη Χάμπα και επισήμανε ότι όλες οι φωτογραφίες πουλιούνται για την οικονομική ενίσχυση των θεραπευτικών προγραμμάτων της ΕΛΕΠΑΠ.
Την χαρά και την συγκίνηση του «που ανταμώνω και πάλι με τα φωτεινά πρόσωπα των παιδιών της ΕΛΕΠΑΠ» δήλωσε ο κ. Τάσος Νικολάου πρόεδρος του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Χανίων, που τόνισε πως το Νεώριο Moro είναι πάντα ανοικτό στις δράσεις της ΕΛΕΠΑΠ και συμπλήρωσε πως ο ΙΟΧ έχει αφιερώσει ένα αγώνα κάθε χρόνο για τα «γενναία παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με ένα τραγούδι από τα παιδιά που συμμετέχουν σε ένα από τα τμήματα ΑμΕΑ του θεατρικού εργαστηρίου του ΔΗΠΕΘΕΚ.
το αναθεωρημένο Σύνταγμα της Ελλάδας (2001) έχει καθιερώσει τον όρο «άτομα με αναπηρίες», σε αντικατάσταση του όρου «άτομα με ειδικές ανάγκες». Ενημερωθείτε παρακαλω, σας έχω στείλει τόσες διορθώσεις
http://www.disabled.gr/dimosiografikos-odigos-mesa-mazikis-enimerosis-anapiria/
2011:
Κωδικοποιημένα παραθέτουμε στη συνέχεια κάποια στερεότυπα που καθορίζουν τον τρόπο προβολής των ΑμεΑ από τα ΜΜΕ: Προς αποφυγήν:
* Εστίαση στην αναπηρία και όχι στον άνθρωπο
* H αναπηρία είναι αντιληπτή ως υστέρηση και όχι ως αυτό που πραγματικά βιώνει κανείς
* Η αναπηρία είναι δυστυχία
* Η προβολή δραστηριοτήτων των ανθρώπων με αναπηρία, μπορεί να προκαλέσει θλίψη
* Η αναπηρία είναι πιθανό εργαλείο επιβίωσης
* Οι άνθρωποι με αναπηρία δεν έχουν δικαιώματα αλλά προνόμια
* Η αναπηρία ισοδυναμεί με ανικανότητα
* Η αναπηρία ισοδυναμεί με ασθένεια
Απορριπτέα ορολογία «θετικής υπερβολής» – Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
* Άτομα με ειδικές ικανότητες
* Ήρωες της ζωής (ωσάν η ζωή να είναι ηρωική…)
* Νικητές της ζωής (…και πρέπει οπωσδήποτε να νικήσεις)
* Νικητές της αναπηρίας (ωσάν η αναπηρία να είναι… αντίπαλος)
* Με τα μάτια της ψυχής (αφορά πολίτες με προβλήματα όρασης)
* Κραυγή σιωπής (αφορά πολίτες με προβλήματα ακοής)
* Πρωταθλητές της θέλησης
* Άτομα με ειδικές αναπηρίες
* Άτομα με ειδικές δεξιότητες (κατά κόρον τον τελευταίο χρόνο)
* Ολυμπιονίκες της ζωής (αναφέρεται στους αθλητές με αναπηρία)
* Ολυμπιονίκες της θέλησης
Σαν τα παραπάνω χαρακτηριστικά παραδείγματα υπάρχουν δεκάδες άλλα. Αρκεί μια στοιχειώδης μελέτη του έντυπου Τύπου ή μια επιμελής παρακολούθηση ενημερωτικών ή reality τηλεοπτικών προγραμμάτων για να συμπληρωθεί μια μακροσκελής λίστα.
Το ερώτημα, κατά συνέπεια, είναι με ποιο κριτήριο θα επιλέγονται οι σωστές και θα απορρίπτονται οι λανθασμένες εκφράσεις. Η απάντηση είναι απλή: Είναι απορριπτέοι όλοι οι υπερβολικοί χαρακτηρισμοί που παραπέμπουν γενικώς και αορίστως στον άνθρωπο με αναπηρία είτε την αναπηρία, και στο ελάχιστο δεν συγκεκριμενοποιούν την ανθρώπινη διαφορετικότητα. Όταν για παράδειγμα, σκεφτούμε τις φράσεις «Νικητές της ζωής» ή «Πρωταθλητές της θέλησης» που θα μπορούσαν θεωρητικά να αφορούν οποιονδήποτε πολίτη, γνωρίζουμε μέσα μας ότι αφορούν πολίτες με αναπηρία. Το κριτήριο, συνεπώς, εντοπισμού και απόρριψης είναι απλούστατα συνειρμικό.