ως έχει, ο τίτλος, του άρθρου, του Μάριου Διονέλλη(*)
Κι επειδή με βρίσκει το άρθρο του απολύτως, μα απολύτως σύμφωνη, θα παραφράσω το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου. Ενός κειμένου με λιτές, δραστικές αλήθειες!
Γνωστές αλήθειες και στον πιο αδαή, και στον πιο επιφυλακτικό.
Αξίζει λοιπόν, να επαναλαμβάνονται, να υπερτονίζονται, αφού βεβαίως επισημανθούν με νηφαλιότητα, αμεροληψία και πρόθεση καλή, για το τι, και πόσο μπορεί να διορθωθεί, να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, στις δυναμικές της νοοτροπίας μας ακόμη…
Μιλά λοιπόν ο Διονέλλης, για τους… «“Πατριώτες” που ξεπήδησαν λέει μπόλικοι σε τηλεπαράθυρα και πληκτρολόγια…». Να φωνασκούν, να μιλούν εντόνως, και φανατικά να ανεβάζουν τους τόνους με κείνη την ακραία προσφώνηση της αγένειας, της χυδαιότητας και της αδικίας…., για όποιον διαφωνεί με τις ακρότητες! Τα βλέπουμε, τ’ ακούμε!
«Είσαι προδότης»! «Είσαστε προδότες»! «Είναι προδοσία»!…
Μα ποιον να φωνάξεις τώρα “προδότη” αφού οι συνθήκες δεν είναι πάντα με το μέρος μας, και ήρεμα, η συνεννόηση είναι ο μόνος δρόμος προς όφελος των λαών; Ποιος δεν γνωρίζει, πως στην μάχη των συμφερόντων, χάνουν πάντα οι λαοί, και το φυσικό περιβάλλον;
Ο πατριωτισμός μας που τίθεται εν αμφιβόλω, με τις υποκριτικές συμπεριφορές, καιρός είναι να μας οδηγήσει στην “ασφάλεια”, στην επάρκεια και στην πληρότητα των ορισμών.
Πατριώτης είναι αυτός, που δεν έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή μας για τα κέρδη του, πολύ περισσότερο για τα κέρδη των πολυεθνικών.
Που δεν έβαλε χέρι στο Δημόσιο Ταμείο, που δεν ξεπούλησε τη γη και τη θάλασσα για να κάμει “ανάπτυξη”, που όταν πήρε την εξουσία δεν έκανε τους πλούσιους πλουσιότερους, που δεν αψήφησε το δικαίωμα του διπλανού του, να είναι διαφορετικός, που δεν πούλησε μισοτιμής λαμπρή ιστορία για να πάρει δάνεια.
Αν τα ‘χετε όλα αυτά, ελάτε να συζητήσουμε “περί Πάτρης”! Οι υπόλοιποι να θυμάστε, πως «ο πατριωτισμός, είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων».
(Σάμουελ Τζόνσον 1709 – 1784).
