Χωρίς να έχω καταλάβει πόσοι φορείς για ερασιτέχνες, ίσως και επαγγελματίες, φωτογράφους υπάρχουν στα Χανιά, θαυμάζω τη δραστηριότητα πολυάριθμων νέων και τα επιτεύγματα τους στη σύγχρονη και μοντέρνα, κατ’ εμέ, τέχνη της φωτογραφίας. Αμέλησα αλήθεια από παλαιότερα να ενταχθώ σε κάποιον φορέα.
Ξεκίνησα τη φωτογραφία το 1950, όταν κάποιοι συγγενείς από το εξωτερικό μου χάρισαν μια καλή, για την εποχή, μηχανή KODAK φυσαρμόνικα, που αν χηρσιμοποιηθεί, τραβά ακόμη στα 75 της χρόνια φωτογραφίες. Στη συνέχεια, άλλαξα πολλές μηχανές μα καμία δεν είχε αξία πάνω από 250 ευρώ -σημερινά χρήματα- γιατί δεν επεδίωκα καλλιτεχνικά επιτεύγματα αλλά μόνο απαθανάτιση οικογενειακών στιγμών, απαθανάτιση ανθρώπινων τύπων και τοπίων, κυρίως ορεινών, που θεωρούσα ότι με τη φωτογραφία τους τα παίρνω μαζί μου. Κάποιες εικόνες που χάνονταν. Τότε για να πετύχεις έπρεπε να ρυθμίσεις τον φωτισμό στη μηχανή, την ταχύτητα, την απόσταση και άλλα.
Διοργάνωσα έντεκα ατομικές εκθέσεις σε Νεώρια, ΚΑΜ, Πύλη της Άμμου, στο Φουαγιέ του Δήμου Χανίων, στον Δήμο Αποκορώνου και Κισσάμου και έλαβα μέρος σε δύο ομαδικές. Επίσης σε διαγωνισμούς, αλλά δεν αναφέρω τα “επιτεύγματα” μου για λόγους προσωπικούς. Τετρακόσιες από αυτές εξέδωσα σε πρωτότυπο λεύκωμα, που έχει εξαντληθεί, με έντεκα θέματα και παρουσίαζε κάποια άλλα και άγνωστα Χανιά. Πρόλαβα και απόκτησα κάπου 40 φωτογραφίες από τον φωτογράφο των αρχών του προηγούμενου αιώνα Π. Διαμαντόπουλο, από την αδελφή του, που αφορούν την προπολεμική δράση του Ορειβατικού Χανίων και ακόμα διέσωσα αρκετές αρχών του προηγούμενου αιώνα, από χαρακτηριστικές στιγμές οικογενειακές. Επίσης, μια συλλογή πάνω από εκατό μαυρόασπρες από τη ζωή των ανθρώπων της Σαμαριάς 1900-1970 που απέκτησε ο φορέας Σαμαριάς.
Φύλαξα σαν ενθύμιο, συλλεκτικές σήμερα, κάπου είκοσι φωτογραφικές μηχανές και μηχανές προβολής SLIDES, επιδιασκόπια ανάγνωσης φωτιστικής φιλμ κ.λπ. και διάφορους τύπους φωτ. φλας, που τα παλαιότερα είναι με μαγνήσιο που άναβε με φωτιά. Πριν τέσσερα χρόνια “έριξα” στον μπλε κάδο κάπου 910 έγχρωμα φιλμ των 36, αριθμημένα και καταγεγραμμένα κατά περίπτωση, με 35.000 πλακάκια φιλμ. Κράτησα μόνο κάπου 30 μαυρόασπρα και 15 έγχρωμα. Ξεκαθάρισα κάπου 7.000 μικρές φώτο- δείγματα και έμειναν για ξεκαθάρισμα άλλες τόσες. Έμειναν επίσης από εκθέσεις πάνω από 300 μεγεθυμένες 0,30×0.40-45, και ίσως λιγότερες 0,25×0,30, και κάποιες σε τύπου πασπαρτού χαρτόνι κορνίζα.
Σαν αναδρομικό αφιέρωμα στη γυναίκα παραθέτω κάποιες από τις φωτογραφίες γυναικών με δύσκολη ζωή σε απομακρυσμένα, κυρίως ορεινά, χωριά.
Υ.Γ.
Προ τριετίας σκέφθηκα για μια τελευταία έκθεση των καλύτερων φωτογραφιών μου με κάπου τριάντα από αυτές, μετά την προ δεκαετίας για τα 50 χρόνια του Δρυμού στο ΚΑΜ, αλλά για κάποιο καλό αποτέλεσμα δεν βοηθάνε τα σωματικά και πνευματικά δεδομένα.
