Την αγκάλιασαν με τη συμπεριφορά τους, τη στήριξαν με τη φιλία τους, την έκαναν μέλος της τάξης τους. Το παράδειγμα των μαθητών του Α3 του 2ου Γενικού Λυκείου Χανίων στην αντιμετώπιση μιας συμμαθήτριας τους με προβλήματα ακοής δείχνει πως μπορούν να νικηθούν οι ανισότητες και οι προκαταλήψεις πρώτα – πρώτα από τις σχολικές αίθουσες.
Στο Α3 βρεθήκαμε με την ευκαιρία μιας μικρής εκδήλωσης για την συμπερίληψη και τον τρόπο ένταξης της Λίας Κασσελάκη στην τάξη και συνομιλήσαμε με την ίδια την κοπέλα και τους συμμαθητές της.
Με τη νοηματική και τη βοήθεια της καθηγήτριάς της κ. Περογιάννη, η Λία μας επισημαίνει πως «στην αρχή ήταν δύσκολο, επιχείρησα να επικοινωνήσω με τα παιδιά και αυτό έγινε πιο εύκολα όταν άρχισαν να μαθαίνουν τη νοηματική γλώσσα! Οι συμμαθητές μου προσπάθησαν, το τμήμα εξελίχθηκε και είμαι πολύ χαρούμενη που με αποδέχθηκαν ως ίση».
Η νεαρή μαθήτρια μας τονίζει τη μεγάλη βοήθεια που είχε από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου αλλά και τη συνδρομή των ίδιων των παιδιών στην προσπάθεια τους να τις εξηγήσουν λέξεις, φράσεις, νοήματα κα.
Για τον μαθητή Νίκο Αγγελάκη η επικοινωνία με τη Λία ήταν πιο εύκολη. «Ήμουν μαζί της από την Α΄ Γυμνασίου και είχα δείξει ένα ενδιαφέρον να μάθω τη νοηματική, έκανα κάποια μαθήματα σε ιδιωτική σχολή, έγιναν κάποια μαθήματα και στο σχολείο μας τα οποία επίσης παρακολούθησα έτσι μπορώ να επικοινωνώ πιο εύκολα μαζί της» λέει ο μαθητής. Από τη μεριά της η Φαίη Χατζηαντωνίου που γνώρισε φέτος την κοπέλα εξηγεί πως «όσο μπορούσα και εγώ όπως και όλα τα παιδιά είχαμε τη διάθεση να είμαστε δίπλα της. Την αγκαλιάσαμε όσο μπορούσαμε σε συνδυασμό με τις καθηγήτριες της που μας βοήθησαν πάρα πολύ. Η ίδια η Λία ήταν ένα άτομο που είχε μεγάλη όρεξη και διάθεση να ενταχθεί. Αν κάτι μας δυσκόλεψε ήταν οι μάσκες καθώς επειδή έπρεπε να τις φοράμε δεν μπορούσε να δει τα χείλια μας και να διαβάσει αυτά που λέγαμε. Όμως το ξεπεράσαμε.»
« Τις πρώτες ημέρες υπήρχε ένα άγχος σε όλο το τμήμα γιατί ξεκινούσαμε το λύκειο. Είχαμε μια δυσκολία επικοινωνίας ακόμα και μεταξύ μας οι ακούοντες αλλά γρήγορα προχωρήσαμε και η Λία έγινε κομμάτι της παρέας μας. Η Λία έχει κάνει μια απίστευτη προσπάθεια, έχει πολύ μεγάλη θέληση και καταπληκτική βοήθεια από τις καθηγήτριες παράλληλης στήριξης την κ. Μαρία και την κ. Ελισάβετ» επισήμανε ο Ιωσήφ Στρομπά.
«Όλοι μαζί κάναμε ότι μπορούμε για να την κάνουμε να αισθανθεί καλύτερα, ακόμα και νοηματική κάναμε προκειμένου να μπορούμε να συνεννοηθούμε» μας είπε η Μαριάνθη Ψεγιαννάκη, ενώ η Μυρσίνη Χαροκοπάκη συμπλήρωσε ότι «έμαθα μερικές λέξεις στη νοηματική για να μπορώ να συνεννοούμαι στα βασικά, ήμουν δίπλα της αν χρειάζονταν κάτι. Αν μαθαίναμε νοηματική γλώσσα ακόμα καλύτερα θα μπορούσαμε να έχουμε και πιο ωραία επικοινωνία».
ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
Οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής που συνέδραμαν την προσπάθεια της νεαρής κοπέλας ήταν οι κ. Μαρία Περογιαννάκη, Ελισάβετ Καλούδη, Όλγα Δρακάκη. Δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί είναι αναπληρωτές και πχ. κ. Καλούδη προσλήφθηκε στις αρχές Νοέμβρη μια κατάσταση πολύ αρνητική για τα παιδιά που δεν έχουν τους δασκάλους από την πρώτη στιγμή που θα μπουν στη σχολική αίθουσα. «Αρχικά η αντιμετώπιση των παιδιών ήταν περίεργη γιατί δεν ήξεραν τι σημαίνει κώφωση, πως γίνεται η νοηματική. Έπρεπε να τους το εξηγήσουμε, να τους φέρουμε σε επαφή με τη νοηματική! Κατάλαβαν ότι η Λία δεν είναι διαφορετική έχει κάποια αδυναμία που όμως ξεπερνιέται αν θέλουμε. Τα παιδιά μας αποδέχθηκαν και καταφέραμε και φτάσαμε σε ένα επίπεδο έστω με αυτές τις υποδομές και αυτές τις δυνατότητες που μας δίνονται» δηλώνει η κ. Περογιαννάκη.
Η κ. Καλούδη σημειώνει πως «επειδή είναι η δεύτερη μου χρονιά η παράλληλη στήριξη με δυσκόλεψε, ήδη είχε “τρέξει” η ύλη και προσπαθούσα με ότι εφόδια είχα να τις δώσω ότι μπορώ, να καλύψουμε τα όποια ελλείμματα της». Η “μοίρα” των καθηγητών ειδικής αγωγής είναι να γίνονται …“μπάλα” ανάμεσα στα σχολεία με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αφοσιωθούν στα παιδιά όπως θα ήθελαν. Παράλληλα το αίτημα η νοηματική γλώσσα να διδάσκεται μόνιμα κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς. «Η Λία απέδειξε πως ένα παιδί με προβλήματα ακοής μπορεί να ενταχθεί σε μια τάξη ακουώντων» λένε οι εκπαιδευτικοί.
Η διευθύντρια του 2ου Γενικού Λυκείου Χανίων κ. Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτου. «Ως σχολείο είμαστε ανοικτή στην κοινωνία και σε κάθε είδους προκλήσεις. Στο σχολείο μας έχουμε και παιδιά με κινητικά προβλήματα σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Δυστυχώς δεν είχαμε τους καθηγητές που θα έπρεπε να υπάρχουν για την υποστήριξη τους, δεν είχαμε το αναγκαίο βοηθητικό προσωπικό,σχολικός νοσηλευτής δεν υπάρχει! Οι συνάδελφοι της Ειδικής αγωγής έπρεπε να μοιράζονται σε διάφορα σχολεία, δεν κάλυπταν όλο το ωράριο του παιδιού με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται. Το παιδί αισθάνονταν άνετα, εμείς όμως όχι! Γιατί πέρα από την καλή διάθεση που είναι πολύ μεγάλη από τους συνάδελφους και τους καθηγητές υπάρχει και η ευθύνη της Πολιτείας! Που κάποια στιγμή πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της»!
ΠΕΡΟΓΙΑΝΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ.
ολόκληρο αρθρο για ενα τοσο σημαντικο θεμα την ωρα που βλεπουμε ποσο στοιχίζουν οι προκαταλήψεις και δεν καταφέρατε να γράψετε το πιο σημαντικό άτομο στο θέμα σας σωστα.