Ραγδαίες εξελίξεις

Η Τουρκία ολοκλήρωσε το Σάββατο, 8 Δεκεμβρίου τις διπλωματικές κινήσεις της με στόχο την νομική κατοχύρωση της Συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης για την μεταξύ τους ΑΟΖ. Η Άγκυρα κατέθεσε επισήμως στον ΟΗΕ το Σάββατο (17.00 τοπική ώρα  Τουρκίας) τη Συμφωνία αυτή, ώστε να περιληφθεί στον πίνακα οριοθετήσεων του ΟΗΕ.
Mία ημέρα προηγουμένως , το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε τη Συμφωνία αυτή, όπως έπραξε  με συνοπτικές διαδικασίες και η κυβέρνηση της Λιβύης.
Η τουρκική κυβέρνηση  είχε σπεύσει- προτού υπογράψει το σχετικό Μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης- να εξασφαλίσει τη θέση της αρμόδιας Επιτροπής Ωκεανογραφικών Μελετών του ΟΗΕ ότι το Μνημόνιο είναι σύμφωνο με το Δίκαιο της Θάλασσας.
Έτσι , ο Τ. Ερντογάν σε δημόσια ομιλία του  ανέφερε ότι τα δύο γεωτρύπανα και τα δύο ερευνητικά σκάφη η Άγκυρα τα πήρε για να τα χρησιμοποιήσει για τη «Γαλάζια Πατρίδα». Το πότε , πως και αν  θα τα χρησιμοποιήσει ο Ερντογάν στην «ΑΟΖ του» με τη Λιβύη εξαρτάται από τις αποτελεσματικές αποτρεπτικές κινήσεις που ακόμα δεν έχει εμφανίσει η ελληνική κυβέρνηση, ούτε έχει αρχίσει να τις υλοποιεί.
Δυστυχώς , η ελληνική κυβέρνηση , αλλά και το σύνολο των πολιτικών κομμάτων άφησαν να περάσει  ανεκμετάλλευτη μια μοναδική ευκαιρία να σταματήσουν τα προκλητικά και εμπρηστικά σχέδια της Τουρκίας στην ΑΟΖ, κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής στο ΝΑΤΟ στις αρχές  της περασμένη εβδομάδας:
Η Λιβύη, που είναι τρίτη χώρα, εκτός ΝΑΤΟ, απειλεί κυριαρχικά δικαιώματα  πλήρους μέλους του ΝΑΤΟ , όπως η Ελλάδα στην μη οριοθετημένη ΑΟΖ Ελλάδας Λιβύης. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα είχε κάθε δικαίωμα κατά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, να επικαλεστεί το άρθρο 5 της Συμμαχίας ,το οποίο υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη  της να συνδράμουν εμπράκτως στο πλευρό της νατοϊκής χώρας , όπως η Ελλάδα, που έχει ένδειξη απειλής εναντίον της κυριαρχίας ή της ασφαλείας  από κινήσεις και πράξεις τρίτης χώρας όπως η Λιβύη στην ΑΟΖ της περιοχής. (σσ. Υπενθυμίζεται ότι  η επίκληση του άρθρου 5 της Συμμαχίας έχει χρησιμοποιηθεί με το ίδιο σκεπτικό στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας , του Ιράκ και προσφάτως , το 2011 από τη Γαλλία για το συμμαχικό βομβαρδισμό της Λιβύης του Καντάφι , με πλήρη συμμετοχή και της Ελλάδας , που διέθεσε τα αεροδρόμια της για τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Λιβύη) .
Το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ όμως είναι αδύνατον να χρησιμοποιηθεί εναντίον κράτους μέλους της Συμμαχίας εν προκειμένω της Τουρκίας.  Έτσι η ελληνική κυβέρνηση περιορίστηκε να «παραπονεθεί» στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ εναντίον της Τουρκίας , χωρίς συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ενώ  επέλεξε να μην στραφεί εναντίον της Λιβύης , ώστε να σταματήσει  η οριοθέτηση της ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης καίτοι η Αθήνα είχε στο πλευρό της τον Γάλλο Πρόεδρο Ε. Μακρόν.
Με την επίσημη κατάθεση της οριοθετημένης ΑΟΖ Τουρκίας Λιβύης στην αρμόδια Επιτροπή οριοθετήσεων του ΟΗΕ, προκειμένου να αποκτήσει νομική ισχύ, η Αθήνα έχει συγκεκριμένο χρονικό όριο 40 ημερών για να αντιδράσει και να σταματήσει την νομική κατοχύρωση στον ΟΗΕ της ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης. Έτσι η Αθήνα υποχρεούται να καταγγείλει επισήμως στον ΟΗΕ την τουρκο-λιβυκή ΑΟΖ, καταθέτοντας ταυτόχρονα  τα εξωτερικά όριά της ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου- Αιγύπτου στον ίδιο πίνακα οριοθετήσεων του ΟΗΕ. Μέχρι στιγμής όμως η Αίγυπτος δεν δείχνει την άμεση προθυμία , ενώ η Λευκωσία παραμένει περίπου ακίνητη και δεν έχει δώσει το πράσινο φως για την οριοθέτηση , έστω, της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ.  Η επίσημη καταγγελία και η κατάθεση εξωτερικών ορίων ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου , τουλάχιστον, είναι απαραίτητες κινήσεις  προκειμένου να μην αποκτήσει νομική ισχύ η τουρκο-λιβυκή ΑΟΖ και  χαθεί η ευκαιρία – ο ίδιος ο ΟΗΕ- να παραπέμψει το θέμα στο Δικαστήριο της Χάγης για τελεσίδικη απόφαση που θα αφορά μόνον στην ΑΟΖ Τουρκίας Λιβύης.
Αντιθέτως η ελληνική κυβέρνηση εξαντλεί τα πυρά της  εναντίον της Τουρκίας σε παραστάσεις και επικλήσεις  συμπαράστασης και υποστήριξης της Ελλάδας στην ΕΕ, που δεν έχει τρόπο ούτε και μέσο να εξαναγκάσει την Τουρκία να κάνει πίσω έστω και εκ των υστέρων.
Γι’ αυτό, όσο περνούν οι ημέρες η ελληνική κυβέρνηση αρχίζει να καλλιεργεί στην εσωτερική κοινή γνώμη, με ποικίλους τρόπους, τη θέση ότι η αποκλιμάκωση της έντασης  με την Τουρκία γίνεται μόνον με διπλωματικά μέσα και «ανοιχτά χαρτιά».
Με άλλα λόγια η Αθήνα , εκμεταλλευόμενη όλες τις  διεθνείς  φραστικές , αλλά χωρίς νομική ισχύ καταδικαστικές τοποθετήσεις απέναντι στις κινήσεις της Άγκυρας, (Στέητ Ντηπάρτμεντ, Μόσχα, ΝΑΤΟ ,ΕΕ κλπ.) στοχεύει στην παραπομπή του θέματος της οριοθέτησης της συνολικής υφαλοκρηπίδας Ελλάδας Τουρκίας  στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σύμφωνα με την  μόνιμη και σταθερή πολιτική θέση της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι οι δύο χώρες  θα συμφωνήσουν σε διερευνητικές επαφές και διαπραγματεύσεις που θα καταλήξουν στο απαραίτητο συνυποσχετικό για την από κοινού παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη. Η διαδικασία αυτή όμως απαιτεί πολύ χρόνο- και επομένως μείωση κατ’ανάγκην της έντασης και των προκλητικών κινήσεων-  γεγονός που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να κερδίσει πολύτιμο χρόνο και να μην βρεθεί στην πολύ δύσκολη θέση άμεσων σοβαρών και βίαιων αποφάσεων , όπως επιδιώκει η Τουρκία..
Οι προηγούμενες προσπάθειες παραπομπής του θέματος της υφαλοκρηπίδας  με συνυποσχετικό στο Δικαστήριο της Χάγης , από το 1976 απέτυχαν παταγωδώς λόγω των τουρκικών απαιτήσεων να συμπεριληφθούν στη διαπραγμάτευση το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας.
Όμως οι καιροί έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων και κυριαρχίας. Και τούτο διότι η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη και την διαχρονική και ηθελημένη αδράνεια της Αθήνας να αντιμετωπίσει και να διορθώσει πολλά λάθη  στους χειρισμούς της, έχει επισήμως προσθέσει νέες και πολύ σοβαρές απαιτήσεις της στο «καλάθι» των διαπραγματεύσεων – διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας. Πέραν των γνωστών τουρκικών απαιτήσεων πχ για τα σχέδια πτήσεως στο Αιγαίο, το FIR Αθηνών κλπ. η Άγκυρα έχει επισήμως και σταθερά από το 2012 θέσει στο τραπέζι των διμερών διαπραγματεύσεων το θέμα Αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης, το θέμα του καθεστώτος κυριαρχίας των νήσων του Αν Αιγαίου ,κλπ. σ ένα σύνολο 15 και πλέον θεμάτων που θίγουν και απειλούν ευθέως την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και που καταλήγουν  στη μόνιμη τουρκική θέση ότι οποιαδήποτε συμφωνία με την Ελλάδα θα είναι καζάν- καζάν , δηλαδή μισά- μισά..
Προκειμένου να πετύχει αυτόν τον τελικό στόχο του καζάν- καζάν, η Τουρκία δεν πρόκειται να αποδεχθεί μακροχρόνιες και «ανούσιες» γι’ αυτήν διαπραγματεύσεις. Η Τουρκία το δηλώνει με όλους τους τρόπους ότι θα «επισπεύσει» με κάθε τρόπο και μέσο το διαμερισμό – διαμελισμό του Αιγαίου. Η ενδεχόμενη παρουσία τουρκικού γεωτρύπανου- ερευνητικού πλοίου νότια της Κρήτης και οι επικίνδυνες πιθανές συνέπειες  ανοίγει τον δρόμο για ταχύτατες  εξελίξεις αμφίβολου θετικού αποτελέσματος  για τα εθνικά συμφέροντα..