Ρευστό τοπίο στην Ευρωζώνη

Στο Συμπόσιο του Τζάκσον Χωλ στο Γουαϊόμιγκ των ΗΠΑ το 2017 για την οικονομία, κορυφαίοι τραπεζίτες της Fed, της Ε.Κ.Τ. και βραβευμένοι με Νόμπελ διαπρεπείς οικονομολόγοι ανησυχούντες για το αβέβαιο μέλλον του ευρώ, έκριναν, ότι η ευημερία της Ε.Ε. θα εξαρτηθεί απ’ την πολιτική, που θα εφαρμόσει για, ν’ αποφύγει περαιτέρω την κρίση, που άρχισε απ’ το 2009 και συνεχίζεται.
Οι οικονομολόγοι έκριναν, ότι αν δεν τεθεί σε υγιείς βάσεις η οικονομία, που την κρατά στα χέρια του ο Ντράγκι και δεν λυθούν τα προβλήματα της Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας και Ελλάδας, η Ευρωζώνη, πριν διαλυθεί, θα κάνει ανυπολόγιστη ζημιά στην παγκόσμια οικονομία. Υπάρχουν αστάθειες, για τις οποίες δεν διατίθενται εργαλεία, να τις διαχειριστούν άλλοι παράγοντες.
Μετά το πλήγμα, που υπέστη η Ε.Ε. απ’ το “Brexit” υφέρπει κίνδυνος, εκ της απελπιστικής κατάστασης στην Ιταλία, να μειώνονται οι πιθανότητες παραμονής της στο ευρώ, χρόνο με το χρόνο. Εντάθηκε ως εκ τούτου ο προβληματισμός των Ευρωπαίων, στο τι πρέπει να γίνει για τη βιωσιμότητα του ευρώ. Κατά τον Πορτογάλο Μάρκς Σεντένο, πρόεδρο του Γιούρογκρουπ, συζητήσεις «προς την ενδυνάμωση του κοινού νομίσματος και της θεσμικής του ικανότητας… γίνονται» και «αναμένεται να ληφθούν αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου» (“Χ.Ν.” 24/3/18).
Σχέδια έκτακτης ανάγκης για μια πιθανή κατάρρευση της Ευρωζώνης αναζήτησαν από κοινού οικονομολόγοι σε Συνέδριο, που οργάνωσε το Γερμανικό Πανεπιστήμιο ESMT και το Ινστιτούτο Μαξ Πλάνκ. Οπως γράφει το “Die Welt” «το ευρώ παρά την θετική ανάπτυξη, ανά πάσαν στιγμήν μπορεί να ξανασκοντάψει».
Οι πάντες βλέπουμε, ότι ανησυχούν, διότι γνωρίζουν, ότι η αρχιτεκτονική του ευρωσυστήματος ήταν προβληματική εξ άρχης, τα δε ελλείμματα της Συνθήκης του Μάαστριχτ αποτέλεσαν τροχοπέδη για την σταθεροποίηση του ευρώ και τούτο ήταν νερό στο μύλο των Ευρωσκεπτικιστών, που έθεταν υπό αμφισβήτηση την επιτυχία του. Για να είναι επωφελής η συγρότηση μιας νομισματικής ένωσης, επιβάλλεται όλα τα κράτη – μέλη «ν’ ακολουθούν ενιαία νομισματική πολιτική» και να διέπονται από την ίδια ομοσπονδιακή τακτική, που δεν συμβαίνει, ένεκα εκχώρησης των πρωτογενούς φύσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων τους.
Οι προτεστάντες των Βρυξελλών δικαίως θορυβούνται για την τύχη του κοινού νομίσματος και σκέπτονται, πως πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν την πιθανή έξοδο κράτους – μέλους από το σύστημα, είτε αυτοβούλως, χωρίς την έγκριση των άλλων ή με την συγκατάθεσή των, είτε κατόπιν αναγκαστικής εκδίωξης. Επειδή δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο, που να ρυθμίζει τέτοιες περιπτώσεις, συζητούν αυτό το ενδεχόμενο νομιμοποίησης αποχώρησης, ή αποβολής κράτους – μέλους απ’ την Ευρωζώνη.
Πάντως, αν με οποιονδήποτε τρόπο απομακρυνθεί ένα κράτος απ’ το ευρώ, το σύστημα θα προσκρούσει σε ζητήματα βιωσιμότητάς του! Σκέπτονται, λοιπόν, να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις, ώστε διά παν ενδεχόμενον, να αποφευχθεί ή κατάρρευση της Ευρωζώνης. Η πορεία του ευρώ, που αναπτύχθηκε και διαδόθηκε χωρίς “ομοσπονδιακή λογική” είναι πιθανόν να ανακοπεί. Γι’ αυτό επεξεργάζονται σχέδια εκτάκτου ανάγκης, όχι για τη σωτηρία κράτους, που ενδέχεται να φύγει, λίγο τους νοιάζει, αλλά για την επιβίωση των υπολοίπων.