“Ρεσάλτο” στο κράτος

Μια ολόκληρη ψυχολογία έχει καλλιεργηθεί εδώ και δεκαετίες στον μέσο Ελληνα. Μια εχθρική αντιμετώπιση απέναντι σε αυτό που λέγεται “κράτος”, τους θεσμούς και τις υπηρεσίες του.
Οι Ελληνες στην πλειοψηφία τους εμφανίζονται ως οι πιο “αντικρατιστές” στην Ευρώπη, βέβαια την ίδια ώρα ο αντικρατισμός τους… ξεθωριάζει όταν οι ίδιοι ή κάποιο πολύ κοντινό τους πρόσωπο έχουν άμεση σχέση με το κράτος, υπαλληλική ή εργολαβική.
Θεωρούν εν πολλοίς ότι και το 1 ευρώ που δίνουν με κάποιο τρόπο μέσω της απευθείας φορολογίας, του ΦΠΑ, των εισφορών είναι χαμένο αλλά την ίδια ώρα γίνονται έξω φρενών όταν τα νοσοκομεία δεν λειτουργούν σωστά και δεν τους εξυπηρετούν, το σχολείο που πάνε τα παιδιά τους δεν είναι έγκαιρα και σωστά στελεχωμένο, η περιοχή τους στερείται βασικά έργα υποδομών τα οποία έχει ανάγκη κ.ο.κ.
Γιατί τα αναφέρουμε αυτά; Με αφορμή το αίτημα κρατικών και περιφερειακών υπηρεσιών σε ιδιώτες ιδιοκτήτες γης να διευκολυνθούν για την πραγματοποίηση των συνοδών έργων στη στρατιωτική γέφυρα που τοποθετήθηκε στον Κερίτη προσωρινά παραχωρώντας ένα μικρό τμήμα των περιουσιών τους, το οποίο θα τους επιστραφεί μόλις γίνει η κανονική γέφυρα, ορισμένοι όπως μαθαίνουμε έβαλαν ιδέες στα μυαλά των ιδιοκτητών ότι «θα πρέπει να ζητήσουν πολλά χρήματα, ευκαιρία είναι αφού το κράτος έχει λεφτά» κ.ο.κ.
Ευτυχώς οι ιδιοκτήτες δεν “τσίμπησαν” αλλά ανάλογες πρακτικές είχαμε και σε πολλά ακόμα δημόσια έργα που γίνονται για το κοινωνικό όφελος και συμφέρον.
«Το κράτος πληρώνει, ας αρπάξουμε όσα περισσότερα μπορούμε» είναι η γενική ιδέα.
Βέβαια γιατί να περιμένουμε μια διαφορετική αντιμετώπιση από τον κάθε απλό πολίτη όταν όλο το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει γαλουχηθεί εδώ και δεκαετίες στη “λογική” του “ρεσάλτο στο κράτος” και “δημόσιο, το φέουδο μας”;