Ρευστό τοπίο στο Κοινοβούλιο

Νέο κομματικό περιβάλλον διαμορφώνεται στο Κοινοβούλιο μετά τη αποχώρηση και της ομάδας Αχτσιόγλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ από 47 βουλευτές μετά την εγκατάλειψη των 2 της “Ομπρέλας” και των 9 της ομάδας “6+6”, έμεινε με 36 βουλευτές, 4 περισσότερους από τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας έτσι ένα πολύ ρευστό βουλευτικό τοπίο. Για πρώτη φορά στα χρονικά του Ελληνικού Κοινοβουλίου, εφόσον οι αποχωρήσαντες δημιουργήσουν νέο σχήμα, θα έχουμε εννιακομματική βουλή με 9 αρχηγούς.
Για να αναγνωριστεί νέο κόμμα στο Κοινοβούλιο από ανεξάρτητους βουλευτές, πρέπει ν’ αποτελείται τουλάχιστον από 10 άτομα, να έχει ονομασία και αρχηγό. Τώρα ποια στρατηγική θ’ ακολουθήσει, είναι ένα απ’ τα σπουδαιότερα ζητήματα, στα οποία οφείλουν να δώσουν λύση το συντομότερο, διότι δεν τους μένει καιρός μέχρι τη συζήτηση σε δύο εβδομάδες λόγω του Π/Υ 2024. Τότε θα δοθεί το στίγμα του, το οποίο θα δοκιμαστεί οριστικά στις επικείμενες Ευρωεκλογές το 2024. Υπ’ όψιν ότι αν μία κοινοβουλευτική ομάδα σχηματιστεί από ανεξάρτητους βουλευτές, θα έχει όλα τα προνόμια των άλλων κομμάτων που προέρχονται απ’ την εκλογική διαδικασία, πλην της επιδότησης.
Από τους παραμένοντες στην Κουμουνδούρου υποστηρικτές του νέου προέδρου, ειπώθηκε ότι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ απελευθερώθηκε, ότι γίνεται “πιο δυνατός” και “πιο ενωμένος”. Δεν είπαν όμως ότι έγινε “πιο διασπασμένος”, ένεκα του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δεν προβλέπεται να παρέμβει, αλλά και αν το κάνει, θα είναι κατόπιν εορτής. Πάντως στις ανακοινώσεις δεν αναφέρθηκε πουθενά το όνομά του και τούτο δείχνει εμμέσως πλην σαφώς ότι σιγά-σιγά αποδομείται, όταν ακούγεται πως «δεν κυβερνάμε με Κατρούγκαλο και Τσακαλώτο». Πάντως η δύναμη του νέου σχήματος θα φανεί απ’ τις δημοσκοπήσεις και κατόπιν απ’ τις Ευρωεκλογές.
Τα ιστορικά στελέχη που σχημάτιζαν τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και αποχώρησαν, είχαν ταχθεί εξαρχής κατά της υποψηφιότητας Κασσελάκη για την Προεδρία για λόγους επικοινωνιακούς και πολιτικούς και όχι προσωπικούς. Τα ερωτήματα είναι γιατί δεν έδωσαν καμία μάχη εντός του κόμματος, ενώ θα ’πρεπε να μείνουν, να πολεμήσουν από μέσα, αν υπάρχει κι άλλη εσωκομματική αντιπολίτευση και τέλος αν θα ’χουμε κι άλλο κύμα αποχώρησης. Στην πολιτική ιστορία μας όσα κόμματα έγιναν από διασπάσεις δεν δικαιώθηκαν, δεν άντεξαν. Η ΔΗΑΝΑ του Στεφανόπουλου, το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα, η ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά, οι ΑΝΕΛ του Καμμένου, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ που μετά τη διάλυση του ΚΚΕ έγινε ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτά τα κόμματα τα μέλη έφευγαν, ο αρχηγός έμενε. Στον τελευταίο, ο αρχηγός έφυγε, φεύγουν και τα μέλη. Ο Κασσελάκης που είναι “μια στο καρφί και μια στο πέταλο”, το μόνο σωστό που είπε είναι ότι «αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν διαφορετικός, δεν θα είχα εκλεγεί πρόεδρος». Αν φύγουν και άλλοι θα μείνει;