Ρίμα και Κρήτη

Ενας θνητός είμαι κι εγώ
μέσα σ’ αυτή την πλάση,
που εικοσπέντ’ αναζητά
τα εκατό να φτάσει.
Δειλά δειλά ξεκίνησα
και γράφω κάποιες ρίμες,
για ν’ απομείνουν ζωντανές
των προγονών οι μνήμες.
Ενας θνητός ανάμεσα
στο πλήθος, των ανθρώπω,
που κατοικούν πάνω στη Γη
κι έχουν δικό τους τόπο.
Εμένα την πατρίδα μου
τηνε φωνάζουν Κρήτη
κι έχει τσοι ρίμες φαίνεται
εις τον αιματοκρίτη.
Είναι χιλιάδες στο νησί
οι μαντιναδολόγοι,
μα γράφουν και ριζίτικα
όταν συντρέχουν λόγοι.
Παράγοντες πολιτισμού
ρίμα και μαντινάδα,
με σάτιρας αθιβολές
για την γλυκιά Ελλάδα.
Ο,τι κι αν γράφ’ ο Κρητικός
πρέπει το νου ντου να ‘χει,
η Κρητική ντοπιολαλιά
στο στίχο να υπάρχει.
Για ν’ απομέν’ αθάνατη
κι άφθαρτη μεσ’ το χρόνο,
τση Κρήτης η παράδοση
που ‘χει ζωή αιώνω.