Ρήματα ζωής…

«Ο άνθρωπος πρέπει να ζητά, να επιδιώκει και να επιτυγχάνει τον αγιασμό του, τον καθαρισμό του, τον τελειοποίησή του, τον εξαγνισμό του».
Τέτοια “moto” θεολογικής – φιλοσοφικής σκέψης, κοσμούν τις άκρες των σελίδων. Τα περιθώριά τους… Στοχασμοί και προτροπές του Παππού και πατέρα μας… Ειρηναίου Γαλανάκη. Ιεράρχη, και του Υψίστου, Λειτουργού. Κι οι σελίδες…, ατελείωτες! Ισαμε 400 τόσες, και ακόμη περισσότερες! Αυτές τις σελίδες επιμελήθηκε, με φροντίδα σεβασμό αγάπη και βαθύτατη γνώση… ο θεολόγος Ιεροψάλτης γραμματέας στην Μητρόπολή μας και φίλος ιδιαίτερα αγαπητός της πόλης και της καρδιάς μας…, Αντώνης Π. Βακάκης.
Συγκεντρώνοντας με υπομονή και κόπο, τόσο πολύ υλικό, την Υλη την περί της Νουθεσίας λόγου, όπως ακριβώς αρθρώθηκε για τον κόσμο, από τον ίδιο τον Ιεράρχη μας…
Του “εργάτη του Ευαγγελικού λόγου” όπως ο ίδιος ο κύριος Βακάκης σημειώνει για τον μακαριστό Επίσκοπο…
…«Μεγαλόπνοος, οραματιστής, κοινωνικός πρωτεργάτης και αναμορφωτής, ενώ το πολυδιάστατο έργο του ανθρωπίνου ήταν εγκεντρισμένο στην πίστη του Χριστού και στο σεβασμό του ανθρωπίνου προσώπου. Αγωνία και μέριμνά του διά βίου ήταν ο τρόπος κοινωνικής πραγμάτωσης του Χριστιανισμού». Γλαφυρά και εναργώς, ο Σεβασμιώτατος Αμφιλόχιος, σημειώνει στον χαιρετισμό του, ανάμεσα σε άλλα, στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου.
Εξ άλλου και στον πρόλογο του Βαγγέλη Κακατσάκη στον οποίο τονίζει και την αγάπη και την περηφάνια του για τον παλιό του μαθητή Αντώνη Βακάκη, ο λόγος του αοίδιμου Μητροπολίτη μας, που υπηρέτησε την ανάγκη του ανθρώπου, άλλο δεν δείχνει, από την ανησυχία του για τον άνθρωπο, την αγωνία του για τα δεινά του, τη φροντίδα του για τα αδιέξοδά του, «Δεν μπορώ να παραιτηθώ παιδιά μου από το χρέος μου».
…Ο Αντώνης, ικανοποιημένος πολύ για τούτο το “ευγενικό εγχείρημα” αναλύει το πώς χώρισε το υλικό του σε τρία μέρη, ώστε να καλυφτεί όλος ο κύκλος του Εκκλησιαστικού έτους, και να περιληφθεί στο ωραίο βιβλίο. Ευχαριστεί ακόμη όσους τον συνέδραμαν σ’ αυτό το έργο το πολλαπλώς άξιο και χρήσιμο, και εκφράζει ακόμη την ευχή, το βιβλίο να βρει την απήχηση στη θρησκευτική μας συνείδηση και την καρδιά… Αυτή που του πρέπει…
…Σ’ ευχαριστούμε πολύ Αντώνη για το τόσο ενδιαφέρον δώρο σου, κι εγώ, κι ο δάσκαλός σου, που μας χάρισες με σεβασμό και αγάπη όπως αφιερωματικά καταθέτεις πάντα να αξιώνεσαι, την ολοκλήρωση τέτοιων ωραίων έργων…