Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης
Ξεκινάω με την απόφαση του Αντώνη Βακάκη να έχει μαγνητοφωνήσει τα τελευταία χρόνια αρκετές ομιλίες του μακαριστού Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη και πολλές από αυτές σήμερα να τις εκδόσει σε βιβλίο.
Oπως αναφέρει στην εισαγωγή του: «…άραγε δεν είναι κρίμα αυτά τα λόγια, αυτές οι σκέψεις, οι γνώσεις, οι παραινέσεις η αγωνία και εν τέλει η σοφία ενός ποιμένα με τέτοιο πνευματικό ανάστημα, να μην γίνουν κτήμα σε περισσότερους ανθρώπους; Γιατί ο λόγος του να μην διαδοθεί σε ένα ευρύτερο κοινό όπως ακριβώς και τα συγγράμματα του;…».
Είναι αυτό που ο μακαριστός Ειρηναίος έλεγε πάντα, ότι θα πρέπει όλοι μας να αφήσουμε καλά χνάρια στο πέρασμα μας από αυτήν την ζωή.
Πρέπει να ευχαριστήσουμε τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη μας κ.κ. Αμφιλόχιο, φωτισμένο ιεράρχη, μια ξεχωριστή και προικισμένη προσωπικότητα, ο οποίος πάντα ανησυχεί έντονα για το μέλλον αυτού του τόπου, για την στήριξη αυτής της σπουδαίας έκδοσης.
Σαν αντιπρόεδρος της Ένωσης Προβολής του έργου του από Κισάμου & Σελίνου μακαριστού μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Αντώνη Βακάκη, για την πολύ μεγάλη προσφορά του στις επόμενες γενιές με το σύγγραμμά του αυτό.
Με την ευκαιρία, θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους ανθρώπους που συνέβαλαν στην συντήρηση του Μουσειακού χώρου Ειρηναίου Γαλανάκη, κ. Μαρινάκη Δημήτριο, (βάψιμο και μόνωση), κ. Βιγλάκη Αντώνη, (συντήρηση στον κλιματισμό), καθώς και τα καταστήματα “Καύκας”, για την αντικατάσταση φωτισμού.
Ευχαριστούμε, τέλος, κάθε δωρητή που συμβάλει στην σωστή λειτουργία του Μουσείου, ώστε οι νεώτερες γενιές να διδάσκονται και να γνωρίζουν ποιος ήταν ο Ειρηναίος Γαλανάκης και ποιά ήταν η κοινωνική και πνευματική προσφορά του στην κοινωνία μας ευρύτερα. Το έργο του φωτισμένου και ευλογημένου από το Θεό Ειρηναίου πρέπει όλοι να το αναδεικνύομε και να το προβάλλομε, γιατί αυτό είναι η καλύτερη πυξίδα για το δρόμο μας.
Παραθέτω ένα απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτη Ειρηναίου από το βιβλίο του κυρίου Βακάκη “Ρήματα ζωής”, η οποία αναφέρεται στον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου).
H εορτή των Τριών Ιεραρχών καθιερώθηκε στα μέσα του 11ου αιώνα στα χρόνια του Κωνσταντίνου Θ’ Μονομάχου ή του Αλέξιου Α΄ Κομνηνού από τον Μητροπολίτη Ευχαΐτων Ιωάννη Μαυρόποδα. Σήμερα, τόσους αιώνες μετά, δυστυχώς σκεφτόμαστε να την καταργήσομε… Μέσα από το απόσπασμα αυτό μας μιλάει ο μακαριστός Ειρηναίος για τους τρεις μεγάλους αγίους της Εκκλησίας και για την παγκόσμια ακτινοβολία τους.
«Σήμερο που εορτάζουμε τους τρεις Ιεράρχες, παιδιά μου, και τους τιμούμε, αναζητούμε αυτό το πνεύμα της συνθέσεως του ανθρωπίνου πνεύματος με το πνεύμα του Θεού. Το ανθρώπινο πνεύμα, όπως είπαμε, είναι περαστικό, εφήμερο, σήμερο ισχύει, αύριο δεν ισχύει. Ξέρουμε πολύ καλά ότι οι θεωρίες, οι φιλολογικές, οι τεχνικές, οι καλλιτεχνικες, όλες αυτές, πόσο γρήγορα περνούν. Ενα πράγμα παραμένει αιώνιο∙ το πνεύμα του Θεού, το οποίο η Εκκλησία μεταδίδει στον κόσμο.
Εκείνο που αναζητά κανείς σήμερο πραγματικά από την παιδεία της εποχής μας και της χώρας μας, φυσικά, είναι η σύνδεση αυτή. Ανθρώπινες γνώσεις έχουμε πάρα πολλές
-σήμερα περισσότερες από όσες ήταν την εποχή των Πατέρων της Εκκλησίας- αλλά δεν μπορέσαμε να τις συνδέσομε με το πνεύμα του Θεού. Εκάναμε, αγαπητοί μου, επιστήμες να ερευνήσομε ποιο; Τη δημιουργία του Θεού; Τι δημιουργούμε χωρίς τον Κτίστη; Τις επιστήμες αυτές τις έχουμε μακριά από τον Δημιουργό. Είναι δυνατον, σας παρακαλώ, να εξετάσεις αυτό το ξύλινο πράγμα, αν δεν λογαριάσεις τον ξυλουργό που το έκανε; Είναι δυνατόν να κάνεις επιστήμη, χρησιμοποιώντας το μυαλό που σου έδωσε ο Θεός και τη φύση, αυτή που σου έδωσε ο Θεός και να μην λογαριάζεις τον Θεό; Είναι δυνατόν να κάνεις παιδεία και να μιλείς για πνευματική εργασία και να μην λογαριάζεις το Αγιο Πνεύμα; Διότι, υπουργοί, πολιτικοί, διδάσκαλοι και μαθητές, κάναμε αυτά τα λάθη και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση της ελληνικής Παιδείας. Νομίσαμε ότι μπορούσαμε να κάνομε σοφία, να κάνομε γνώση και επιστήμη μακριά από Εκείνον, ο οποίος έδωσε στον άνθρωπο το πνεύμα, το εργαλείο αυτό που λέγεται νους. Αυτό είναι ένα εργαλείο που στο έδωσε ο Θεός όχι να τον υβρίζεις, όχι να τον πολεμάς, όχι να τον αγνοείς. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε αυτά τα πράγματα. Και σήμερο τιμώντας τη μνήμη των τριών μεγάλων Οικουμενικών Διδασκάλων σκεπτόμεθα και τους Ελληνες δασκάλους. Τους δασκάλους του γένους, που τους εμνημονεύσαμε, τους Δασκάλους του έθνους. Υπάρχει το έθνος. […]
Πέρα από αυτά και πάνω από αυτά, λάμπουν οι αστέρες των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας και λάμπουν οι Διδάσκαλοι του Γένους. Οι προ Χριστού, μετά με τον Όμηρο και το Σωκράτη και οι μετά Χριστόν, οι βυζαντινοί Διδάσκαλοι του γένους και Διδάσκαλοι της δουλείας των τετρακοσίων χρόνων, που δεν είχαν παιδαγωγικά πτυχία, αλλά είχαν μια καρδιά που καιγόταν για το έθνος και την πατρίδα…».
(Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης. Ρήματα Ζωής. Έκδοση ΙΜΚΣ, Κίσαμος 2019, σελ. 49 κ.ε. “Ομιλία στην εορτή των Τριών Ιεραρχών” 30.1.1993)
