Ρίο 2016: Σπύρος Γιαννιώτης, άρχοντας και στη θάλασσα και στη στεριά

Με επίλογο την κατάκτηση ενός αργυρού Ολυμπιακού μεταλλίου, ο Σπύρος Γιαννιώτης κλείνει μια σπουδαία καριέρα, γραμμένη από την αρχή ως το φινάλε με χρυσά γράμματα. Ο Έλληνας κολυμβητής, πραγματοποίησε μια σπουδαία εμφάνιση στα 10.000μ ανοιχτής θάλασσας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, έχασε το χρυσό μετάλλιο στη… λεπτομέρεια, κέρδισε όμως για άλλη μια φορά τις εντυπώσεις με το μεγαλείο της ψυχής του.

Ο Γιαννιώτης ήξερε ότι βουτούσε στη θάλασσα του Ρίο για να δώσει τον αγώνα της ζωής του, στην πέμπτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Και τον έδωσε με τον καλύτερο τρόπο, «αναγκάζοντάς» μας για άλλη μια φορά να τον παραδεχτούμε και να του βγάλουμε το καπέλο.
Με μία εντυπωσιακή αντεπίθεση στα τελευταία μέτρα της μαραθώνιας κούρσας, κατάφερε να φτάσει τους προπορευόμενους και επιστρατεύοντας τις τελευταίες του δυνάμεις πήρε «κεφάλι».Έπειτα από σχεδόν δύο ώρες «μάχης», πέρασε τη γραμμή του τερματισμού κι ενώ στην Ελλάδα πανηγυρίζαμε το… χρυσό, στη Βραζιλία οι κριτές σαστισμένοι, προσπαθούσαν να… καταλάβουν ποιος αθλητής είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο.
Κι αυτό γιατί ο Σπύρος Γιαννιώτης και ο Ολλανδός Φέρι Βέερμαν τερμάτισαν στον ίδιο χρόνο (1.52.59.8), με μια μικρή λεπτομέρεια: ο Έλληνας κολυμβητής, αν και πέρασε πρώτος με το σώμα του τη γραμμή του τερματισμού, χτύπησε δεύτερος την ηλεκτρονική πλακέτα, με τους κριτές να κοιτούν και να ξανακοιτούν το φώτο φίνις, αλλά και την εικόνα από την τηλεοπτική κάλυψη του αγώνα, προσπαθώντας να λύσουν τον γρίφο του χρυσού μεταλλίου.

Τελικά η ιστορία έγραψε ότι χρυσός Ολυμπιονίκης στα 10χλμ ανοιχτής θάλασσας στο Ρίο είναι ο Ολλανδός Βέερμαν, ασημένιος ο Σπύρος Γιαννιώτης και χάλκινος ο Γάλλος Ολιβιέ.

«Δώσε ό,τι έχεις και δεν έχεις»
Λίγο μετά την απονομή των μεταλλίων ο Σπύρος Γιαννιώτης μίλησε για την εκπληκτική κούρσα με το… χιτσκοκικό φινάλε, αποκαλύπτοντας ότι στα τελευταία μέτρα «είπα στον εαυτό μου: Δώσε ότι έχεις και δεν έχεις. Είχα κλείσει τα μάτια και πήγαινα μηχανικά», αποδίδοντας στην κούρασή του το γεγονός ότι έφτασε με «ανάποδο» χέρι στον τερματισμό, γι’ αυτό και άργησε να χτυπήσει την ηλεκτρονική πλακέτα.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου στο βάθρο. Άρχισα να το σκέφτομαι στα τελευταία 100 μέτρα. Το ολυμπιακό μετάλλιο ήταν για εμένα το απωθημένο τόσων χρόνων. Αυτό ήταν το όνειρό μου και ύστερα από πέντε ολυμπιακές διοργανώσεις, το κατάφερα. Η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο φινάλε για την καριέρα μου», είπε ο Σπύρος Γιαννιώτης μιλώντας στην κρατική τηλεόραση, κι αφιέρωσε το μετάλλιο στον προπονητή του, Νίκο Γέμελο, στη σύζυγό του και σε όλους όσοι τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια.

Η προσωποποίηση του ευ αγωνίζεσθαι
Αν κάποιος θέλει ένα παράδειγμα για να εξηγήσει τι ακριβώς είναι το ευ αγωνίζεσθαι, η πιο γνωστή από τις ολυμπιακές αρχές, δεν έχει παρά να του δείξει τον Σπύρο Γιαννιώτη, τόσο μέσα, όσο και έξω από το νερό. Ο Έλληνας κολυμβητής απέδειξε στη διάρκεια του αγώνα του στα 10.000μ ανοιχτής θάλασσας ότι είναι τεράστιος αθλητής, πατώντας όμως στη στεριά απέδειξε για άλλη μια φορά ότι πάνω απ’ όλα είναι σπουδαίος άνθρωπος.
Σε μια απίστευτη κίνηση μεγαλείου ο Σπύρος Γιαννιώτης μπλόκαρε την ένσταση, που ήθελε να καταθέσει η ελληνική πλευρά, με αίτημα να απονεμηθεί και στον Έλληνα πρωταθλητή το χρυσό μετάλλιο, που κρίθηκε στο φώτο φίνις και στην πιο “γρήγορη χεριά” του Ολλανδού αντιπάλου του.

Ο Σπύρος Γιαννιώτης όμως, άσκησε βέτο, επαναλαμβάνοντας ότι ο Ολλανδός αντίπαλός του δίκαια ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Άλλωστε όπως είχε πει και ο ίδιος νωρίτερα, αυτή η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη…

Αποθέωση από την ελληνική αποστολή
Συγκινητική ήταν η υποδοχή που επεφύλαξαν στον σπουδαίο Έλληνα κολυμβητή τα μέλη της ελληνικής αποστολής στο Ολυμπιακό χωριό, στο Ρίο. Ο Σπύρος Γιαννιώτης, αλλά και ο προπονητής του Νίκος Γέμελος δέχονταν τα συγχαρητήρια των υπολοίπων αθλητών , οι οποίοι προέτρεπαν τον ασημένιο Ολυμπιονίκη να συνεχίσει να αγωνίζεται μερικά χρόνια ακόμη!
Η Ελλάδα είχε να πανηγυρίσει την κατάκτηση ολυμπιακού μεταλλίου στην κολύμβηση, από τους Αγώνες της Αθήνας, το 1896 και ο Σπύρος Γιαννιώτης, ο μοναδικός Έλληνας με τριπλή παρουσία σε τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων στο συγκεκριμένο άθλημα, κατάφερε να βάλει ξανά την Ελλάδα στο βάθρο!

Η διαδρομή των μεταλλίων από τις πισίνες στην ανοιχτή θάλασσα

Ο Σπύρος Γιαννιώτης γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1980 το Λίβερπουλ της Αγγλίας και η επαφή του με το υγρό στοιχείο ξεκίνησε από μικρή ηλικία, αρχικά στις πισίνες κι αφού τις κατέκτησε στράφηκε στην ανοιχτή θάλασσα, ως σύγχρονος «Ποσειδώνας».
Η πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν το 2000 στο Σίδνεϊ, όπου τερμάτισε 20ος στα 400μ ελεύθερο, 21ος στα 1.500μ ελεύθερο και 15ος στη σκυταλοδρομία 4×200μ. ελεύθερο.
Ένα χρόνο αργότερα ήταν 7ος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα στην Ιαπωνία, ενώ το 2003 κρέμασε στο στήθος του το χάλκινο μετάλλιο στα 4×200μ. ελεύθερο, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υγρού στίβου.
Το 2004, στην Αθήνα ήταν η μία από τις 3 πρώτες ελληνικές παρουσίες σε ολυμπιακούς τελικούς, έπειτα από 108 χρόνια. Ο Γιαννιώτης έκανε πανελλήνια επίδοση το πρωί στα 400 μ. ελεύθερο με 3.48.77 (πέρασε έβδομος) και το βράδυ στον τελικό είχε τον ίδιο χρόνο, κατέλαβε την ίδια θέση κι αναδείχθηκε 7ος ολυμπιονίκης.
Το άστρο του έλαμψε στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Αλμερία το 2005, όπου κατέκτησε τρία μετάλλια: δύο αργυρά στα 400μ. ελεύθερο και στα 1.500μ. ελεύθερο, κι ένα χάλκινο στα 800μ. ελεύθερο.
Ένα χρόνο αργότερα, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Υγρού στίβου στη Βουδαπέστη, αν και ξεκίνησε δυναμικά σημειώνοντας πανελλήνιο ρεκόρ στα προκριματικά στα 400μ. ελεύθερο με 3:48:67, στον τελικό έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό και τερμάτισε 8ος.

Ο Σπύρος Γιαννιώτης επέστρεψε δριμύτερος στο βάθρο, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου το 2007 στη Μελβούρνη, στον πρώτο αγώνα της καριέρας του στην ανοιχτή θάλασσα. Τερμάτισε 3ος στα 5 χλμ και χάρισε στην Ελλάδα το τρίτο μετάλλιο στην ιστορία του θεσμού, μετά το χρυσό του Άρη Γρηγοριάδη και το χάλκινο της εθνικής ανδρών υδατοσφαίρισης στο Μόντρεαλ.
Την ίδια χρονιά αγωνίστηκε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο ανοιχτής θάλασσας, στην Κίνα, κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο, ενώ την ίδια χρονιά ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Διεθνείς Στρατιωτικούς Αγώνες στο Χαϊντεραμπάντ της Ινδίας, στα 1.500μ.ελεύθερο και μάλιστα με ρεκόρ αγώνων, αφού τερμάτισε σε 15:16:50. Από την ίδια διοργάνωση έφυγε με ακόμη δύο μετάλλια στις αποσκευές του, ασημένια στα 4Χ200 και στα 400μ. ελεύθερο.
Αναμφίβολα το 2007 ήταν η χρονιά του, γι αυτό και βρέθηκε στον κατάλογο με τους υποψήφιους για τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου κολυμβητή ανοιχτής θαλάσσης.

Το 2008, τερμάτισε 9ος στα 10χλμ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης ανοιχτής θάλασσας, που διεξήχθη στη Σεβίλλη, σφραγίζοντας έτσι το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, όπου τερμάτισε 17ος.
Ο Σπύρος Γιαννιώτης πρόσθεσε ακόμη ένα μετάλλιο στη συλλογή του, το ασημένιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ρώμης, στα 5χλμ ανοιχτής θάλασσας, ενώ το 2011 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Σετούμπαλ, πήρε το χρυσό στα 10 χλμ. Διψασμένος για διακρίσεις ο σύγχρονος «Ποσειδώνας» αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 10 χλμ. ανοιχτής θαλάσσης στη Σαγκάη, ενώ κατέκτησε και το αργυρό μετάλλιο στα 5 χλμ. ανοικτής θάλασσας στην ίδια διοργάνωση.

Το 2013, ο έλληνας κολυμβητής κατέκτησε ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο, στα 10χλμ. ανοιχτής θαλάσσης στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βαρκελώνης, ενώ το 2015 εμπλούτισε τη συλλογή του με το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καζάν.

ΠΗΓΗ:  Cnn.gr