“Ρητορικές αντιπαραθέσεις”

Το θέμα, που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή και βρίσκεται στην αιχμή των συζητήσεων, περισσότερο από το Σκοπιανό και τα οικονομικά, είναι η κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων.
Ο Ερντογάν, μετά την επίσκεψή του στην Αθήνα, έγινε προκλητικότερος με τον εμβολισμό του “Γαύδος” στα Ιμια, τη σύλληψη των δύο στον Εβρο, τις επεμβάσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και τις αμέτρητες παραβιάσεις και παραβάσεις του F.I.R. Αθηνών και των χωρικών υδάτων, με ανακοινώσεις της κυβέρνησής του περί διεκδίκησης όχι 16, αλλά 116 νήσων και νησίδων, κατοικημένων και μή του Αιγαίου, που κατά την αντίληψή τους, πέραν των Διεθνών Συνθηκών, ανήκουν στην Τουρκία.
Οι σχέσεις μας πλέον κινούνται σε λεπτές ισορροπίες. Ο Ερντογάν βρίσκεται εγκλωβισμένος με “ρητορικές αντιπαραθέσεις” με τους Αμερικανούς, με τον Νετανιάχου, τον οποίον αποκαλεί ανίσχυρο και τον συμβουλεύει να “συνέλθει” και με το Ιράκ που του παρήγγειλλε, να τακτοποιήσει το θέμα των Κούρδων, γιατί θα επέμβει ο ίδιος, όπως στο Αφρίν.
Σε ένα θερμό επεισόδιο μην ελπίζουμε, ότι θα επέμβουν οι Μεγάλοι. Η Ρωσία διέρχεται νέα ψυχροπολεμική περίοδο με τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί έχουν ανοίξει, εμπορικό πόλεμο με την Κίνα. Η Γερμανία δεν έχει αποτρεπτική δύναμη και παίζει ρόλο σε άλλου είδους επίπεδα. Η Ευρώπη δεν έχει στρατιωτική ισχύ και το ΝΑΤΟ κρατά παραδοσιακά ίσες αποστάσεις.
Ο,τι κάνει, λοιπόν, ο Ερντογάν είναι μέρος μιας σκληρής πολιτικής, που αντανακλά στην αναθεώρηση Διεθνών Συνθηκών και η οποία θα συνεχισθεί. Από ‘δω κι ύστερα οι προκλήσεις θα κλιμακώνονται. Η Τουρκία δεν έχει μόνο τους “δύο” του Εβρου, που θα τους χρησιμοποιήσει για τους “Οκτώ”, κρατάει κι άλλους Ευρωπαίους. Εχει τον Αμερικανό πάστορα και τους Σουηδούς.
Από το Κόσοβο πήρε τους “έξι” δολίως, με αποτέλεσμα ο πρ/ργός ν’ απομακρύνει τον υπεύθυνο υπουργό και τον δ/ντή των μυστικών υπηρεσιών, για να θυμώσει ο “Σουλτάνος” και να του παραγγείλλει ότι κακώς τους έδιωξε και έπρεπε πρώτα να τον είχε ρωτήσει!!
Μέχρι να πάρει ο Ερντογάν, αυτό που θέλει, θα δημιουργεί θέματα. Και τι δεν θέλει. Τους υδραγονάνθρακες στην Κύπρο και στο Αιγαίο, την αναθεώρηση των συνόρων με την Ελλάδα και με τους γείτονές του Ανατολικά, που την κάνει διά των όπλων, να έχει λόγο στις Βαλκανικές χώρες. Τέλειωσε με τη Συρίδα και ετοιμάζεται για το Ιράκ. Θα υπάρξουν διπλωματικά επεισόδια και θα αναγκαστούν οι Αμερικανοί κάποια στιγμή να σταθμίσουν τα πράγματα, ώστε με πιέσεις, ή και με ανταλλάγματα, να τον φέρουν στη Δύση. Αν δεν μπορέσουν να τον “μαζέψουν”, λόγω του Κουρδικού, ίσως να δούμε σπάσιμο του ψυχρού πολέμου και συμπόρευση ΗΠΑ και Ρωσίας.
Η Τουρκία, ας μη γελιόμαστε, είναι περιφερειακή δύναμη και πρέπει να ξέρουμε, ότι ο όποιος “Ερντογάν” κυβερνά, η αναθεωρητική στρατηγική της δεν θα αλλάξει. Θα ασκείται πιεστική πολιτική και αναλόγως των περιστάσεων στρατιωτική επέμβαση. Ο Ερντογάν θα αποφύγει να έχει συγχρόνως πολλά ανοιχτά μέτωπα.
Εμείς βρισκόμαστε ακόμα στο στάδιο των ρητορικών διαλόγων. Η αντιπαλότητα είναι προαιώνια. Πάντως βλέπουμε να υπάρχει απροκάλυπτος συνωστισμός από παραβιάσεις σε αέρα και θάλασσα, που κλιμακώνεται και δεν μπορεί τίποτα να αποκλειστεί. Μ’ αυτόν τον γείτονα δεν είναι πρώτη φορά που αντιμετωπίζουμε προκλήσεις.
Ψυχραιμία, λοιπόν, σύμπνοια των πολιτικών αρχηγών, μετρημένες κουβέντες και να αφήνουμε τους Τούρκους πρώτους, να εκτίθενται στο διεθνές ακροατήριο.