Ένας Αητός καθότανε
στην τρούλα τση μαδάρας.
Αητέ είντα ‘χεις κι είσαι σκεφτικός;
Γιάϊντα βαρυγκωμίζεις;
Θωρώ την Κρήτη από ψηλά,
γεμάτη κατσιφάρα….
Για τούτο είμαι σκεφτικός
γι’ αυτό βαρυγκωμίζω.
Μα τση καιρούς ερώτηξα
κι εκείνοι αποκριθήκαν.
Κοντοσιμώνει ο καιρός,
να φύγ’ η κατσιφάρα,
και να ́ρθει το χαμόγελο
στα χείλη των αθρώπω!!!….
Ν’ ανθίσουν πάλι τα δεντρά
νά ‘ρθουν τα χελιδόνια!!