Μα σιγανέψαν οι καιροί
μ επάψαν κι γι ανέμοι
πάψαν και σένα οι στράτες σου
Σουλτάνο από τη Κρήτη
στη Κρήτη μπλιό σου δε παζείς
στη Κρήτη δε γάερνης
Μόνο στη Κόκκινη Μυλιά
σου μηνε ν’ απομένεις
Ριζίτικο της Στράτας
Μ’ οντενε ξεκινούσαμε
μηδ’ άστραφτε μηδέ βρόντα
μονόχε ευγιά και ξεστεριά
μ’ απήζεις κι αλαργάραμε
σαράντα ένα μύλι
αρχίζει ο Νότος και βροντά
και ο Βοράς χιονίζει.
Μαντινάδα
Η κόρδα πάντα λιάζεται και κρουσταλιά το χιόνι
δυο λόγια μου πες μια φορά και τα θυμουμ’ ακόμη.
