Ροπή στο άγνωστο

Αξιότιμε κύριε,στο πολύ ενδιαφέρον σχόλιο σας επιτρέψτε μου να καταθέσω τα εξής:Από συστάσεως των οργανωμένων κοινωνιών,είτε μας αρέσει είτε όχι ,ο κόσμος πορεύεται με το δόγμα Θουκυδίδη “δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι,ούτε αιώνιοι εχθροί,αυτά που είναι μόνιμα και διαχρονικά είναι τα συμφέροντα και αυτά οφείλουν να υπηρετούν οι πολιτείες.Οι δε σύμμαχοι χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση”.΄Ολοι γνωρίζουμε πιο ήταν το μαρτυρικό τέλος που επιφύλαξαν στην κορυφή του Γολγοθά τα συμφέροντα των κρατούντων της εποχής του σ΄αυτόν που τόλμησε να μιλήση για κάτι διαφορετικό.Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Ξέρξης ξύπναγε με το “μέμνησο τους αθηναίους” και ο αρχισυγκλητικός Κάτων έκλεινε πάντα την ομιλία του με το “Carthago delenda est” (H Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί).Η ιστορία ατελείωτη θα μπορούσε να γράφει κανείς γεγονότα ασταμάτητα για ημέρες η εβδομάδες.Επειδή σ΄αυτόν τον πλανήτη η ζωή συνεχίζεται αυτά που βλέπουμε γύρω μας είναι η συνέχεια της πραγματικότητας είναι ο κόσμος όπως είναι.Τούτων δοθέντων η πατρίδα μας θα πρέπει να προσέξει να μην της ανατεθεί ο ρόλος του χρήσιμου ηλίθιου.Τα παθήματα ,οι πληγές, το αίμα και η ντροπή από αυτόν τον ρόλο το 1973 και το 1974 πρέπει να μας κρατούν σε εγρήγορση.Η εκτός κάθε διπλωματικης λογικής ΑΝΟΙΚΤΗ αντιπαράθεση με την Ρωσία δεν είναι προς το συμφέρον μας για τις όποιες επερχόμενες εξελίξεις στην Ν.Α.Μεσόγειο στο Κυπριακό,στα ενεργειακά,στα Εκκλησιαστικά(Πατριαρχεία περιοχής κλπ).Για του λόγου το αληθές θα αναφέρω για τους αναγνώστες σας ένα γεγονός.Λίγες μέρες πρίν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου ένα σοφός και παγκόσμιος ΄Ελληνας είπε σ΄αυτόν τον βλακοντενεκέ τον Ιωαννίδη “Αν οι αμερικανοί έχουν προβλήματα με τον Μακάριο ,ας τα λύσουν μόνοι τους”.΄Ολοι γνωρίζουμε την συνέχεια. Θά ήταν ίσως σώφρον το εν λόγω δόγμα να γίνει οδηγός για την χώρα μας :”Αν οι αμερικανοί έχουν πρόβληματα με τον σουλτάνο,ας τα λύσουν μόνοι τους”.Για τα Αμαρικανορωσικά ούτως η άλλως ισχύει ο κανόνας όταν συγκρούονται τα βουβάλια ,τα βατράχια καλόν είναι να απομακρύνονται.Τέλος κάτι για την Μακεδονία μας.Χωρίς να αναφέρθω στην ιστορικοπολιτική εξέλιξη και δημιουργία του ζητήματος θάθελα να πω ότι δεν προκάλεσε κατακραυγή μόνο στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας. Ειδικά στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα νοιώσαμε ένα σφίξιμο στην καρδιά.Πολύ κρητικό αίμα χύθηκε στον τιτάνιο αγώνα για την λευτεριά της.Πολλοί από εμάς νοιώθουν υπερήφανοι που οι παππούδες τους είχαν την ύψιστη τιμή να παρελάσουν στην οδό Νίκης ,ως απελευθερωτές της….Με εκτίμηση.