Στην Ουκρανία ο πόλεμος είναι οικονομικός ή έχει προεκτάσεις και σε γεωστρατηγικούς σκοπούς; Επί Πούτιν, γέννημα και θρέμμα της ΚGB, συγκεντρώθηκαν πλούτη περισσότερο από άλλοτε, ώστε να αλλάζει η εικόνα του «Σοβιετικού Πολιτμπιρό» που ήταν το ανώτατο πολιτικό σώμα διαμόρφωσης της κυβερνητικής πολιτικής του άλλοτε ΚΚΣΕ.
Η Ρωσία επωφελήθηκε της αδράνειας και των παραλείψεων των Ευρωπαίων και κατάφερε, να ελέγχει την ενέργεια κι η ασφάλειά τους.
Έπαιξε ρόλο και η μη επαρκής αποφασιστικότητά της στην κατάληψη απ’ τη Ρωσία της Κριμαίας και τον έλεγχο περιοχών της Γεωργίας. Ακόμη και η κατασκευή του north stream 2 εξυπηρετούσε τα σχέδια του Πούτιν, να πωλεί αέριο και να διαθέτει τις εισπράξεις, όχι για την ευημερία των Ρώσων, αλλά να έχει λόγο σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αρμενία, Γεωργία και τώρα στην Ουκρανία. Αν σταματήσει η ροή ρωσικού αερίου και κλείσει η “κάνουλα” συναλλάγματος στη Ρωσία, θα αλλάξουν πολύ σύντομα η δραστηριότητα και οι μιλιταριστικές επιθυμίες του Πούτιν.
Ό μεσοπρόθεσμος στόχος του Ρώσου προέδρου είναι να καταστρέψει την Ουκρανία και μετά από μία συνθήκη, να επιβάλει κυβέρνηση της αρεσκείας του, να την αποστρατιωτικοποιήσει και να την κάνει “Φινλανδία”. Όμως για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, πρέπει να πάψουν οι εχθροπραξίες. Ή πρόταση που έγινε, να συνέλθουν οι εμπόλεμοι στη Λευκορωσία, την έκαναν απλώς για να απορριφθεί και να ’χουν οι Ρώσοι το άλλοθι.
Η ευθύνη των Ευρωπαίων σημαντική, διότι δεν προβλέψανε πώς να αποτρέψουν τον πόλεμο, κάτι που θα ’πρεπε να σκεφτούν από τότε με την προσάρτηση της Κριμαίας. Τώρα οι δυνατότητες παρέμβασης Ευρωπαίων και Αγγλοσαξόνων, όπως χαρακτηρίζει ο Λάβρωφ τους Αγγλοαμερικανούς, είναι ελάχιστες. Το εγχείρημα της Ουκρανίας είναι μήνυμα προς όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, να είναι προσεκτικές.
Η εισβολή είναι αδικαιολόγητη, παράνομη, παραβιάζεται κατάφωρα το Δ. Δίκαιο, ακυρώνει όλες τις αρχές περί του απαραβίαστου των συνόρων, έχει φόρο αίματος του άμαχου πληθυσμού, δείχνει σε όλη την Ευρώπη αυθάδεια, αλλάζοντας τους όρους του πολεμικού παιχνιδιού. Έχει κόστος μόνο στη Ρωσία 15 δισ. $ ημερησίως στη δε Ευρώπη ανατρέπει τις ισορροπίες στο γεωστρατηγικό και ενεργειακό επίπεδο.
Η Ευρωπαΐκή Ένωση θα ’πρεπε να είχε χαράξει έννιαία εξωτερική πολιτική έναντι του Κρεμλίνου και όσων άλλων που απειλούν εδαφικές κυριότητες κρατών. Να υπάρχει σχέδιο ενεργειακής ασφαλείας και να μην υπερεξαρτάται ολόκληρη ήπειρος από το ρωσικό αέριο. Τώρα είναι αργά. Ό,τι και να γίνει θα είναι κατόπιν εορτής. Το παιχνίδι χάθηκε από το 2014 οπότε οι Ευρωπαίοι όφειλαν να αντιληθφούν τις μακιαβελικές μεθόδους του αναθεωρητισμού του Πούτιν που θέλει να αναστήσει τον ρωσοοικουμενισμό όπως και ο Ερντογάν το νεοοθωμανισμό.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, που για τον Πούτιν ήταν υπόθεση δύο – τριών ημερών εξελίσσεται πολύ αργά και αυτό το κάνει, να φέρεται πιο αυταρχικά. Άρα το τα πράγματα δυσκολεύουν όχι μόνο την Ρωσία, αλλά και την παγκόσμια κοινότητα. Απέχουμε πολύ από την ώρα, που θα τελειώσει ο πόλεμος, για να αρχίσουν οι συνθήκες ειρήνης. Η προσπάθεια της Ρωσίας απόκλισης από τα καθιερωμένα και προώθησης ανανεωτικών τάσεων, δημιουργεί αρνητικά προηγούμενα τα οποία αφορούν και την Ελλάδα.
