Ρουβίκωνες των μεταναστών

Το πολυεθνικό κύμα μεταναστών, που κατακλύζει τη χώρα είναι αδύνατον ν’ αφομοιωθεί στον τόπο μας. Οι κατά χιλιάδες που καταφθάνουν θαλασσοδαρμένοι στα νησιά του Αιγαίου, δηλώνουν πρόσφυγες. Μέσα σ’ αυτούς παρεισφρύουν ακραίοι αιρετικοί, που επιδιώκουν παραμονή στις πηγές των θρησκευτικών τους πιστεύω, κυρίως ισλαμιστές και από άλλες αιρέσεις.
Παραμένουν, όμως, εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, όσοι δεν πνίγονται, θεωρώντας την ως πύλη εισόδου προς τη γη της επαγγελίας, μια απ’ τις σωτήριες χώρες της Ευρώπης. Ωστόσο, δεν μπορούν να πάνε εκεί ένεκα της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, που καθορίζει ότι όποιος μετανάστης συλλαμβάνεται στην Ευρώπη επαναπροωθείται στην πρώτη χώρα από την οποία μπήκε.
Για τη σημερινή κυβέρνηση, όπως και για τις προηγούμενες, το πρόβλημα καταντά εφιάλτης και δυσεπίλυτο. Για την αναπληρώτρια υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής όμως πέρα βρέχει. Αυτό που ξέρει για τους ξεριζωμένους είναι ότι την ημέρα βγαίνουν στην Ομόνοια για να “λιάζονται”. Και στην ερώτηση, όταν δεν λιάζονται, πού πάνε, δημοσιογραφικοί κύκλοι της χρεώνουν την απάντηση: «Δεν ξέρω, έχω την ευθύνη γι’ αυτούς που έρχονται και είμαι αναρμόδια γι’ αυτούς που φεύγουν»!
Αλλά και οι Ευρωπαίοι, όταν κάθονται μπροστά στα στρογγυλά τραπέζια, εξαντλούνται σε μεγαλοστομίες, όπως ο δικός μας επίτροπος του Χαρτοφυλακίου Μετανάστευσης κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος «προτίθεται να συζητήσει συγκεκριμένες δράσεις…, να θέσουμε τέλος στο συνεχιζόμενο δράμα…»!!
Η πολιτισμένη Ευρώπη αποφεύγει να αναγνωρίσει τη συνυπευθυνότητά της αυτού του φαινομένου. Ποιος εδημιούργησε στη Μ. Ανατολή και στις χώρες του Μαγκρέμπ εστίες συρράξεων, επεμβάσεις και εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις; Δεν γνώριζαν ότι αργά ή γρήγορα θα φούντωνε το προσφυγομεταναστευτικό πρόβλημα και θα το ’βρισκαν μπροστά τους; Τώρα αντιπαρέρχονται το μεγάλο αυτό κοινωνικοπολιτικό ζήτημα εξαργυρώνοντας την ευαισθησία (!) τους “ψιλοχαρτζιλικώνοντας” τις χώρες, πύλες εισόδου, γιατί προφανώς τις θεωρούν ζώνη ασφαλείας για όλη την Ευρώπη.
Δεν βλέπουν στο ευρωϊερατείο τη βαρβαρότητα των δουλεμπόρων, λες και τους ενθαρρύνουν να συνεχίζουν το έργο τους. Είναι αρχές ακόμα, λένε, και αντέχουν Ιταλία και Ελλάδα μερικά εκατομμύρια λαθρομετανάστες. Δεν συγκινούνται από ανθρώπινα δράματα. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ξεχνούν ότι αυτοί δημιουργούν αναταραχές και εξαθλίωση. Με τα μέτρα λιτότητα που μας επιβάλλουν, μας φορτώνουν και τους κατατρεγμένους. Οι ξεριζωμένοι πολεμούν άοπλοι τους άλλοτε αποικιοκράτες να πάρουν κάτι απ’ αυτά που τους έκλεψαν κι έφτιαξαν τον πολιτισμό τους.
Στις κινήσεις των μεταναστών ίσως να ενέχονται και ξένες υπηρεσίες. Γιατί στα παράλια της Τουρκίας συγκεντρώνονται κατά χιλιάδες; Πώς δεν ελέγχονται σ’ αυτή την αστυνομοκρατούμενη χώρα διερχόμενοι μέσα από αχανείς εκτάσεις; Η προώθηση είναι θέμα οδηγιών, όπως θέμα οδηγιών είναι η διάσωση και η μη ανάσχεση. Η Ελλάδα είναι αδύνατον ν’ αντέξει τέτοιο μεταναστευτικό κύμα και τούτο συνιστά τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Αυτοί που βρίσκονται στην Ελλάδα, τηρουμένων των πληθυσμιακών αναλογιών, θα ’πρεπε στη Γερμανία να ’χαν περάσει τα 20 εκατ. Οι Γερμανοί πιέζουν εμάς στα οικονομικά. Γιατί δεν δέχονται τη δική μας πίεση για το Δουβλίνο ΙΙ;
Οι νόμιμοι, που έχουν ριζώσει εδώ απ’ το ’90, με το άνοιγμα των συνόρων επί Σαμαρά, ανέρχονται στα 2 εκατ., το 20% των Ελλήνων. Αν συνεχισθεί η εισβολή, νόμιμοι και παράνομοι σε 5 χρόνια θα περάσουν τα 4 εκατομ. και σε 10 χρόνια θα πλησιάζουν τον γερασμένο ελληνικό πληθυσμό. Για να δικαιωθεί ο Ερντογάν που έλεγε: «Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Ελληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια Μουσουλμάνους»!